Ούτος εκατάγετο από την μεγαλόδοξον πόλιν της Ρώμης, και ήτον ένας της βασιλικής συγκλήτου, εν έτει τοδ’ [374]. Φυλάττων μεν πάντοτε και εις τα λόγια και εις τα έργα την αλήθειαν. Γνωριζόμενος δε ζυγός και στάθμη της δικαιοσύνης, χωρίς να κάμνη τας κρίσεις και αποφάσεις κλινούσας εις ένα και άλλο μέρος κατά φιλοπροσωπίαν, ή πρόσκλισιν. Αλλά ορθάς και απροσωπολήπτους. Όθεν δια τας αρετάς του ταύτας, ενεχειρίσθη και την ηγεμονίαν όλης της Ιταλίας από τους ευσεβείς βασιλείς Κωνσταντίνον και Κώνσταντα τους υιούς του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Και αγκαλά ούτος δεν ήτον τελειωμένος με το Άγιον Βάπτισμα, αλλά ακόμη ήτον κατηχούμενος, όσον όμως εις την αρετήν και εις την καθαρότητα της ζωής, δεν ήτον κατώτερος από τους τελείους Χριστιανούς, τους βεβαπτισμένους, και κοινωνήσαντας των του Χριστού μυστηρίων. Όθεν επειδή απέθανεν ο Αρχιερεύς των Μεδιολάνων, δια τούτο με την κρίσιν και απόφασιν του βασιλέως Ουαλεντινιανού, χειροτονείται ο μέγας ούτος Αμβρόσιος, Επίσκοπος της των Μεδιολάνων Εκκλησίας, βαπτισθείς την μίαν ημέραν, και την άλλην γενόμενος Αναγνώστης. Και ούτω κατά σειράν διαπεράσας όλους τους εκκλησιαστικούς βαθμούς, και φθάσας εις τον μεγαλίτερον και τέλειον της Αρχιερωσύνης.
Καλώς λοιπόν την του Χριστού Εκκλησίαν ποιμάνας,
συμβοηθός και συναγωνιστής έγινε των άλλων Πατέρων, οπού ηγωνίσθησαν εναντίον
της αιρέσεως του Αρείου και Σαβελλίου και Ευνομίου. Και υπέρ της ευσεβούς
πίστεως διάφορα βιβλία συνέγραψεν. Αλλά και τον βασιλέα Θεοδόσιον ελθόντα από
την Θεσσαλονίκην εις Μεδιόλανα, εμπόδισεν από την είσοδον της Εκκλησίας,
ενθυμίζωντάς του τους φόνους οπού ετόλμησεν εις την Θεσσαλονίκην. Και διδάξας
αυτόν, πόση διαφορά είναι αναμεταξύ ιερωμένου και λαϊκού, καν και βασιλεύς είναι.
Και ότι δεν πρέπει έτζι προπετώς και αυθαδώς να τολμά εις τα θεία. Καλώς λοιπόν
διαπεράσας την ζωήν του ο αοίδιμος ούτος της του Χριστού Εκκλησίας Πατήρ, με
γήρας καλόν ανεπαύθη εν Κυρίω. Τελείται δε η αυτού Σύναξις εν τη αγιωτάτη
μεγάλη Εκκλησία.
Άγιος Νικόδημος
Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου