Ούτος ο Άγιος υπήρχε κατά τους χρόνους του μεγάλου Ιουστινιανού, εν έτει φκζ’ [527], καταγόμενος από την χώραν των Καππαδοκών εκ του χωρίου του καλουμένου Μουταλάσκη, υιός γονέων ευσεβών Ιωάννου και Σοφίας. Ευθύς λοιπόν κατά την αρχήν της ζωής του, έτρεξεν εις την των Μοναχών πολιτείαν, και εμβήκεν εις ένα Μοναστήριον Φλαβιαναίς ονομαζόμενον. Τόσον δε εγκρατής έγινεν ο αοίδιμος από την νεαράν του ηλικίαν, ώστε οπού, βλέπωντας μίαν φοράν ένα μήλον εις τον κήπον, και επιθυμήσας δια να το φάγη, επήρε μόνον αυτό εις τας χείρας και είπεν. Ωραίος ήτον εις όρασιν και καλός εις βρώσιν ο εμέ θανατώσας καρπός. Έπειτα έρριψε το μήλον κατά γης, και κατεπάτησεν αυτό με τους πόδας του. Και από τότε έβαλεν όρον και απόφασιν εις τον εαυτόν του, να μη φάγη μήλον εις όλην του την ζωήν. Και εις φούρνον δε αναμμένον μίαν φοράν εμβαίνωντας ο Άγιος, ευγήκεν αβλαβής, χωρίς να εγγίξη τελείως το πυρ ούτε εις αυτά τα φορέματά του.
Κατά δε τον δέκατον έκτον χρόνον της ηλικίας του, επήγεν ο Όσιος εις τον μέγαν Ευθύμιον, και από αυτόν επέμφθη εις το Κοινόβιον του Αγίου Θεοκτίστου διατί ήτον αγένειος. Εκεί λοιπόν διατρίβων ο θείος Σάββας ελάμβανε πολλήν ωφέλειαν από όλους τους αδελφούς. Επειδή και εμιμείτο του καθ’ ενός την αρετήν και την θεοφιλή πολιτείαν. Όθεν δια την αιτίαν ταύτην ωνόμαζεν αυτόν ο μέγας Ευθύμιος, Παιδαριογέροντα.Αφ’ ου δε επέρασαν χρόνοι ικανοί έπερνεν αυτόν ο
Ευθύμιος μαζί του, όταν επήγαινεν εις την ησυχίαν κατά τον καιρόν της μεγάλης
τεσσαρακοστής. Όσον δε αύξανεν η ηλικία του, τόσον αύξανε και η αρετή του. Όθεν
και έλαβε παρά Κυρίου των θαυμάτων την χάριν. Δια τούτο και πολλά θαυμάσια
ετέλεσεν ο τρισόλβιος. Εις ανύδρους γαρ τόπους νερόν εξήγαγε δια προσευχής του.
Έγινε δε και πολλών Μοναχών καθηγητής και Ηγούμενος. Και δύω φοραίς εστάλθη
πρέσβης εις Κωνσταντινούπολιν, προσελθών εις τους τότε βασιλείς, δηλαδή εις τον
Αναστάσιον πρώτον τον εν έτει υϞα’ [491] βασιλεύσαντα, και εις τον Ιουστινιανόν
ύστερον, παρακινηθείς εις τούτο από τους κατά καιρόν Πατριάρχας των Ιεροσολύμων
δια υποθέσεις αναγκαίας. Φθάσας λοιπόν εις το άκρον της κατά Χριστόν ηλικίας,
και γενόμενος χρόνων εννενήκοντα τεσσάρων, προς Κύριον εξεδήμησε.
Άγιος Νικόδημος
Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου