Χρόνια πολλά, συνάδελφοι! - Υπ.

Χρόνια πολλά, σε σένα Μαρία, που όταν βγήκαμε τις προάλλες για καφέ και σε ρώτησα «τι νέα;» μου απάντησες με αγωνία για έναν μαθητή σου, που είχε πολλά και σοβαρά οικογενειακά προβλήματα.

Χρόνια πολλά, σε σένα Γιώργο, που έσπασε η φωνή σου όταν διηγόσουν ότι συνάντησες έναν μαθητή που διέκοψε το σχολείο και σου είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «δεν έχω τσάντα κύριε, κι η μαμά δεν έχει βγει ακόμα από τη φυλακή...»

Χρόνια πολλά Βίκυ, που διαβάζεις και διορθώνεις εργασίες και τεστ ως τις μεταμεσονύχτιες ώρες.

Χρόνια πολλά Γρηγόρη, που τα μάτια σου στεγνώνουν και δακρύζουν ύστερα από ώρες δουλειάς μπροστά στον υπολογιστή.

Χρόνια πολλά Μάριε, που έξι χρόνια τώρα, κάθε Σεπτέβρη ζεις και εργάσεσαι εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη λατρεμένη σου σύζυγο και τα αγαπημένα σου παιδιά, μαζεύοντας μόρια και ελπίζοντας πως κάποτε θα έλθει η πολυπόθητη ώρα να τοποθετηθείς στον νομό της μόνιμης κατοικίας σου.

Χρόνια πολλά Σοφία, που τα περισσότερα διαλείμματα είσαι έξω, στην αυλή, για να βρίσκεις ευκαιρίες να πλησιάσεις αδύναμες κι ευάλωτες ψυχούλες.

Χρόνια πολλά Κατερίνα, σε σένα που διδάσκεις τη Μουσική, σαν να φοιτούν οι μαθητές σου στο καλύτερο ωδείο της χώρας. Χρόνια πολλά Ορέστη (των εικαστικών) και Ασπασία (της αγγλικής γλώσσας) για παρόμοιους λόγους.

Χρόνια πολλά Αγγελική, που σε είδα προχτές να κοιτάς προβληματισμένη τις τιμές στο Super Market, την ίδια ώρα που οι συνάδελφοί σου στην Ευρώπη, αμείβονται (αναλογικά) πολύ, μα πολύ περισσότερα. Την ίδια ώρα που η συμμαθήτριά σου, ναι, εκείνη που τότε δεν πέρασε ούτε με την τρίτη φορά στο ΤΕΙ της Κάτω Ραχούλας, τώρα -με τις ευλογίες του τοπικού βουλευτή- διορίστηκε σε προνομιακή θέση και αμείβεται με τόσα, όσα δεν θα δεις εσύ ούτε όταν φτάσεις στο τελευταίο Μισθολογικό Κλιμάκιο.

Χρόνια πολλά Γιολάντα, που αν και συνταξιούχος, προτίμησες αντί να πηγαίνεις εκδρομές με τα ΚΑΠΗ, να εργάζεσαι εθελοντικά στο Κοινωνικό Φροντιστήριο.

Χρόνια πολλά Σταύρο, που με έμαθες να λέω την ευχή στη διαδρομή από το γραφείο των καθηγητών ως την τάξη, για να μπει ο Χριστός πριν από μένα και να βολέψει, όπως ξέρει Εκείνος, τα δύσκολα παιδιά.

Χρόνια πολλά σε σένα Χριστίνα, που μνημονεύεις ένα-ένα τα μαθητούδια σου, το βράδυ μπροστά στην εικόνα της Μάνας Παναγιάς.

Χρόνια πολλά σε όλους εσάς, τους άγνωστους στον πολύ κόσμο, εκπαιδευτικούς που λιώνουν στο καθήκον, συχνά αντιμετωπίζοντας τον φθόνο των γύρω για τους «3 μήνες διακοπές».

Χρόνια πολλά σε εσάς, που όταν σας ρωτούν: «πόσα παιδιά έχετε;» απαντάτε αυθόρμητα: «εκατοντάδες!»

Χρόνια πολλά συνάδελφοι!

Υπ.

5/10/2025

Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών