ΚΛΙΜΑΚΩΤΑ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΠΙΟ ΨΗΛΟΤΕΡΑ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΚΛΙΜΑΚΩΤΑ  ΠΙΟ  ΨΗΛΑ  ΠΙΟ  ΨΗΛΟΤΕΡΑ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

     Δεύτερη Κυριακή με ανάγνωσμα από Ευαγγελιστή Λουκά, μάλιστα ανάγνωσμα έξι μονάχα στίχων-6,31-36. Όπου ο Ιησούς Χριστός δείχνει απλά, καθαρά, ρητά,  και απροκάλυπτα, αλλά και κλιμακωτά, τα πιο ψηλά, τα πιο ψηλότερα που ορίζει για τους δικούς του, για όσους θέλουν να είναι χριστιανοί ! Ξεκινάει, λοιπόν, από το ακόλουθο που ακούγεται και είναι ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο, και λογικό, και βασικό. «Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άλλοι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεστε κι εσείς σ’ αυτούς». Η λεπτομέρεια εδώ είναι να αναρωτηθεί κανείς πώς θέλει να του συμπεριφέρονται οι άλλοι άνθρωποι;

     Στο σημείο αυτό ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας παρεμβαίνει εξηγητικά με τα εξής. «Γνωρίζοντας, λέει, ο Χριστός την ανθρώπινη φιλαυτία παραχωρεί κατ’ αρχήν και προσδιορίζει. Αν θέλει κανείς τους άλλους σκληρούς, ασυμπαθείς, θρασείς, και οργίλους, και μνησίκακους, και πονηρούς απέναντί του, δεν έχει παρά να κάνει κι αυτός το ίδιο. Αν αντίθετα, τους θέλει χρηστούς και αμνησίκακους, να μη θεωρεί ακατόρθωτο να κάνει κι αυτός το ίδιο, να είναι, δηλαδή, πρώτος και πρώτα αυτός χρηστός και αμνησίκακος».

      Εμείς μπορούμε να πούμε πιο απλά και συγκεκριμένα ότι, συνήθως θέλει κανείς οι άλλοι να του συμπεριφέρονται, με ευγένεια, με καλοσύνη, με αγάπη. Πράγμα που σημαίνει, και συνεπάγεται, λίαν ευδιάκριτο αυτό, ότι οφείλει πρώτος και πρώτα αυτός να συμπεριφέρεται στους άλλους με ευγένεια, με καλοσύνη, με αγάπη.

      Στον επόμενο στίχο τώρα ο Χριστός προχωρεί και εξηγεί και λέει, πως και αυτή η ανταποδοτικότητα ευγένειας, καλοσύνης, αγάπης ουσιαστικά δεν έχει την παραμικρή αξία. «Αν αγαπάτε, λέει, αυτούς που σας αγαπούν, δε φαντάζομαι να περιμένετε να σας πει «μπράβο σας», ο Θεός. Για σκεφτείτε καλύτερα, γιατί τάχα και οι αμαρτωλοί δεν αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν; Το ίδιο κι αν κάνετε το καλό μόνο σ’ αυτούς που σας κάνουν το καλό. Δε φαντάζομαι επίσης να περιμένετε να σας πει «μπράβο σας, ο Θεός. Μα και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν. Κι αν τέλος δανείζετε σ’ αυτούς που ελπίζετε ότι θα σας επιστρέψουν τα δανεικά, δε φαντάζομαι να περιμένετε να σας πει «μπράβο σας», ο Θεός. Είναι τόσο απλό, και οι αμαρτωλοί δανείζουν στους ομοίους τους για να τα πάρουν πίσω» !

     Οπότε συνεχίζει ο Χριστός και λέει και ορίζει, πως ο δικός σας τρόπος συμπεριφοράς, δηλαδή, ο χριστιανικός, είναι μετά και πέρα από αυτά. «Εσείς οφείλετε να φτάσετε να αγαπάτε ακόμα και τους εχθρούς σας ! Να κάνετε το καλό και να δανείζετε και αυτούς, που δε θα περιμένετε να πάρετε τίποτα πίσω. Αυτό είναι, και δε γίνεται αλλιώς. Και ξέρετε γιατί; Γιατί πρώτος ο Θεός είναι καλός ακόμα και με τους αχάριστους και τους κακούς. Και έτσι και τότε θα σας αμείψει και με το παραπάνω, και θα σας κάνει παιδιά του ! Δεν απομένει, λοιπόν, παρά να μάθετε να είσαστε σπλαχνικοί, όπως σπλαχνικός είναι και ο Θεός και Πατέρας σας».

      Τόσο απλά, τόσο λιτά, όσο και ρητά, και καθαρά, και αληθινά, αλλά και εντελώς διαφορετικά. Και προσέξτε πολύ εδώ, που παρεμβαίνει τώρα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, και εξηγεί και επισημαίνει.  «Αυτό που μπορεί να μας εξισώσει ως ένα βαθμό με το Θεό είναι «το ελεείν και το οικτίρειν», η αγάπη και η ευσπλαχνία σε οποιουδήποτε άνθρωπο της ανάγκης ! Γιατί. «Ουκ είπεν εάν νηστεύητε όμοιοι εστέ τω πατρί υμών, ουκ είπεν εάν παρθενεύσητε-μονάσετε ή ασκητέψετε- ουδέ είπεν εάν εύχησθε-προσεύχεσθε- όμοιοι εστέ τω πατρί υμών … Αλλά τι είπεν; Γίνεσθε οικτίρμονες-σπλαχνικοί». Και συμπληρώνει τώρα πάλι ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας. Η συμπάθεια και η ευσπλαχνία μας προς τους αχάριστους και πονηρούς μας κάνει να μοιάζουμε με το Θεό, και κατά κάποιο τρόπο κατεργάζεται έναν σχετικό με την ανώτατη φύση του χαρακτήρα στις ψυχές μας». Και αυτό βέβαια «ως ένα βαθμό, καθώς είμαστε κτίσματα και δημιουργήματά του», συμπληρώνει και ολοκληρώνει έτσι ο Μέγας Αθανάσιος.*

******   ***   ******

     Δε θα έβλαπτε θαρρώ εδώ, και δε θα πείραζε στο παραμικρό να δούμε όλο αυτό το πακέτο από μια άλλη πλευρά και αλλιώς, όπως διαφαίνεται από τον ή στον ακόλουθο μικρό μύθο του Αισώπου, του θαυμάσιου αυτού αρχαίου Έλληνα διδάχου με εικόνες της ζωής και παραβολές. «Στην αυλή κάποιου σπιτιού, λέει, σκάλιζε μια κότα να βρει κάποια σκουληκάκια. Και εύρισκε, και τσιμπούσε, και έτρωγε. Και συνεχίζοντας να σκαλίζει, έπεσε σε ένα τόσο δα πραγματάκι που γυάλιζε. Το τσιμπάει, και το αφήνει ! Το τσιμπάει ακόμα μια φορά και το αφήνει να πέσει από το ράμφος της, και το παρατάει. Έτσι όμως όπως γυάλιζε στον ήλιο κι έμεινε η κότα να το κοιτάζει μερικές ακόμα στιγμές, και βέβαια δεν ήταν σκουλήκι, το απώθησε με τα πόδια της. Εκείνη την ώρα όμως περνούσε κάποιος άνθρωπος. Και το πρόσεξε, καθώς είδε που γυάλιζε. Κι έσκυψε, και το έπιασε με το χέρι του, και το είδε, και το έβαλε γρήγορα στο σακί του, και το πήρε και έφυγε. Ήταν βλέπετε ένα διαμάντι πολύτιμο, μεγάλης αξίας αυτό !

     Ελπίζω μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του ο καθείς. Για τα διαμάντια της Αλήθειας του Χριστού, σαν τα πιο πάνω, που παρατάμε, απωθούμε, κλωτσάμε από τη ζωή μας συχνά κι εμείς ! Και τα σκουλήκια και τα άλλα υποπροϊόντα της άλφα ή βήτα ανοησίας, και μη χειρότερα, που τσιμπάμε, και καταπίνουμε σαν άλλες κότες, και δυστυχώς, εύκολα και απερίσκεπτα ακολουθούμε και τα κάνουμε αδιέξοδο τρόπο ζωής μας κι εμείς !

    «Ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι»-«Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε από αυτό τον ύπνο»-Ρω,13,11-που λέει ο Απ. Παύλος. Και.  «Συ δε νήφε εν πάσι»-«Εσύ όμως να έχεις ξεκαθαρισμένη κρίση για όλα, αδελφέ»-2Τι.4,5-που λέει επίσης ο Απ. Παύλος απευθυνόμενος στον κάθε χριστιανό μαθητή του Τιμόθεο. Αμήν !

Αθανάσιος Κοτταδάκης

ΥΓ. Μικρή διασκευή κηρύγματος στην Κυριακή Β’ Λουκά, 3.10.1965, Παναγία Αγιάσου Λέσβου. Οι παραπομπές από τους Αγίους Πατέρες έχουν αντληθεί από το σχετικό Υπόμνημα στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο του Π. Ν. Τρεμπέλα.