Στην Ουράνια Πατρίδα ο Θεολόγος, Βησσαρίωνας Παληογιάννης

Το απόγευμα 31 Αυγούστου επισκέφθηκα τον κ. Παπαθεοδώρου, μέσα σε όσα συζητήσαμε, τον ρώτησα για τον κ. Παληογιάννη. Λίγες μέρες μετά με πληροφόρησε ότι μας "έφυγε" και αυτός, Αιωνία του η μνήμη!  Α.Κ.Κ.

Στην Ουράνια Πατρίδα ο Θεολόγος, 
Βησσαρίωνας Παληογιάννης

 Παναγιώτης Θ. Παπαθεοδώρου

Την Πέμπτη, 25 η Σεπτεμβρίου ε, έ. και ώρα 3.30΄ πρωινή, εγκατέλειψε τα γήινα πορευόμενος προς την ουράνια Πατρίδα ο αγαπητός φίλος και συνάδελφος Βησσαρίωνας Παληογιάννης, μια ξεχωριστή και αξιαγάπητη φυσιογνωμία, που υπηρέτησε στη Μέση Εκπ/ση και προσέφερε πολλά σ’ αυτήν, στην Εκκλησία και γενικά στην κοινωνία. Η εξόδιος ακολουθία γι’ αυτόν ετελέσθη το Σάββατο, στις 27 Σεπτεμβρίου από τον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Λευκάδας.

Δοκιμάστηκε πολύ τον τελευταίο καιρό ευρισκόμενος με τη σύζυγό του Λίνα στη Λευκάδα, κοντά σε συγγενείς με την φροντίδα πρωτίστως των δύο θυγατέρων του, της Ζέτας και της Βίκης. Κατά την παραμονή του στη Λευκάδα τα τελευταία χρόνια υπήρξε, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, ψάλτης του Ιερού Ναού των αγίων Αναργύρων, στον οποίο εψάλη η εξόδιος ακολουθία.

Ο Βησσαρίων γεννήθηκε το 1932 στο Μοναστηράκι της Βόνιτσας. Ήταν γυιός ιερέως. Οι γονείς του, άνθρωποι απλοί, εργατικοί και ευσεβείς συμπαραστάθηκαν με όλες τους τις δυνάμεις στο γυιό τους, για να πετύχει τους στόχους της ζωής του. Ο εκλιπών φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο του χωριού του και συμπλήρωσε την εγκύκλια μόρφωσή του στο εξατάξιο Γυμνάσιο της Λευκάδας. κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που πέρασε η πατρίδα μας στη δεκαετία 1940-1950.

Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οι σπουδές την εποχή εκείνη ήταν πολύ δύσκολες, γιατί τα οικονομικά δεν επαρκούσαν. Οι δυσκολίες δεν τον κατέβαλαν, δε λιγοκάρδισε, αντίθετα τον έκαναν ανθεκτικό και δυνατό και τον προετοίμα ζαν για τα χειρότερα.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και τη λήψη του Πτυχίου, καθώς και την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεών του χάραξε το δρόμο του.

Στη Βόνιτσα που έζησε γνώρισε τη φιλόλογο καθηγήτρια Λίνα Μαλακάση και ήλθαν εις γάμου κοινωνία. Απέκτησαν δύο κόρες: τη Ζέτα και τη Βίκη. Οι δύο γονείς έχοντας ενστερνιστεί τα οικογενειακά βιώματα και τις γονικές νουθεσίες έζησαν «κατά Χριστόν» αγωνιζόμενοι με αξιοπρέπεια και ευγένεια ψυχής για να αναθρέψουν τα παιδιά τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», να τα μεγαλώσουν, να τα σπουδάσουν και να τα αποκαταστήσουν. Ο Βησσαρίων πιστός και αφοσιωμένος σύζυγος πορεύτηκε με τη σύζυγό του Λίνα για 60 χρόνια και πλέον το δύσβατο αλλά γοητευτικό δρόμο της δικής τους ζωής.

Ο μόνιμος διορισμός του Βησσαρίωνα στη Μέση Εκπ/ση έγινε το 1960. Τοποθετήθηκε στο Γυμνάσιο Κοπανακίου Μεσσηνίας. Το επόμενο σχολικό έτος πήρε μετάθεση για το Γυμνάσιο Βόνιτσας και στη συνέχεια για το Γυμνάσιο Αμφιλοχίας. Μετά την περιπέτειά του στην ύπαιθρο πήρε μετάθεση για την Πάτρα το 1970, όπου και παρέμεινε οικογενειακώς μέ χρι την συνταξιοδότησή του το 1992. Υπηρέτησε σε σχολεία των Πατρών ως καθηγητής και στη συνέχεια ως Δ/ντής του Κλασσικού Λυκείου Πατρών. Τη σταδιοδρομία του στη Β/ θμια εκπαίδευση επισφράγισε με δεύτερο πτυχίο που έλαβε από το ιστορικό- αρχαιολογικό τμήμα Αθηνών το Ακαδημαϊκό έτος 1973-74.

Κατά τη μακρά εκπαιδευτική του διαδρομή ο φίλος Βησσαρίων μετέδιδε στους μαθητές του και όχι μόνο σ’ αυτούς το Ευ αγγελικό μήνυμα τόσο με το παράδειγμά του, όσο και με το λόγο του, τιμώντας έτσι το λειτούργημα του θεολόγου εκπαιδευτικού. Αξιομνημόνευτη εί ναι και η προσφορά του στην τοπική Εκκλησία των Πατρών. Μετείχε σε όλες τις συσκέψεις και τις απο φάσεις για την ίδρυση και τη λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών με την ονομασία «Λύχνος». Ανέλαβε μαζί με ομάδα συναδέλφων τομέα παρουσίασης εργασιών στο Σταθμό με θρησκευτικό, παιδαγωγικό και εθνικό περιεχόμενο. Συνέχισε την προσφορά του στο «Λύχνο», όταν έγινε και τηλεοπτικός Σταθμός της Μητροπόλεως.

Η Πάτρα, μια μεγαλούπολη, η εκπαιδευτική κοινό τητα μια μεγάλη περιφέρεια, η Ιερά Μητρόπολη Πατρών επίσης μεγάλη, τα πνευματικά ιδρύματα έδωσαν την ευκαιρία στον αγαπητό φίλο Βησσαρίωνα για προσφορά και θυσίες. Δοχείο της χάριτος του Θεού, έκρυβε μέσα του δημιουργική δύναμη. Ήταν προικισμένος με έξοχα χαρίσματα και στολισμένος με πολλές αρετές. Δημοσίευσε πολλά άρθρα θεολογικού, Παιδαγωγικού και Ιστορικού περιεχομένου στον τοπικό τύπο. Διετέλεσε πολλά χρόνια Πρόεδρος του Παραρτήματος Θεολόγων των Πατρών και Τίμησε με ζωή του, το παράδειγμά του και την άσκηση του λειτουργήματός του την κλήση του. Τα τάλαντα που του εμπιστεύθηκε ο Θεός, τα πολλαπλασίασε προς δόξαν Εκείνου και οικοδομή των μαθητών του και του λαού του Θεού.

Οι θεολόγοι των Πατρών προέπεμψαν προς τον αρχηγό της ζωής το φίλο και συνάδελφό τους Βήσσα με τη διαβεβαίωση ότι θα τον έχουν για πάντα στο νου και στην καρδιά τους, ευχόμενοι «Χριστός σε αναπαύσοι εν χώρα ζώντων και πύλας Παραδείσου ανοίξοι σοι και βασιλείας δείξοι πολίτην και άφεσίν σοι δώη, ων ήμαρτες, φιλόχριστε». Εξέφρασαν μέσα από την καρδιά τους τα πιο ειλικρινή τους συλλυπητήρια στην αγαπημένη του σύζυγο Λίνα και στις κόρες του. Ζούμε τον πόνο και το πένθος τους είπαν. Προσευχόμαστε ο Θεός να σας δώσει δύναμη και κουράγιο. Υποσχόμαστε ότι η μνήμη του θα μείνει ζωντανή σε όλους μας. Ας αναπαύεσαι μακάρια σε τούτο τον πανέμορφο τόπο που τίμησες και σε τιμά.

Σε προπέμπουμε αγαπητέ Βήσσα, είπαν, για το μεγάλο σου ταξίδι προς την αιωνιότητα ψελλίζοντας τα λόγια του υμνωδού: «Εικών ειμί, της αρρήτου δόξης σου, ει και στίγματα φέρω πταισμάτων, οικτείρησον το σον πλάσμα, Δέσποτα, και καθάρισον ση ευσπλαχνία, και την ποθεινήν πατρίδα παράσχου μοι, Παραδείσου πάλιν ποιών πολίτην με».

Σε αποχαιρετούμε, με την ευχή για καλό Παράδεισο και με την πεποίθηση ότι οι: «δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι και εν Κυρίω ο μισθός αυτών, και η φροντίς αυτών παρά Υψίστω. Δια τούτο λήψονται το βασίλειον της ευπρεπείας, και το διάδημα του κάλλους εκ χειρός Κυρίου». (Σοφία Σολομώντος κεφ. 5,15).

Ευχόμαστε ο Πανάγαθος Θεός, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, να σε αναπαύει «εν χώρα ζώντων, να σε κατατάξει εν σκηναίς δικαίων- εν ειρήνη και εν τη προσδοκία της κοινής Αναστάσεως» και να χαρίσει στην οικογένειά σου και σε όλους τους γνωστούς και φίλους σου βάλσαμο στον πόνο τους για την εκδημία σου.

Ας είναι αιωνία και μακαρία η μνήμη σου και ελαφρύ το χώμα της γης, που σε σκεπάζει.

 Για το Παράρτημα Θεολόγων των Πατρών

 Παναγιώτης Θ. Παπαθεοδώρου