Α... Αν ο άνθρωπος προγραμματικά και πεισματικά βγάλει από τη ζωή του την αγάπη, οδηγείται στην στην αιώνια βίωση αυτής ακριβώς της επιλογής του. Ιδού η κόλαση! Αλλά εδώ ανακύπτει το ερώτημα: Θα υπάρξει αιώνια κόλαση; Θα υπάρξει δηλαδή αιώνια απόρριψη της αγάπης και του Θεού; Απαντώ λακωνικά: Μακάρι η κόλαση να βρεθεί άδεια, δηλαδή μακάρι όλοι να δούμε το φως και όλοι να μεταστραφούμε στην ομορφιά της αγάπης. Εδώ άλλωστε βρίσκεται και η ιλιγγιώδης σημασία της μετάνοιας, δηλαδή της δυνατότητας του ανθρώπου να αλλάζει. Τότε, γιατί άραγε η Εκκλησία μιλά για αιώνια κόλαση; Διότι αποδίδει εξαιρετική σημασία στην ανθρώπινη ελεύθερη βούληση. Αν τυχόν ο άνθρωπος μείνει ηθελημένα και πεισματικά ( δηλαδή όχι από παρεξήγηση ή από αδυναμία) στην απόρριψη της αγάπης, τότε ο Θεός δεν θα τον κάνει να " ξε-θελήσει". Δεν θα αλλοιώσει έξωθεν την ανθρώπινη βούληση.
Θανάσης
Παπαθανασίου "Θάνατος, ο μελλοθάνατος" Εκδ. "σταυροδρόμι"
σελ.29-30
Υάκινθος
4 σχόλια:
...Αν τυχόν ο άνθρωπος μείνει ηθελημένα και πεισματικά ( δηλαδή όχι από παρεξήγηση ή από αδυναμία) στην απόρριψη της αγάπης, τότε ο Θεός δεν θα τον κάνει να " ξε-θελήσει"...
Σωστό αυτό θεολογικά.
Αφορά ωστόσο την παρούσα ζωή.
Το ερωτήματα είναι εάν μετά θάνατον δύναται να υπάρχει ακόμη ελεύθερη βούληση μετοχής ή μή-μετοχής και άρα ο άνθρωπος να αλλάξει κατάσταση.
Σε αυτό το ερώτημα στηρίζεται και η ιδέα της αποκαταστάσεως των πάντων η οποία ταλάνισε την εκκλησία.
Μία απάντηση έδωσε ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος λέγοντας πως μετά θάνατον, ο άνθρωπος πλέον γνωρίζει/ βλέπει μοιραία την αλήθεια. Άρα, με αυτή την γνώση καταργείται και η ελεύθερη βούληση.
Το ευαγγέλιο τής κρίσεως τα λέει όλα...
Εξαρτάται πώς το κατανοεί κανείς!
Ιφ
Ο άγιος Νεκτάριος στο έργο του " περί αθανασίας της ψυχής και περί ιερών μνημοσύνων"., βάσει της μαρτυρίας των αγίων πατέρων γράφει:
"... η ψυχή μετά θάνατον, αδυνατεί να κάμει τι έργον σωτηριωδες και να απαλλαγη των του αδου άλυτων δεσμών και ότι μόνον αι θειαι λειτουργίαι, αι προσευχαι των οικείων, των δικαίων, αι υπέρ αυτών γινόμεναι και αι ελεημοσυναι,
γίνονται προξενοι σωτηρίας και ελευθερίας από των δεσμών του Αδου... ".
Έρχονται σε συναίσθηση δλδ,αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτόν τους.
Έχουμε χρέος να τους βοηθήσουμε όπως μπορούμε,και όπως έχει πει ο Γ. παισιος να ευχόμαστε να αγιασουν τα κόκκαλα τους ώστε να καμφθη ο Θεος και να τους ελεησει.!!!
Η καλύτερη προσφορά είναι η προσεκτική ζωή μας εν Χριστώ ,ο αγώνας να κόψουμε τα ελαττώματα μας που έχει ως αποτέλεσμα και τους προπαππούδες μας να αναπαύσει ώστε να νιώθουν χαρά ,όταν ένας απόγονος τους είναι σε καλή ΠΝ.κατασταση και προσεύχεται γιαυτους και αναμένουν να τους συναντήσουμε στην αιώνια Ζωή.
Καλή μετάνοια να έχουμε!
Δημοσίευση σχολίου