ΣΤΑ ΑΠΟΝΕΡΑ ΤΟΥ ΚΟΒΙΤ 19 - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΣΤΑ   ΑΠΟΝΕΡΑ   ΤΟΥ   ΚΟΒΙΤ 19

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

      

       Ψευδό- κορονοϊός, λοιπόν, και ψευδό-απειλή που «πολιτικοί», «δημοσιογράφοι», εξωνημένοι από αυτούς, «δυστυχώς και εκκλησιαστικοί ταγοί … Αξιοθρήνητοι !», είναι αυτό που μεθόδευσαν και «κατατρομοκράτησαν το λαό» είπε Πρωθιερέας των Πατρών-«Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια», 02.05.20-για να κλείσουν ανώδυνα τις Εκκλησίες! Βλέπετε ως τότε δεν επέφερε(sic) ο κορονοϊός «θάνατο που μοιάζει να ξεπηδάει σαν τερατογένεση. Δύσπνοια ή και πνιγμός βασανιστικό ξεψύχισμα μέσα σε ολόσωμη πλαστική σακούλα, ανάμεσα σε αναρίθμητα ασυνόδευτα φορεία ή μόνο με μάσκες ολόγυρα που αποκλείουν αποχαιρετιστήριο χαμόγελο. Ολόκληρος ο πλανήτης, ο έμβιος και νοήμων, με ηπείρους αχανείς και ωκεάνιες θάλασσες από πόλο σε πόλο, όλος έρμαιο και φέουδο ιού

αόρατου με γυμνό μάτι. Ο ιός ερημώνει μεγαλουπόλεις, ουρανοξύστες αχαλίνωτης

υπεροψίας … Νεκρώνει μυθικές σε μέγεθος εργοστασιακές τεχνουργίες, αδειάζει τους ουρανούς από … τα θηριώδη μηχανικά πετούμενα … Σταματάει τη ροή του χρήματος, τις ανταλλακτικές σχέσεις που συντηρούν το ανθρώπινο είδος στον πλανήτη». Πάντα ταύτα επήλθαν αμέσως μετά και ως τις 10.05.20, Και μπορεί να θριαμβολογεί ως αποκαλύψας το «ψέμα με τα κοντά ποδάρια», ενώ από την πλευρά του ο διαπρεπής Καθηγητής, και όχι μόνο, Χ. Γιανναράς, ως θα έκανε κάθε άλλος, απλώς «πρόκαμε» και τα καταχώρησε με αυτή την ημερομηνία στην εφημερίδα «Η Καθημερινή».

      Όλα, λοιπόν, ανύπαρκτα ως τις 02.05.20,  Και οι γιατροί που πολεμούν τον Κόβιτ 19 αυτό-θυσιαστικά, με μέλη τους θύματα, και οι επιστημονικοί υγειονομικοί σύμβουλοι, και οι κυβερνήσεις που έχουν σαστίσει από την ταχεία επέλαση της απροσδιόριστης διάστασης αόρατης θανατερής απειλής, «δυστυχώς και εκκλησιαστικοί ταγοί  … Αξιοθρήνητοι!». Και όλοι σε … μεγάλο κόλπο «κατατρομοκράτησης του λαού για να κλείσουν ανώδυνα τις Εκκλησίες». Και στη μέση, υπεράνω όλων ο Πατρινός Πρωθιερέας ! Κι από κοντά ο σωρείτης «ώσπερ μέλισσαι κηρίω» των γνωστών ανώνυμων-απρόσωπων. «χριστιανών ορθόδοξων» να επιβραβεύει τα … «τολμήματα του», να του επικυρώνει τη βεβαιότητα ότι θα έχει παρρησία και αξιομισθία στο Θεό γι αυτά του τα «αθλήματα» ως όντως «πιο ίσος από όλους τους άλλους ίσους» !

      Και, να … «παρακάμπτει» πανεύκολα γραφίδα αντιρρητική ως συκοφαντική, γιατί χτυπάει, λέει, αυτά που θα ήθελε να γράφω, αλλά δεν γράφω, ήγουν που με διαβάζει, αλλά δε με καταλαβαίνει ή κάνει πως δε με καταλαβαίνει και με πάει εκεί που θέλει αυτός, αλλά δεν είμαι εγώ» ! Αλίμονο δα ! Δεν αποκλείεται δε με παραπλήσια να παρακάμψουν ο ίδιος και ο σωρείτης της ανώνυμης απροσωπίας κορυβαντιώντων τάχα μου «ορθόδοξων», «ρωμηών», «αντί-οικουμενιστών», γνωστού όντος του αβυσσαλέου των δεύτερων θράσους, με έναν από τους πρόχειρους στιγματισμούς της φαρέτρας τους και τον διαπρεπή Καθηγητή, έστω κι αν το πράγμα δυστυχώς για όλους τους, θα κάνει «να ξεκαρδιστεί στα γέλια το γνωστό κατσίκι το παρδαλό» !     

       Ωστόσο, σβήστε, παρακαλώ, τα τελευταία, μην τα διαβάζετε ποσώς, δεν είναι πρέπον να φανεί ότι αυτή η γραφίδα αποβλέπει να προσβάλει έναν τιμημένο με τη Χάρη να στέκει της Αγίας Τραπέζης εμπρός και τα καθεξής ιερά. Κρατείστε μόνο το ακόλουθο, που γενομένης σχετικής συζητήσεως μου έλεγε ευλαβής Ιερομόναχος, παλαιότερα αδελφός του Ιερού Ησυχαστηρίου της «Κεχαριτωμένης Θεοτόκου» στην Τροιζήνα-δηλαδή του δημιουργήματος του μακαριστού π, Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου: «Θυμάμαι πολύ καλά πως όταν στη Μονή είχε κάποιος αδελφός π.χ. γρίπη ή κάτι παραπλήσιο, η σύσταση ήταν να μην πλησιάζουμε πολύ, εν πάση περιπτώσει να παίρνουμε κάποια μέτρα προφύλαξης για να μην επεκταθεί ευρύτερα η νόσος στη Μονή. Ακόμη και να μην ασπαζόμαστε τις Εικόνες, έστω κι αν φρόντιζαν να τις περιποιούνται δεόντως συνεχώς». Αλλά και προσωπικά θυμάμαι πολύ καλά από τότε που έγραφα τη βιογραφική δοκιμή του μακαριστού Γέροντα-«Μορφές Μεγάλων Ωρών», Εκδόσεις «Τήνος»- πόσο προσεκτικός ήταν στα τοιαύτα, ενώ μου είχε κάνει αγαθή αίσθηση ότι όχι λίγοι νέοι του πνευματικού κύκλου του είχαν σπουδάσει ιατρική και ειδικευτεί στην ψυχιατρική.

*****  ***   *****

     Με άλλα λόγια δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί όλος αυτός ο κονιορτός, η θολούρα κάποιων ! Ως γράφτηκε ήδη τα πράγματα εξελίχθηκαν υπεύθυνα και ταπεινά ως εξής στη σειρά. Η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος, προφανώς μη δυνάμενη να έχει επαρκή πληροφόρηση, αρχικά υποτίμησε τον επαπειλούμενο κίνδυνο από τον κόβιτ 19 και έλαβε απόφαση ανεδαφική-Λειτουργία ανοιχτή 07.00-08.00 κάθε Κυριακή της Μ. Σαρακοστής κλπ.. Η Κυβέρνηση έχοντας πληροφόρηση επαρκή και κατάλληλο υγειονομικό συμβούλιο επιστημονικό, ως υπεύθυνη της προστασίας υγείας και ζωής όλων των κατοίκων της χώρας έγκαιρα-πανθομολογούμενο-αποφάσισε μεταξύ άλλων Λειτουργία με κλειστές τις Εκκλησιές, αναγκαίο για την τέλεση της προσωπικό, και μετάδοση τηλεοπτική. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος αποδέχτηκε-υιοθέτησε την απόφαση, και τη σεβάστηκαν σχεδόν στο απόλυτο σύνολο τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Συμπληρώστε εσείς αν ακούοντα να ηχεί εις τα ώτα των η αποστροφή της Λειτουργικής ευχής-προσευχής Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου, «Δος αυτοίς Κύριε ειρηνικόν το βασίλειον, ίνα και ημείς εν τη γαλήνη αυτών, ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι» !

      Όπερ σημαίνει ότι τα τοιαύτα-αποδοχή-υιοθέτηση της Κυβερνητικής Απόφασης- τελικά αποτέλεσαν Απόφαση της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Αρχής ! Που όφειλαν να ενστερνιστούν και εφαρμόσουν, όλοι οι εις τα όρια κάθε Μητρόπολής κληρικοί, Οι οποίοι δεν ξέρω αν θυμούνται ή αν καταλαβαίνουν ότι είναι σε μια Μητρόπολη εν ενεργεία Λειτουργοί και λειτουργούν έγκυρα στο μέτρο που εκφωνούν, «εν πρώτοις μνήσθητι Κύριε του Πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών τάδε». Δεν προεκτείνω, για να μην οξύνω, ερωτώ όμως, με υπονοούμενη απάντηση αρνητική. Μπορεί ένας ιερέας να εκφωνεί, «εν πρώτοις μνήσθητι …» και να είναι σε δυσαρμονία με τον Επίσκοπό του; Να κάνει άλλο, από αυτό που κάνει ο Επίσκοπος του, η τοπική Εκκλησιαστική Κεφαλή; Να είναι σε άλλο μήκος κύματος από αυτόν; Άλλο τώρα ότι, όταν συμβαίνει αυτό, μπορούν να ακολουθήσουν κυρώσεις ή επιτίμια, αλλά υπάρχει και το «κατ’ οικονομίαν». Τα θέματα δεν λύνονται έτσι. Εκείνο που προέχει για όλους, κληρικούς αλλά και πιστούς είναι. «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις, και υπείκετε»-Παύλος. Και, η Εκκλησία δεν είναι ξέφραγο αμπέλι για να κάνει του κεφαλιού του ο καθείς. «Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω»-Παύλος ! Ή να πιάνει στο στόμα του πνευματικούς Πατέρες, Αρχιεπίσκοπους και λοιπούς και να τους «στολίζει» με ό,τι και όπως νομίζει αυτός !

      Το δε ενδιαφέρον όσο και παράδοξο εδώ είναι ότι. Η Κυβερνητική απόφαση κάλυπτε απόλυτα τις ορθόδοξες προϋποθέσεις-όρους της εγκυρότητας της Θείας Λειτουργίας- Μυστηρίου Θείας Ευχαριστίας κατά τις  οποίες, «Ο Ιερεύς οφείλει να μην τελεί ποτέ μόνος τη Λειτουργία. Πρέπει ένα τουλάχιστον δεύτερο πρόσωπο -και μέσα σ’ αυτό ο κόσμος ολάκερος- να είναι παρόν»--Π. Εδοκίμωφ, «Η¨Ορθοδοξία», σ.324. «Η προσευχή της Ανατολικής Εκκλησίας», σ.32.

     Άρα έτσι ήταν δεδομένος και απόλυτα εξασφαλισμένος από ορθόδοξη Κανονική Λειτουργική πλευρά ο Καθαγιασμός των Τιμίων Δώρων, και ο Χριστός ως Άγιο Σώμα και Τίμιο Αίμα, «ζωή και περίσσια ζωής» θα ήταν-ήταν- παρών στο εδώ και τώρα της Εκκλησίας και του κόσμου. Και με την παρουσία του «ενός τουλάχιστον δεύτερου προσώπου ολάκερος ο κόσμος παρόν», παρόντες εδώ, και των για αναγκαία, «δι εύλογον αιτίαν απολειφθέντων» όλων ημών των λοιπών.  Πράγμα που δεν κάνει τόσο παράλογο όσο φαντάστηκαν μερικοί ότι «η Μετάληψη-Κοινωνία των αναγκαίων παρόντων θα ήταν στο όνομα όλων ημών των «δι εύλογον αιτίαν απολειφθέντων». Και θα συνεπαγόταν συμβολικά «εισέλευση του Χριστού και σε όσους θα ήθελαν να δειπνήσουν μαζί Του, και Εκείνος μαζί τους»-Αποκ.3,20. Αυτά είναι Ορθοδοξία σοβαρή και υπεύθυνη, όλα τα άλλα, όπως το «να ζητούν και τα ρέστα οι μη εναρμονισθέντες με την απόφαση, κληρικοί εκεί που μας χρωστούν» ή να θεωρούν ότι τους …  «εξασφαλίζεται»  αξιομισθία ή «παρρησία ενώπιον του Χριστού για την τάχα μου ηρωική τους πράξη ή για το απίθανο του κατ’ οίκον των Τιμίων Δώρων ντελίβερι, είναι πρόκληση, κοινός, κοινότατος ανίδεων λαϊκισμός, «όνειρο θερινής νυκτός». ‘

*****   ***   *****

       Και, καλό είναι εδώ να προσεχθούν τα εξής. «Ο Θεός δίνεται στους ανθρώπους σύμφωνα με τη δίψα τους. Σε μερικούς που δεν μπορούν να πιούν δίνει μόνο μια σταγόνα. Αλλά θα επιθυμούσε να τους δώσει ποταμούς ολόκληρους, ώστε οι χριστιανοί να μπορέσουν με τη σειρά τους να ξεδιψάσουν τον κόσμο» ! -Olivie Clement, ένας από τους πιο λαμπρούς ορθόδοξους Θεολόγους του 20^ου αιώνα. Να προσεχθεί, δηλαδή, πως το καίριο και ουσιαστικό νόημα σε αυτό εντοπίζεται στο : «Ώστε οι χριστιανοί να μπορέσουν με τη σειρά τους να ξεδιψάσουν τον κόσμο» ! Αυτό γράφεται πιο πολύ για τους χριστιανούς που επιθυμούν και επιδιώκουν τακτική Μετάληψη και Θεία Κοινωνία, και τώρα ένιωσαν πιο έντονα να αναστέλλεται αυτός ο ιερός πόθος τους. Καλό είναι να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη το ανωτέρω: «Αλλά θα επιθυμούσε να τους δώσει ποταμούς ολόκληρους, ώστε οι χριστιανοί να μπορέσουν με τη σειρά τους να ξεδιψάσουν τον κόσμο» !

     Με άλλα λόγια ότι η Αγία Μετάληψη-Θεία Κοινωνία έχει προεκτάσεις χρέους, είναι άνοιγμα χρέους ! Μεταλαβαίνω δε θα πει ανοίγω το στόμα μου, δέχομαι τα Τίμια Δώρα, και πάει τέλειωσε ! «Ο  γνους το θέλημα του κυρίου εαυτού, και μη ετοιμάσας, μηδέ ποιήσας προς το θέλημα αυτού, δαρήσεται πολλάς. Ο δε μη γνους, ποιήσας δε άξια πληγών, δαρήσεται ολίγας. Παντί δε ω εδόθη πολύ, πολύ ζητηθήσεται παρ’ αυτού, και ω παρέθεντο πολύ, περισσότερον αιτήσουσιν αυτόν»-«Όποιος ξέρει τι θέλει ο Κύριος, και  δεν είναι έτοιμος, και δεν κάνει αυτό που θέλει ο Κύριος, θα τιμωρηθεί αυστηρά. Αντίθετα όποιος δεν ξέρει το θέλημα του  Κυρίου, και κάνει κάτι αξιόποινο, θα τιμωρηθεί ελαφρότερα. Σε όποιον δόθηκαν πολλά, θα του ζητηθούν πολλά. και σε όποιον δόθηκαν περισσότερα θα του ζητηθούν περισσότερα»-Λουκ.12, 47-48 Και να μην πάμε στο επόμενο και επαναστατικό ! «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην, και τι θέλω ει ήδη ηνήφθη …»- «Φωτιά ήρθα να βάλω στη γη, και τι άλλο θέλω, αν έχει κιόλας ανάψει»-12,49. Αλλά είπαμε, εμείς τελευταία έχουμε σε πρώτη ζήτηση τα Γεροντικά τσιτάτα, και σε δεύτερη κι ακόμα πιο πέρα Ευαγγέλιο, Απ. Παύλο Μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας κλπ.

*****  ***   *****

      Έχω όμως και τον ανώνυμο-απρόσωπο αναγνώστη που μου παρατηρεί: «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο επέτρεψε να λειτουργούν κανονικά οι Ναοί στην Κωνσταντινούπολη», και ωσεί, περιμένοντάς με στη γωνία, ερωτά : «Αυτοί, λοιπόν, που κατηγορούν τους ντόπιους Κληρικούς για ανυπακοή και ανταρσία, θα τολμήσουν να κατηγορήσουν τον Πατριάρχη»;  Κατ’ αρχήν οι αναρτημένες φωτογραφίες δείχνουν άδειο τον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου. Επί πλέον, είναι περίεργο το ενδιαφέρον τους, μάλιστα  για τον συγκεκριμένο Πατριάρχη, τον οποίο ο Κύριος γνωρίζει πού και πώς τον έχουν γραμμένο  οι σχετικοί ! Ας είναι όμως. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως έχει δικαίωμα και χρέος αυτό έκρινε ότι όφειλε να αποφασίσει, και αυτό αποφάσισε ! Και, στο μέτρο που όλοι εναρμονίστηκαν, άξιος ο μισθός τους ! Εφάρμοσαν το, «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις και υπείκετε»-Παύλος. Σεβάστηκαν την Εκκλησία ως Αμπελώνα του Κυρίου, όπου ισχύει και έχει εφαρμογή το, «Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω»-Παύλος. Δεν την είδαν σαν ξέφραγο αμπέλι, ούτε σαν τσιφλίκι του κάθε παπά, που νομίζει ότι μπορεί να κάνει ό,τι στο νου του κατεβεί !

       Κατά τα άλλα είναι καιρός να καταλάβουν κάποιοι, αυτό που επισημαίνει ωραιότατα και επιγραμματικά ο λαμπρός Καθηγητής της Φιλοσοφίας της Θρησκείας -Θεολογική Αθηνών- αείμνηστος Νίκος Νησιώτης για τη χριστιανική πίστη. «Την πίστη δεν την έχει κανείς στο τσεπάκι του» ! Που θα πει την προσεγγίζει μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, βήμα με βήμα ως την έσχατη στιγμή. Και, σε γραμμή. «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία» ! Και, σε Αποστολική. «Κύριε πρόσθες ημίν πίστιν», Με προσευχή, ιδιαίτερα «με την επίγεια Λειτουργία, που είναι καρπός της ουράνιας Λειτουργίας, και υπόμνηση «του Αρνίου του θυσιασμένου από καταβολής κόσμου»-Αποκ.13,8. Και με τη φωνή-παρουσία του Χριστού, να φτάνει από κάθε ανθρώπινη φωνή, καθώς το πρόσωπό Του είναι πολύμορφο. Είναι το πρόσωπο του προσκυνητή προς Εμμαούς, το πρόσωπο του κηπουρού που συνάντησε Μαρία η Μαγδαληνή, το πρόσωπο αυτού που βαδίζει δίπλα μου στο δρόμο . Ο Θεός σαρκώθηκε, για να μπορεί ο άνθρωπος να «θεωρεί» το πρόσωπό Του μέσα από κάθε ανθρώπινο πρόσωπο …»

         Διό και για να μη μακρηγορούμε, ας προσέξουμε όλοι φωνή που από το 1953 επισημαίνει. «Προσεύχεσθε γι αυτούς που δεν ξέρουν, ή δε θέλουν να προσεύχονται. Και κυρίως γι αυτούς που δεν προσευχήθηκαν ποτέ» !-Πατριάρχης Ρουμανίας Ιουστινιανός. Επίσης ότι. «Για το σύγχρονο άνθρωπο η δυσκολία προέρχεται από τη διάσπαση μεταξύ καρδιάς και διάνοιας. Αλλά η αρχαία παράδοση προτείνει. «Το πρωί βάλε τη διάνοιά σου μέσα στην καρδιά σου και μείνε όλη τη μέρα συντροφιά με το Θεό» ! Τουτέστιν διαπότιζε την ημέρα σου με ατμόσφαιρα Θεού. Συνένωσε τα κομματιασμένα τμήματα του είναι σου, ξαναβρές την ακεραιότητα του πνεύματός σου». Και τέλος το πιο-πιο σπουδαίο, και αποφασιστικό. Ας προσέξουμε όλοι την Αγία Ταπείνωση, που οδηγεί στη Μετάνοια. Γιατί «η Μετάνοια ανοίγει στον άνθρωπο την πόρτα της προσευχής και τον συμφιλιώνει με το Θεό. Αλλά η θεϊκή ευσπλαχνία είναι η Μετάνοια του Θεού» !-«Η προσευχή της Ανατολικής Εκκλησίας, σ.20. Χρυσή αλυσίδα, Ταπείνωση-Μετάνοια-Προσευχή- Συμφιλίωση με το Θεό-Θεϊκή ευσπλαχνία, ίσον «η Μετάνοια» του Θεού» ! Δες περίπτωση άρνησης Πέτρου-«είπατε τοις μαθηταίς και τω Πέτρω ότι προάγω …»-περίπτωση πόρνης, περίπτωση ληστή στο Σταυρό. 

       Τέλος όμως, και ως εδώ. «Κυριακή κοντή γιορτή» που λέει ο λαός, ανοίγουν οι Εκκλησίες Μαΐου 18, Οπότε θα φανεί ότι όντως «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια», από του ανοίγματος το πώς και τι ! Πιο πολύ όμως θα φανεί από το αν Εκκλησιαστική Ηγεσία, κλήρος γενικά και πλήρωμα χριστεπώνυμο ανταποκριθούν ως είναι το χρέος στα δυο προαναφερθέντα Αποστολικά εντάλματα. Μάλλον να το πούμε αλλιώς. Ας ευχηθούμε πλέον Εκκλησιαστική Ηγεσία, κλήρος γενικά και πλήρωμα χριστεπώνυμο να ανταποκριθούν ως είναι το χρέος στα δυο προαναφερθέντα Αποστολικά εντάλματα. Άλλωστε αυτό επιθυμεί πρώτιστα και κύρια ο Ιησούς Χριστός, όταν επισημαίνει για τους δικούς του, «ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη», όλοι σας παρακολουθούν ! Και, τους χρεώνει ως επιταγή μάλλον και προσδοκία, όχι ως δεδομένο, εκείνο το άκρως σημαντικό, όσο και ουσιαστικό, «υμείς εστέ το άλας της γης» ! Τούτο ως ελπίζουμε και κάνουμε ευχή-προσευχή, τις επόμενες και εξής κρίσιμες μέρες να φανεί !

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα…»

Αθανάσιος Κοτταδάκης