Μνήμες … Κωνσταντίνος Χασκόπουλος

Μνήμες …   

Κωνσταντίνος Χασκόπουλος

   Όσο περνούν τα χρόνια φέρνω στο μυαλό μου συμβουλές και νουθεσίες «αρχαίων μαθητών».

   Στο θυρωρείο διακονούσε μια αγία ψυχή με αυταπάρνηση και ιεραποστολικό ζήλο. Αγαπούσε τους νέους και διέθετε χρόνο για πνευματικές συζητήσεις. Η ψυχούλα του ήταν μικρού παιδιού, διάβαζε τον «Προορισμό του Ανθρώπου», και κάθε απόγευμα ικέτευε τον Κύριο με την «αυτοσχέδια προσευχή» του οσίου Ευσεβίου Ματθόπουλου. Μελετούσε σε βάθος τα Υπομνήματα του Καθηγητή Παναγιώτη Τρεμπέλα. Κάθε Σάββατο, προετοιμαζόταν για την Κυριακή με την μελέτη κεφαλαίων του βιβλίου «Από την ορθόδοξη Λατρεία μας». Αγαπούσε τους Πατέρες και διάβαζε τις μεταφράσεις τους, από τις εκδόσεις Θεσσαλονίκης. Αρκετούς τόμους του ιερού Χρυσοστόμου μου τους έχει χαρίσει ο μακαριστός Κωνσταντίνος Χασκόπουλος. -«Κυρ Τάσο ρίξε μια ματιά να δεις τι διάβασα σήμερα» έτσι με ωφελούσε, αφού μετά επιθυμούσε και πνευματική συζήτηση. Του οφείλω πολλά, γι’ αυτό και στο πλάι του ιστολογίου έχω μόνιμα την φωτογραφία του.

Θυμάμαι, ότι ήμουν αρχηγός στην Κατασκήνωση, όταν έφτασε το νέο, ότι ο κυρ Κώστας αρρώστησε. Δεν μπορούσα να εγκαταλείψω την Κατασκήνωση (ήμουν σε δύο περιόδους) γι’ αυτό κάθε βράδυ στον Ναό της Μεταμορφώσεως κάναμε δέηση για την ανάρρωση του κυρ Κώστα  ομαδάρχες και κατασκηνωτές.

Όταν τελείωσα την υποχρέωσή μου, έσπευσα να δω. Μετά το Νοσοκομείο τον έβαλαν σε μια κλινική-γηροκομείο. Η κατάσταση διαβιώσεως του δεν τον ανάπαυε. Διαπίστωσα και εγώ, ότι μια μορφή πνευματική της αξίας του, δεν μπορούσε να είναι σε τέτοιο χώρο. Προσπάθησα με τις πυκνές επισκέψεις μου να απαλύνω τον πόνο της μοναξιάς του -ήταν καλοκαίρι και απουσίαζαν οι γνωστοί- και των προβλημάτων του. Τότε  επικοινώνησα με τον γεμάτο αγάπη και ειλικρινές ενδιαφέρον κοινό πνευματικό μας π. Γαβριήλ και τον ενημέρωσα για τις συνθήκες διαβιώσεώς του. Ο σεβάσμιος Γέροντας π. Γαβριήλ όταν πληροφορήθηκε την κατάσταση, επικοινωνεί αμέσως με τον «Οίκο Ειρήνης» στην Αθήνα, και μου δίνει εντολή -αφού ο ίδιος απουσίαζε για εξομολόγηση στο Φραγκαπήδημα- την επομένη να τον μεταφέρω στο Χριστιανικό Γηροκομείο στην Αθήνα.

Τηλεφωνώ μετά από προτροπή του π. Γαβριήλ στον κ. Κωνσταντίνο Σπίνο, οδηγό ταξί και συνεργάτη του χριστιανικού Έργου, και την επομένη, εορτή της Μεταμορφώσεως, οι δυο μας τον πήγαμε ως τον «Οίκο Ειρήνης», που ειρήνευσε η ψυχούλα του. Μετά από καιρό όταν ο π. Γαβριήλ έφτιαξε την Αγία Σκέπη φρόντισε να τον μεταφέρει σε αυτή.

 

Αυτή η αγία ψυχή, μου είχε δώσει τρεις συμβουλές, προς της περιπέτειάς του αυτής. 

Τις οποίες ποτέ ο ίδιος δεν τήρησε.
  Να μάθεις να λες όχι. Από τον κλητήρα ως τον πρόεδρο θα σε διατάζουν.
  Να μαζέψεις χρήματα για τα γεράματά σου. Θα σου χρειασθούν.
  Να γνωρίζεις όταν σε στύψουν όπως την λεμονόκουπα θα σε πετάξουν. 

Μακαριστέ Γέροντά μου κυρ Κώστα Χασκόπουλε πρέσβευε από ψηλά και για εμένα.

Αναστάσιος Κωστόπουλος