Στελέχη της κατασκηνώσεως “Άγκυρα” με αρχηγό τον κ. Παναγιώτη Καραμπούλη
Νικόλαος Στανίτσας, Αναστάσιος Κωστόπουλος Παύλος Σπίνος, στο "Συνοδικό" της "Άγκυρας"
Νικόλαος Στανίτσας, Εμμανουήλ Σταθούλιας, Παναγιώτης Καραμπούλης, Θεόδωρος Πατρίκιος, Παναγιώτης Θωμάς, Γεώργιος Κουτσόπουλος στο κτίριο της Χριστιανικής Εστίας Εμμανουήλ Ασημακόπουλος, Γεράσιμος Δημητρόπουλος, Αναστάσιος Κωστόπουλος, Παναγιώτης Καραμπούλης, Νικόλαος Στανίτσας,
επί της λεωφόρου "Χαρίτωνος Πνευματικάκι" στην "Άγκυρα" Ημέρα Πατρίδος επί της λεωφόρου "Χαρίτωνος Πνευματικάκι" στην "¨Αγκυρα"
Επί το έργο στην "Άγκυρα"
Χωρίς λόγια!!! στην Κατασκήνωση του "Αλυσσού"
Οι φωτογραφίες είναι από την συλλογή του κ. Νικόλαου Στανίτσα
8 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Στη μια φωτογραφία είσαι σχετικά αδύνατος, στην άλλη ευτραφείς, πως τα καταφέρνεις δεν μπορώ να το καταλάβω. Πάντως κάνε προσπάθεια να χάσεις κιλά καλό μου παιδί. Θα σου κάνει καλό.
Ευχαριστούμε κ. Τάσο Κωστόπουλε για ότι μας προσφέρατε στις κατασκηνώσεις... σαν ομαδόπουλο μιλάω... Αρχηγός με τα όλα σου! Θυμάμαι πως έκανα για να πάρω το περίσσευμα "από το χέρι του αρχηγού".. Βέβαια Αρχηγός σε κάθε κατασκήνωνση είναι Άλλος, αλλά που να τα καταλάβαινα εγώ τότε.. νόμιζα ότι μόνο εσείς ήσασταν υπεύθυνος και περνούσαμε τόσο καλά...
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας κότσυφας που τον λέγαν Σταύρο Απέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα και τόσο περήφανος αισθάνθηκε Που βγήκε και κάθονταν στο κλαδί καμαρωτός καμαρωτός!
Από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγώνια Από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε..
«Γεια σου, Σταύρο!»
-Δεν με λένε Σταύρο! Μον’ με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!
Αλλάζει όμως ο καιρός .. Να βροχές! να χαλάζια! να κεραυνοί! Πάει η φωλιά! Παν τα κοτσυφόπουλα! Παν όλα .. βγήκε και κάθονταν στο κλαδί μονάχος..
..και από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγώνια Από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε..
«Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!»
-Δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη..
Μόνο Σταύρο με λένε… μόνο Σταύρο...
(Δ. Σαββόπουλος)
Αγαπητέ 7:41 τα χρόνια πέρασαν…. Οι τίτλοι δεν έχουν αξία καμιά για μένα…. Παραφράζοντας τον Δ. Σαββόπουλο τώρα ποια μπορώ να πω «Μόνο Τάσο με λένε… μόνο Τάσο…» και αυτό που θέλω είναι η ΑΓΑΠΗ των αδελφών και η ΠΡΟΣΕΥΧΗ τους.
8 σχόλια:
Στη μια φωτογραφία είσαι σχετικά αδύνατος, στην άλλη ευτραφείς, πως τα καταφέρνεις δεν μπορώ να το καταλάβω. Πάντως κάνε προσπάθεια να χάσεις κιλά καλό μου παιδί. Θα σου κάνει καλό.
Ευχαριστούμε κ. Τάσο Κωστόπουλε για ότι μας προσφέρατε στις κατασκηνώσεις... σαν ομαδόπουλο μιλάω... Αρχηγός με τα όλα σου! Θυμάμαι πως έκανα για να πάρω το περίσσευμα "από το χέρι του αρχηγού"..
Βέβαια Αρχηγός σε κάθε κατασκήνωνση είναι Άλλος, αλλά που να τα καταλάβαινα εγώ τότε.. νόμιζα ότι μόνο εσείς ήσασταν υπεύθυνος και περνούσαμε τόσο καλά...
Α.Π.
Νίκο δώσε από το αρχείο σου φωτογραφίες μου αρέσουν!!!!
Καλησπέρα κ. Αρχηγηέ.
Πολύ συγκινούμε με τις φωτογραφίες που βάζετε.
ΕΙΣΤΑΙ ΦΟΒΕΡΟΣ ....ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΘΑ ΒΑΖΑΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΟΥΣΚΑ......ΧΑΧΑΧΑΧΑ
ΧΑΧΑΧΑΧΑ
ΧΑΧΑΧΑΧΑ
ΑΧΑΧΑΧΑ
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας κότσυφας που τον λέγαν Σταύρο
Απέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα και τόσο περήφανος αισθάνθηκε
Που βγήκε και κάθονταν στο κλαδί καμαρωτός καμαρωτός!
Από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους
Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγώνια
Από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε..
«Γεια σου, Σταύρο!»
-Δεν με λένε Σταύρο!
Μον’ με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο
και αφέντη τσουτσουλομύτη!
Αλλάζει όμως ο καιρός ..
Να βροχές! να χαλάζια! να κεραυνοί!
Πάει η φωλιά!
Παν τα κοτσυφόπουλα!
Παν όλα .. βγήκε και κάθονταν στο κλαδί μονάχος..
..και από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους
Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγώνια
Από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε..
«Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!»
-Δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη..
Μόνο Σταύρο με λένε… μόνο Σταύρο...
(Δ. Σαββόπουλος)
Αγαπητέ 7:41 τα χρόνια πέρασαν…. Οι τίτλοι δεν έχουν αξία καμιά για μένα…. Παραφράζοντας τον Δ. Σαββόπουλο τώρα ποια μπορώ να πω «Μόνο Τάσο με λένε… μόνο Τάσο…» και αυτό που θέλω είναι η ΑΓΑΠΗ των αδελφών και η ΠΡΟΣΕΥΧΗ τους.
ΕΜΕΙΣ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ...
ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΣΑΣ ΜΑΘΑΜΕ....
ΜΗΝ ΜΑΣ ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ...ΜΗΝ ΜΑΣ ΞΥΠΝΑΤΕ......Κ.ΑΡΧΗΓΕ...
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΕΜΑΤΟ ΝΟΗΜΑ...ΤΑ ΛΑΒΑΜΕ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ....ΤΑ ΛΑΒΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ...
ΜΕ ΤΙΜΗ
Ο Β.ΑΡΧΗΓΟΥ
Ερρωσθε που εισαι?
Γιατί σιωπάς?
Δημοσίευση σχολίου