Θα ήθελα αγαπητοί αδελφοί να συν-προβληματιστούμε σε ένα θέμα που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό.
Ο χώρος εργασίας μου είναι ιδιαίτερος, ευαίσθητος.
Νέοι άνθρωποι, 30 , 40 ετών πάσχουν από κάποιας μορφή ψυχικής ασθένειας. καταθλιπτικοί, σχιζοφρενείς, ιδεοψυχαναγκαστικοί κ.ο.κ.
Σκέφτομαι τους ιερείς μας αν έχουν την απαραίτητη γνώση να «διακρίνουν» αν ο εξομολογούμενος είναι ψυχικά διαταραγμένος ή αν έχει δαιμονική επιρροή.
Δυστυχώς ακούω πολλές φορές διάφορους ιερείς να λένε: «Δεν έχεις τίποτα. Να διακόψεις την φαρμακευτική σου αγωγή και να έρχεσαι εδώ να σε διαβάζω. Δαιμόνιο είναι, διάβασμα θες»!!! Με τα γνωστά σε εμένα αποτελέσματα. Να έρχονται στο νοσοκομείο και κατά την συνέντευξη του ασθενή να ακούς το εξής τρομερό: «Ο Παπάς της ενορίας μου, μου είπε να σταματήσω τα φάρμακα γιατί λέει ότι είχα δαιμόνιο»!!!
Με αποτέλεσμα να λοιδορείται η υπόθεση εξομολόγηση-μυστήριο μετανοίας και κατ' επέκταση η εκκλησία και ο ρόλος της σε αυτούς τους ανθρώπους.
Πρέπει οι Ιερείς να έχουν έστω και την στοιχειώδη εκπαίδευση για να καθοδηγούν αυτούς τους ανθρώπους είτε προς τον κατάλληλο ιατρό είτε στο εξομολογητήριο?
Πιστεύω πως πρέπει η κάθε Μητρόπολη στα πλαίσια των συνάξεων Ιερέων που διοργανώνει κατά καιρούς να καλεί κάποιους ειδικούς να επιμορφώνει τον κλήρο.
Κάποιος αδελφός με προμήθευσε με τα Πρακτικά του Ί Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου Στελεχών Ιερέων Μητροπόλεων που έγινε στον Βόλο το 2008. με θέμα "Η υγεία και η ασθένεια στη λειτουργική ζωή της εκκλησίας"
Εκεί ο εξαίρετος π. Βασίλειος Θερμός μας εξηγεί πολύ ουσιαστικά γιατί πρέπει οι Ιερείς να έχουν έστω και την λίγη γνώση πάνω στα προβλήματα τα ψυχικά έτσι ώστε να μπορούν να καθοδηγούν προς την μία ή προς την άλλη κατεύθυνση τους πιστούς.
Μεταξύ άλλων λέει τα εξής:
«.Έχω υποστηρίξει κατ' επανάληψιν την αδήριτη ανάγκη για μια ψυχολογική εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση των κληρικών και ενθαρρύνομαι όταν ακούω από όλο και περισσότερους αδελφούς και συλλειτουργούς μου ότι την επιθυμούν και αυτοί διακαώς. Επιτρέψτε μου να παραθέσω σε τι θα ήταν χρήσιμη .
* Θα μας επέτρεπε να διακρίνουμε μεταξύ ψυχιατρικής διαταραχής και πνευματικού προβλήματος, ώστε να παραπέμψουμε έγκαιρα στον ειδικό και να μην χαθεί πολύτιμος χρόνος
* Θα μας ενθάρρυνε να προσέξουμε και να διορθώσουμε το είδος της θεολογίας με την οποία προσεγγίζουμε το πιστό , έτσι ώστε να συμβάλλουμε στην ψυχική του υγεία, δεδομένου ότι προβληματική θεολογία συχνά δημιουργεί ή επιδεινώνει ψυχοπαθολογικές καταστάσεις
* Θα μας βοηθούσε να αντιληφθούμε τις ιδιαιτερότητες που δημιουργεί η ψυχική αρρώστια στο υποκείμενο και στην οικογένειά του προκειμένου να προσαρμόσουμε ανάλογα την ποιμαντική τους
* Θα μας επέτρεπε να κατανοήσουμε καλύτερα τις ψυχολογικές (και άρα ποιμαντικές) ιδιαιτερότητες ειδικών καταστάσεων της ζωής
* Θα μας επέτρεπε να κατανοήσουμε καλύτερα τα ποικίλα είδη νοσηρής θρησκευτικότητας σε αντιδιαστολή με την υγιά , κάτι που θα είχε οπωσδήποτε ευεργετικές επιπτώσεις και στις μοναχικές κλήσεις.
Θα μας αποκάλυπτε τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ασκήσουμε πρόληψη.
Δηλ. Πρωτογενής πρόληψη είναι η εξάλειψη ή μείωση των παραγόντων που συμβάλλουν στην εμφάνιση ψυχικής διαταραχής
Δευτερογενής πρόληψη είναι η έγκαιρη ανίχνευση και παραπομπή της ψυχικής νόσου ώστε να λάβει πληρέστερη θεραπεία και να έχει καλύτερη εξέλιξη
Τριτογενής πρόληψη είναι η ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των πασχόντων ώστε να μειωθεί η περιθωριοποίηση και η αναπηρία. Ο κληρικός μπορεί να συμβάλλει και στα τρία αυτά στάδια.»
Ζητώ συγγνώμη για την κούραση αλλά ζητώ την κατανόησή σας για την προσπάθεια να δείξω πως ένας Κληρικός που δέχθηκε την ανυπολόγιστη δωρεά της πνευματικής πατρότητος, μπορεί να συμβάλλει στην υλοποίηση της βούλησης του Θεού να καθοδηγούνται οι άνθρωποι με τέχνη και σοφία.
Ο χώρος εργασίας μου είναι ιδιαίτερος, ευαίσθητος.
Νέοι άνθρωποι, 30 , 40 ετών πάσχουν από κάποιας μορφή ψυχικής ασθένειας. καταθλιπτικοί, σχιζοφρενείς, ιδεοψυχαναγκαστικοί κ.ο.κ.
Σκέφτομαι τους ιερείς μας αν έχουν την απαραίτητη γνώση να «διακρίνουν» αν ο εξομολογούμενος είναι ψυχικά διαταραγμένος ή αν έχει δαιμονική επιρροή.
Δυστυχώς ακούω πολλές φορές διάφορους ιερείς να λένε: «Δεν έχεις τίποτα. Να διακόψεις την φαρμακευτική σου αγωγή και να έρχεσαι εδώ να σε διαβάζω. Δαιμόνιο είναι, διάβασμα θες»!!! Με τα γνωστά σε εμένα αποτελέσματα. Να έρχονται στο νοσοκομείο και κατά την συνέντευξη του ασθενή να ακούς το εξής τρομερό: «Ο Παπάς της ενορίας μου, μου είπε να σταματήσω τα φάρμακα γιατί λέει ότι είχα δαιμόνιο»!!!
Με αποτέλεσμα να λοιδορείται η υπόθεση εξομολόγηση-μυστήριο μετανοίας και κατ' επέκταση η εκκλησία και ο ρόλος της σε αυτούς τους ανθρώπους.
Πρέπει οι Ιερείς να έχουν έστω και την στοιχειώδη εκπαίδευση για να καθοδηγούν αυτούς τους ανθρώπους είτε προς τον κατάλληλο ιατρό είτε στο εξομολογητήριο?
Πιστεύω πως πρέπει η κάθε Μητρόπολη στα πλαίσια των συνάξεων Ιερέων που διοργανώνει κατά καιρούς να καλεί κάποιους ειδικούς να επιμορφώνει τον κλήρο.
Κάποιος αδελφός με προμήθευσε με τα Πρακτικά του Ί Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου Στελεχών Ιερέων Μητροπόλεων που έγινε στον Βόλο το 2008. με θέμα "Η υγεία και η ασθένεια στη λειτουργική ζωή της εκκλησίας"
Εκεί ο εξαίρετος π. Βασίλειος Θερμός μας εξηγεί πολύ ουσιαστικά γιατί πρέπει οι Ιερείς να έχουν έστω και την λίγη γνώση πάνω στα προβλήματα τα ψυχικά έτσι ώστε να μπορούν να καθοδηγούν προς την μία ή προς την άλλη κατεύθυνση τους πιστούς.
Μεταξύ άλλων λέει τα εξής:
«.Έχω υποστηρίξει κατ' επανάληψιν την αδήριτη ανάγκη για μια ψυχολογική εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση των κληρικών και ενθαρρύνομαι όταν ακούω από όλο και περισσότερους αδελφούς και συλλειτουργούς μου ότι την επιθυμούν και αυτοί διακαώς. Επιτρέψτε μου να παραθέσω σε τι θα ήταν χρήσιμη .
* Θα μας επέτρεπε να διακρίνουμε μεταξύ ψυχιατρικής διαταραχής και πνευματικού προβλήματος, ώστε να παραπέμψουμε έγκαιρα στον ειδικό και να μην χαθεί πολύτιμος χρόνος
* Θα μας ενθάρρυνε να προσέξουμε και να διορθώσουμε το είδος της θεολογίας με την οποία προσεγγίζουμε το πιστό , έτσι ώστε να συμβάλλουμε στην ψυχική του υγεία, δεδομένου ότι προβληματική θεολογία συχνά δημιουργεί ή επιδεινώνει ψυχοπαθολογικές καταστάσεις
* Θα μας βοηθούσε να αντιληφθούμε τις ιδιαιτερότητες που δημιουργεί η ψυχική αρρώστια στο υποκείμενο και στην οικογένειά του προκειμένου να προσαρμόσουμε ανάλογα την ποιμαντική τους
* Θα μας επέτρεπε να κατανοήσουμε καλύτερα τις ψυχολογικές (και άρα ποιμαντικές) ιδιαιτερότητες ειδικών καταστάσεων της ζωής
* Θα μας επέτρεπε να κατανοήσουμε καλύτερα τα ποικίλα είδη νοσηρής θρησκευτικότητας σε αντιδιαστολή με την υγιά , κάτι που θα είχε οπωσδήποτε ευεργετικές επιπτώσεις και στις μοναχικές κλήσεις.
Θα μας αποκάλυπτε τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ασκήσουμε πρόληψη.
Δηλ. Πρωτογενής πρόληψη είναι η εξάλειψη ή μείωση των παραγόντων που συμβάλλουν στην εμφάνιση ψυχικής διαταραχής
Δευτερογενής πρόληψη είναι η έγκαιρη ανίχνευση και παραπομπή της ψυχικής νόσου ώστε να λάβει πληρέστερη θεραπεία και να έχει καλύτερη εξέλιξη
Τριτογενής πρόληψη είναι η ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των πασχόντων ώστε να μειωθεί η περιθωριοποίηση και η αναπηρία. Ο κληρικός μπορεί να συμβάλλει και στα τρία αυτά στάδια.»
Ζητώ συγγνώμη για την κούραση αλλά ζητώ την κατανόησή σας για την προσπάθεια να δείξω πως ένας Κληρικός που δέχθηκε την ανυπολόγιστη δωρεά της πνευματικής πατρότητος, μπορεί να συμβάλλει στην υλοποίηση της βούλησης του Θεού να καθοδηγούνται οι άνθρωποι με τέχνη και σοφία.
Σταν. Νικόλαος
Αθήνα-Ιλίσια
12 σχόλια:
Ο παπά-Θερμός τα τοποθετεί υπέροχα τα πράγματα. Το κακό είναι πως οι πάνσοφοι ιερείς μας δεν διαβάζουν ούτε θέλουν να μάθουν κάτι από την ποιμαντική της μετανοίας. Τους φτάνει που έγιναν πνευματικοί και φορούν το επιγονάτιο. Ας κατανοήσουν ότι δεν μπορεί να είναι φωτεινοί παντογνώστες, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, οικοδόμοι, αρχιτέκτονες, σεφ, ομιλητές, οικογενειακοί σύμβουλοι, διακοσμητές και τόσα άλλα με τα οποία καταπιάνονται.
Σωστά τα λες εσύ που βιώνεις τον πόνο των ψυχικά ασθενών που τους πήρε η πίσω βόλτα λόγω αλλαγής της θεραπευτικής αγωγής. Σε αυτές τις περιπτώσεις που οι πνευματικοί-κληρικοί επεμβαίνουν στην αγωγή των ιατρών το καλύτερο θα ήταν ο επίσκοπος να τους στερούσε πάραυτα την πνευματική πατρότητα. Γνωρίζω και εγώ μια περίπτωση όπου ο πνευματικός απαγόρευσε στο πνευματικό του τέκνο να παίρνει τα χάπια που του είχε δώσει ο ψυχίατρος. Το αποτέλεσμα για τον ασθενή ήταν τραγικό. Ο παπάς όμως δεν είχε καμιά συνέπια.
ΤΕΛΕΙΑ Η ΦΩΤΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΕ...
ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ...
χριστος Ανεστη!καλημερα.Ωραια ερωτηματα βαλατε!΄΄Ολες οι ψυχικες ασθενειες ,εχουν την βαση τους στην υπερηφανεια.Η προσελευση στο εξομολογηταρι,η θεια κοινωνια η συχνη αλλα και σε συνεργασια με τον ιατρο,στην αρχη,και αναλογα με το βαθος της ασθενειας,ειναι νομιζω τα φαρμακα που βοηθουν τον ασθενη.Και λεγω στην αρχη διοτι εχω δει ασθενεις καταθληπτικους που κοινωνουσαν μια φορα τον μηνα με εξομολογηση επιμελημενη και η καταθλιψη τους εφτασε σε μηδενικο βαθμο και πεταξαν τα φαρμακα της καταθλιψης .Για τις πιο βαριες μορφες δεν ξερω αλλα νομιζω πως ο καθαρισμος της καρδιας ο επιμελημενος ομως επειδη καθαριζει και τα παθη θα μπορουσε να αποβει σωτηριος και για αυτες τις περιπτωσεις.Ποιος ομως γνωριζει και μπορει να δει τον εαυτον του καθαρα τις ελλειψεις του,τα παθη του ωστε να τα καθαρισει και να ειρηνευσει και η ψυχη του;Χρειαζεται μεγαλο αγωνα γι αυτο το μελημα...Εχω δει και ψυχασθενεις που παιδευονται χρονια και χρονια με την ασθενεια και ας κοινωνουν και ας εξομολογουνται.Τι εξομολογηση κανουν ομως ειναι το ζητημα.Εδω οι μοναχοι που κανουν εξαγωρευση λογισμων καθημερινη και παλι εχουν ενδιασμους για τα συγγνωστα αμαρτηματα και λεν [η παναγια θα μεσητευσει]--Αυτη ειναι η ατελη μου γνωμη.////πηνελοπη////[Συνχωρεστε με που ειμαι και λιγο ανωρθογραφη, επειδη απο μικρη ειχα αυτο το ειδος της δυσλεξιας και εχω κανει μεγαλο αγωνα δια αυτο-και ακομη κανω ]...
Είναι θέμα που απαιτεί προσοχή διότι στο χώρο αυτό υπάρχουν πολλοί ψυχοπαθείς. Στους μαυροφορεμένους δε….
Μαίρη
Δεν είμαστε μαυροφορεμένοι κυρία;Μαίρη.Είμαστε ιερείς του Θεού που μας ανέχεται όπως ανέχεται και εσάς,σας παρακαλώ κάνετε προσευχή για τους ιερείς σας και αφήστε τις κριτικές.π.Ν.Σ.
Σταν.Νικ.
συμφωνω ως προς το οτι πρεπει οι πνευματικοι να εχουν καποια γνωση ετσι ωστε να διακρινουν τον δαιμονισμενο απο τον ψυχιατρικα ασθενη..
Όμως η γνωση δεν φθανει..χρειαζεται αρετη, ταπεινωση κυριως για να μπορεις να βοηθησεις εναν δαιμονισμενο..
Σίγουρα δεν θελει ψυχιατρειο.
Ιατρο της ψυχης του χρειαζεται,που ειναι ο ίδιος ο Χριστός..
Μόνο αυτος μπορει να λυσει το πρόβλημα με τη βοηθεια του εμπειρου πνευματικου...
Κατια
Παιδιά δεν πρέπει να μπερδεύουμε αυτά τα δύο.Άλλος ο εξομολόγος άλλος ο ψυχίατρος.Ο ψυχίατρος θα δώσει φαρμακευτική αγωγή απαραίτητη για τον πάσχοντα άνθρωπο.Άλλο που μερικοί εξομολόγοι "ειδικοί" κάνουν τους ξερόλες.Οι ιερείς δεν είναι μάγοι-Θεοί που θεραπεύουν τους πάντες και τα πάντα!!!
Συμφωνώ Νίκο,έχεις απόλυτο δίκιο.
Βράχος
Να με συγχωρεις αλλα αν καποιος παει σε εναν ειδικο δεν σημαινει οτι θα του δωσει αυτοματως χαπια ο γιατρος..
Μπορει να θελει απλως χρόνο και συζήτηση το πρόβλημά του..
Δυστυχως οι χριστιανοι εχουμε τοποθετησει πολυ λαθος το θεμα "ψυχιατρος" ή "ειδικος".Ακουμε ψυχιατρος και μας πιανει αμοκ.
Και ειναι κάποια πράγματα που τα αφηνουν πολλοι μεσα τους που τους βασανίζουν, αλλα δεν καταλαβαίνουν οτι εχουν μπλοκάρει.
Και νομιζουν οτι αυτο που τραβανε ειναι ο σταυρος τους και δεν καταλαβαίνουν πως αν εξωτερικεύσουν το πρόβλημά τους και βοηθηθουν απο καποιον ειδικο,θα τους λυθει το πρόβλημα..
Σιγουρα ομως χρειαζεται η βοηθεια του θΕΟΥ...ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ.
Είναι ιστορική η φράση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνου Καραμανλή πως “Η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο”. ... μετά ταύτα ας λάβουμε θέσεις. Ούτε οι γιατροί ούτε οι ιερείς μπορούν να μας σώσουν.
Σταν.Νικ. έχεις απόλυτο δίκιο αδελφέ μου, αλλά που θα το βρείς?
Αδικος κόπος.
Πολύ ειδικοί πολλοί ! Τι ανάγκη έχουν τους πνευματικούς ; Ας αρκεσθούν στους ψυχιάτρους ! Ας αφήσουν τους πνευματικούς !Φαίνεται είναι επικίνδυνοι !
Δημοσίευση σχολίου