Νεότερος διάβαζα αρκετά. Ποτέ δεν έβαζα βιβλίο
στην βιβλιοθήκη αν δεν το είχα διαβάσει. Το είχα και το έχω σαν αρχή. Τώρα που
δεν διαβάζω όσο παλαιότερα, τα βιβλία είναι ‘ντάνες’ δίπλα μου, αν δεν τα
διαβάσω δεν τα βάζω στην βιβλιοθήκη, ο χρόνος και το μυαλό είναι λιγα τώρα, τα χρόνια πέρασαν. Ένα
από τα χαρίσματα του Θεού είναι ότι αν και δεν έχω ικανή μνήμη να αποστηθίζω,
γνωρίζω που διάβασα τι, ανατρέχω στο βιβλίο και το βρίσκω.
«Από όλους τους κακούς, οι θρήσκοι κακοί είναι οι
χειρότεροι». Τα λόγια του C. S. Lewis χριστιανού λογοτέχνη, ακαδημαϊκού, δημοσιογράφου και
ιεροκήρυκα που θεωρείται ως ένας από τους Χριστιανούς απολογητές με επιρροή
στην εποχή μας, τα θυμήθηκα με κάτι που μου συνέβη την Παρασκευή.
Περπατούσα για να κάνω βήματα, στον πεζόδρομο της Μαιζώνος στην Πάτρα, κατά της 8 το βράδυ, περνώντας την Ερμού προς Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Α΄ ακούω μια φωνή «κ. Κωστόπουλε, κ. Κωστόπουλε», σταματώ και καταφθάνει μια πρώην εργαζόμενη νοσηλεύτρια, τον καιρό που ήμουν άμισθος διευθυντής. Ήταν η εξαιρετική και δραστήρια προϊσταμένη κ. Π. Α. εκλεκτή εργαζόμενη, που οι καρεκλοκένταυροι του Δ. Σ. αποφάσισαν χωρίς να λάβουν την δική μου γνώμη -όπως σχεδόν πάντα- να την απολύσουν.
Εδώ έχουν τον ρόλο τους τα λόγια του C. S. Lewis «Από όλους τους
κακούς, οι θρήσκοι κακοί είναι οι χειρότεροι». Έτσι η κ. Π. Α. έφυγε από κοντά μας. Την
Παρασκευή την είδα μες στο χαμόγελο και την χαρά, με χαιρέτισε θερμά και
εγκάρδια, με ασπάσθηκε και μου είπε τα καλά νέα της. Ο Θεός την ευλόγησε για
την αδικία της απολύσεως, και τώρα είναι σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία
των Αθηνών. Χάρηκα και για την οικογένειά της, τα παιδιά της τα δύο που γνώριζα
διαπρέπουν, και το μικρότερο που δεν έχω γνωρίσει έχει την προστασία την δικιά της
και του καλού συζύγου της κ. Β. που δεν μπόρεσα χθες να δω, γιατί είχε πάρει
άλλο δρόμο προ ολίγου για άλλη υποχρέωση.
Δοξάζω τον Θεό! που μπορώ στην Πάτρα να κυκλοφορώ και να με συναντούν ψυχές που είχα συνεργασθεί και να μου μιλούν θερμά, και όχι να με μουτζώνουνε. Έχω κάνει τα λάθη μου, αλλά ποτέ δεν είχα δόλο ή δεν κοίταζα συμφέροντα. Την Δευτέρα στο δρόμο συνάντησα μια άλλη εργαζόμενη που μου φώναξε αυτή και την είδα για λίγο. Μεγάλη η χαρά μου και η συγκίνησή μου να βλέπω πρώην συνεργάτισσες.
Ο αυταρχισμός είναι ότι το χειρότερο για κάποιον που διοικεί. Το έχω ξαναγράφει όταν ήμουν εργαζόμενος της Αδελφότητας Ζωή ο προϊστάμενός μου, γλυκός και υπομονετικός άνθρωπος, ο πράος Κωνσταντίνος Καντζιούρας μου έλεγε: «Τάσο με το μέλι τρώνε ψωμί» είθε τα λόγια του να τα ακούσουν οι διοικούντες επί την γη. Διότι μερικοί θρήσκοι και όχι ευσεβείς χριστιανοί νομίζουν ότι πάντα θα είναι καβαλάρηδες της εξουσίας.
Μου είχε πει όταν ήμουν αρχηγός της Κατασκηνώσεως φίλος και τώρα κουμπάρος μου ο κ. Α. Τ. γόνος εφοπλιστικής οικογένειας της Χίου «κ. Κωστόπουλε ο Καπετάνιος όσο είναι στο καράβι έχει την απόλυτη εξουσία, όταν βγει από αυτό είναι τίποτα για όλους όσους διοικούσε πάνω στο καράβι». Ο καλός φίλος Α. Τ. μου είπε ευγενικά, όταν βρεις από την Κατασκήνωση του Αλισσού θα είσαι ένα τίποτα.
Αυτά όλα τα έχω στο μυαλό
μου και προσπαθώ να συνετίζομαι. Ο αυταρχισμός είναι σε όλους γνωστό ότι χαρακτηρίζεται
από εξαιρετικά συγκεντρωμένη και κεντρική εξουσία που διατηρείται από την καταπίεση
και τον αποκλεισμό των πιθανών αμφισβητιών, διότι ο αυταρχισμός δεν μπορεί να
κάνει διάλογο είναι του «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν…»!
Θα κλείσω, με αυτά που έγραψε σε έργο του ο Άλντους
Χάξλεϊ, Άγγλος μυθιστοριογράφος και
σατιρικός συγγραφέας «Όσο οι άνθρωποι
προσκυνούν τους Καίσαρες και τους Ναπολέοντες, οι Καίσαρες και οι Ναπολέοντες
θα έρχονται στην εξουσία και θα κάνουν τη ζωή μας δύσκολη».
Αντίσταση στον αυταρχισμό.
Μου αρέσει να πηγαίνω αντίθετα στο ρεύμα όπως και
οι πέστροφες. Το να αποφασίσεις να παρασύρεσαι από ένα “ρεύμα”, χωρίς
προσπάθεια, αγωνία ή εξάντληση, έχει ασφάλεια, άνεση, και παρεούλα. Αλλά έτσι,
μάλλον, περνάει η ζωή σου μες στην πλήξη, στην υποχρέωση και στην ήττα! Το να
πας αντίθετα στο “ρεύμα”, αυτό θέλει φαντασία, κότσια, αγώνα, αγωνία, και τόλμη! και αυτό έχει
την ομορφιά του.
Αναστάσιος Κ. Κωστόπουλος
17 σχόλια:
Αγαπητέ Αναστάσιε ! Ν΄ αγιάσει το στόμα σου !
Νικηφόρος Γ.
23.11.25
Περσινά ξινά σταφύλια. Ασχολησου με το μέλλον. Ουδείς αναντικατάστατος. Υπάρχουν πολλοί που σε εκτιμούν επίσης. Είναι φυσικό. Προχώρα κ άσε τις κλάψες, δεν σου ταιριάζουν.
Προς: 23 Νοεμβρίου 2025 στις 1:49 μ.μ.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Προς: 23 Νοεμβρίου 2025 στις 2:18 μ.μ.
Δεν γνωρίζω για τα περσινά ξινά σταφύλια διότι δεν έχω αμπέλι.
Με το μέλλον ασχολούμαι καταθέτοντας εμπειρίες μου. Σε άλλους αρέσουν σε άλλους δεν αρέσουν.
Όταν ο αείμνηστος π. Θεόδωρος Μπεράτης με φιλοφρόνησε λέγοντάς μου «είστε αναντικατάστατος» του απάντησα με σεβασμό «όλοι στους τάφους των κοιμητηρίων αυτό γράφουν», και ο άγιος Γέροντας χαμογέλασε.
Το να με εκτιμούν οι άνθρωποι καλό είναι, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Δεν με ενδιαφέρει το τι θα πουν. Ο Θεός με νοιάζει τι θα μου πει όταν έλθει η ώρα μου….
Δεν κλαίω, δεν νομίζω να υπάρχουν κάπου δάκρυα στο γραπτό αυτό. Παίρνω αφορμές από την καθημερινότητά μου και γράφω τις σκέψεις μου. Δεν είναι κακό
Τα όσα έγραψα είναι σκέψεις γενικές και δεν έχουν ουδεμία αναφορά σε καταστάσεις, γεγονότα ή πρόσωπα.
Για πολλές περιόδους της ζωής μου γύρισα σελίδα γιατί δεν μου ταίριαζαν.
Προς: 23 Νοεμβρίου 2025 στις 2:18 μ.μ.
Ως τώρα είδα ότι το ανέγνωσαν 9.100 ψυχές κάνοντας κλικ σε αυτή την ανάρτηση. Δεν με γνωρίζουν προσωπικά, και ούτε θα ήθελαν να με γνωρίζουν. Είναι επισκέπτες το χώρου αυτού και αυτό μου είναι δύναμη να συνεχίζω και τους ευχαριστώ εκ καρδίας….
Επειδή αρκετά συχνά παραπονείσαι για τις Αδελφότητες καί τους ανθρώπους τους, Αναστάσιε, νομίζω ότι το λάθος που έκανες είναι, ότι από μικρής ηλικίας συνέδεσες την ζωή σου με τις Οργανώσεις, ενώ θα μπορούσες να είσαι ένας φυσιολογικός πιστός, να ασχολείσαι με την Ενορία σου καί να σπουδάσεις, να ασκήσεις κάποιο επάγγελμα καί γενικώς να προχωρήσεις τη ζωή σου χωρις να αναμένεις βοήθεια από αυτές, όπως κάνουν άλλωστε οι περισσότεροι νέοι.
Αφ' ης στιγμής εισήλθες σε αυτούς τους χώρους, θα έπρεπε να περιμένεις καί απογοητεύσεις, διότι οι περισσότεροι Χριστιανοί δέν είμαστε Αγιοι, αλλά εμπαθείς άνθρωποι που αγωνιζόμαστε (;) να απαλλαγούμε από τα πάθη μας.
Αρα λοιπόν, κάνε εσύ το καλό, καί άφησε τούς άλλους να συμπεριφέρονται όπως νομίζουν, κατά την προαίρεση τους.
Το να περπατάς στο δρόμο, να συναντάς παλιούς γνώριμους που να σε χαιρετούν εγκάρδια και να νιώθεις καθαρό το "μέτωπό" σου δεν είναι λίγο. Όσο για το "αναντικατάστατος", κάθε άνθρωπος αφήνει το αποτύπωμά του σε αυτή τη ζωή. Το αποτύπωμα του καθενός είναι διαφορετικό. Κι όταν είναι καλό, τότε το αναζητάς.
Ευχαριστώ τον Αναστάσιο που θέλησε να μοιραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματα του. Ελ.
Προς: 23 Νοεμβρίου 2025 στις 5:58 μ.μ.
Δεν με γνωρίζεις καθόλου. Ούτε την όποια πορεία μου στην ενορία και τις κινήσεις, ούτε περί της ζωής μου χθες και σήμερα. Δεν μου αρέσει να μιλάω για μένα διαδικτυακά οπότε σιωπώ.
Μου γράφεις «οι περισσότεροι Χριστιανοί δέν είμαστε Αγιοι, αλλά εμπαθείς άνθρωποι που αγωνιζόμαστε (;) να απαλλαγούμε από τα πάθη μας» όταν απαλλαγείς από το πάθος της κατά πρόσωπο «εμπάθειας» ως εις εκ των ανωνύμων θα σου πω το «Έρχου και ίδε» και μετά κατά τον Απ. Πέτρο «ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι» (Α Πε. 3,15) έλα να με βρεις, να με γνωρίσεις, και να σου πω ότι θες να μάθεις για μένα. Μετά από αυτά γράψε ότι θέλεις δεν έχω πρόβλημα.
Σας ευχαριστώ γιατί και αυτή την δημοσίευση για λόγους που ο καθένας γνωρίζει ως τώρα την διάβασαν 18.350 ψυχές. Τα σχόλιά σας κινούν την περιέργεια. Δυστυχώς σε αναρτήσεις που αξίζουν δεν μπαίνουν πάντα πολλοί. Σε αυτού τους είδους τις δημοσιεύσεις όλοι τρέχουν (ο Θεός γνωρίζει την προαίρεσή). Δείχνει το ποιοι είμαστε!!!
Σας ευχαριστώ.
Δεν γνωρίζεις για τον κ. Κωστόπουλο καλά θα κάνετε πρωτού γράψτε να ρωτάτε.
Λυπάμαι για τις ανακρίβειες σας κ. 5.58 είστε ένας από αυτούς που παράγουν ψευδείς ειδήσεις τα γνωστά μας fake news
Καλή σαρακοστή
Νίκος Βασιλόπουλος
Αναστάσιε μας! Πόσο σε αγαπάμε! Πόσο δικός μας άνθρωπος είσαι! Θα ήθελα να σε διαβεβαιώσω ότι έχω βιώσει στη ζωή μου απογοητεύσεις από όλα τα περιβάλλοντα, θρησκευτικά και μη. Από εργασιακά και οικογενειακά περιβάλλοντα, από φίλους, πατέρες και αδελφούς που πληγωναν και προκαλούσαν πόνο βαθύ. Από την άλλη πλευρά, άλλοι πάλι από τα ίδια περιβάλλοντα βοηθούσαν και παρηγορούσαν απρόσμενα. «Φίλοι» γίνονταν «εχθροί» και «εχθροί» γίνονταν «φίλοι». Οι άνθρωποι άλλοτε σε ανέβαζαν στα ουράνια και άλλοτε σε κατέβαζαν στα κατώτατα της γης. Τι συμπέρασμα λοιπόν έβγαλα; Ότι μόνο τον Κύριο μας μπορούμε να εμπιστευτούμε ανεπιφύλακτα, ο Οποίος ποτέ δεν θα μας απογοητεύσει. Και σε Εκείνον μπορούμε να παραδώσουμε τη ζωή μας, να την κατευθύνει προς τη σωτηρία, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων. Αμήν.
Ο καθένας είναι ελεύθερος να γράφει ότι του αρέσει. Πόσο όταν βάζει και την υπογραφή του. Αυτοί που αντιδρούν τον δικαιώνουν σε όσα σχολίασε. Ο αυτόκλητος δικηγορίσκος κατηγορίας δεν έχει ονοματάκι;
Παναγιώτης Σταμούλης
Να λέμε την αλήθεια είσαι και εσύ χαρακτήρας ανάποδος όταν σου μιλήσουν μιλάς για να πάρεις τηλέφωνο εσύ δεν το κάνεις. Ξέρω πως με κάποια πρόσωπα αποφεύγεις να μιλάς και κάποια άλλα αποφεύγουν με μιλούν με σένα ο χαρακτήρας σου είναι ευγενικός θα μιλήσεις. Όμως το πρώτο βήμα δεν το κάνεις σε κάποια πρόσωπα που ήτανε κάποτε το δεξί σου χέρι και τώρα σε ξέχασαν γιατί τα συμφέροντά τους είναι αλλού. Αυτά για να ακούς και τα αντίθετα και όχι γενικόλογα ή σαν το σχόλιο που δείχνει ότι δεν σε ξέρει ούτε από την όψη ούτε από την ανάποδη αυτός που έγραψε το παραμύθι του.
Ο πρωινός επισκέπτης.
Γράψε και εσύ τη δικιά σου Ιθάκη για να μιλήσεις για πρόσωπα και καταστάσεις. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Θα γίνει ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα. Η τηλεόραση μιλάει τώρα για το βιβλίο του Τσίπρα οι παρέες των θρήσκων θα μιλούν για το βιβλίο το δικό σου. Βάλε μπρος στις μηχανές έχεις τη δύναμη έχεις τον εκδοτικό οίκο έχεις το χρήμα. Μην απορρίψεις την πρόταση θα βοηθήσεις ανθρώπους να δουν αλήθειες που επιμελώς τις κρύβουν κάποιοι θρησκοι.
Η εξουσία με τον αυταρχισμό είναι ταυτόσημα. Η εξουσία έχει πάντα το πάνω χέρι οπότε ο αυταρχισμός περνάει σε μας τους αδύνατους.
Δεν μπορεί να υπάρξει αντίσταση στην αυταρχική εξουσία των προϊσταμένων. Έχω εργαστεί σε θρήσκους ανθρώπους με μακριούς σταυρούς και μυστηριακή ζωή. Σε σύγκριση με άλλους ήταν απάνθρωποι μπροστά σε σχέση με τους λεγόμενους κοσμικούς τους οποίους έχω τώρα. Η εξουσία πάντα καβαλάει το καλάμι και η εκκλησιαστική εξουσία πολύ περισσότερο γιατί νομίζει ότι στο όνομα Κυρίου διαχειρίζεται τους εργάτες σωστά. Ενώ δεν έχει καθόλου την αγάπη την οποία είχε το Ευαγγέλιο για τους συνανθρώπους τους συνδούλους Χριστού. Όταν χτυπάς στο φιλότιμο οι υπάλληλοι γίνονται δούλοι. Όταν τους φέρεσαι αυταρχικά τους εξαγριώνεις. Ποτέ μου.. ποτέ μου.. δεν θα γύρναγα πλέον σε έναν χριστιανό, δηλαδή σε έναν θρήσκο προϊστάμενο. Προτιμώ έναν κοσμικό γιατί είναι αυθεντικός και καλοπληρωτής και όχι ψείρας.
Δημοσίευση σχολίου