Επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβει.
Νόμιζα Κύριε πως μοναχά ο λόγος του Αποστόλου σου ταιριάζει
στην σύγκριση της γης με τ’ αγαθά τα ουράνια
όμως συχνά το σκέφτομαι εσχάτως
(μη βλάσφημο το λογισμό παρακαλώ Σε εκλάβεις)
ότι τα αδέλφια μας του κόσμου αυτού τους ελαχίστους
τόσο πολύ στερήσαμε απ τ’ αγαθά σου
που αχαλίνωτα στη ζήση μας γλεντούμε
ώστε και αυτή την ύπαρξή τους κρύψαμε με επιμέλεια
μην τύχει κι η καρδιά τους τα επιθυμήσει
και τότε πρέπει κάποια ορισμένως
μαζί τους να τα μοιραστούμε πλέον.
Νόμιζα Κύριε πως μοναχά ο λόγος του Αποστόλου σου ταιριάζει
στην σύγκριση της γης με τ’ αγαθά τα ουράνια
όμως συχνά το σκέφτομαι εσχάτως
(μη βλάσφημο το λογισμό παρακαλώ Σε εκλάβεις)
ότι τα αδέλφια μας του κόσμου αυτού τους ελαχίστους
τόσο πολύ στερήσαμε απ τ’ αγαθά σου
που αχαλίνωτα στη ζήση μας γλεντούμε
ώστε και αυτή την ύπαρξή τους κρύψαμε με επιμέλεια
μην τύχει κι η καρδιά τους τα επιθυμήσει
και τότε πρέπει κάποια ορισμένως
μαζί τους να τα μοιραστούμε πλέον.
Αλεξανδρεύς
10 σχόλια:
"σκληρός εστιν ούτος ο λόγος, τις δύναται αυτού ακούειν;"
Αυτός ο λογισμός είναι η αμαρτία που διαπράττει κάθε ένας χωρίς ποτέ να αναλογισθεί ότι είναι πραγματικά μεγάλη αμαρτία. Κάπου ο Κύριος μιλά για δύο χιτώνες…. Και κάποιος άλλος άφρων επιθυμεί να γκρεμίσει τις αποθήκες του για να συγκεντρώσει τους θησαυρούς του….. Ο λογισμός μου είναι τώρα πεποίθηση ότι δεν διαφέρω από αυτόν αφού δεν έχω την διάθεση όχι να μοιραστώ τον χιτώνα μου αλλά έστω να δώσω έναν από τους δύο. Νομίζω ότι για να μην έχω λογισμό πρέπει να διακόψω κάθε επαφή με το Ευαγγέλιο. Γιατί όποιος γνωρίζει και δεν πραγματοποιεί θα φαει πολλές ξυλιές. Γέμισα από Ευαγγελικές γνώσεις χωρίς χριστιανικές πράξεις. Και ο κακόμοιρος θεωρώ πως είμαι Χριστιανός!!!!!
πολλες ξυλιες!!!!
Αλέξανδρέα γράφεις υπέροχα. Σε ζηλεύω διότι χειρίζεσαι άριστα την γλώσσα. Όμως κάθε τόσο μας ταράζεις την συνείδηση με τις σκέψεις, που εύστοχα διατυπώνεις, τόσο στα ποιήματά σου, όσο και στα κείμενά σου. Αυτές τις μέρες τα ξαναδιάβασα όλα. Είσαι «επικίνδυνος» διότι ταράζεις την επίπλαστη χριστιανική μας ζωή. Οι περισσότεροι από μας αγαπάμε τον ακίνδυνο Χριστό, και όχι τον επικίνδυνο Χριστό που θέλει να κάνει την επανάσταση της αγάπης μέσα μας. Το ποίημά σου μου θύμισε ένα θεατρικό έργο που είχα παρακολουθήσει από τον αείμνηστο Δημήτρη Μυράτ ο τίτλος ήταν «το κράτος του Θεού» μου διαφεύγει τώρα ο θεατρικός συγγραφέας όμως ήταν έργο που ξύπναγε συνειδήσεις και κατήγγειλε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Αν το βρεις ας το διαβάσεις μάλλον εσένα έχει να σου προσφέρει πολλά για προβληματισμό.
Προσευχή και εξομολόγηση είναι τα λόγια του ποιήματος αυτού. Ακτινογραφία της ψυχής που επιθυμεί να συλλογάται ελεύθερα και αληθινά. Ένιωσα τον έλεγχο των δικών μου κριμάτων. Αφυπνίστηκα έστω και προσωρινά.
Α.
Αυτά που γράφεις είναι ένα γερό πρωινό ταρακούνημα για μένα. Αυτούς τους βλάσφημους λογισμούς θα έπρεπε συχνά να τους κάνει ο καθένας μας. Τελικά όλα τα θέλουμε δικά μας. Η αχαριστία μας είναι που εκτός από αυτά επιθυμούμε περισσότερα μόνο για μας. Αυτό το «μοίρασμα» όχι μόνο των υλικών αγαθών αλλά και των άλλων έχει βγει από την ζωή μας. Τι λες τώρα… και αυτό το «ορισμένως» δεν υπάρχει στο προσωπικό μας λεξιλόγιο.
Μαίρη
Το διάβασα…. Νομίζω πως με συμφέρει να ΣΙΩΠΗΣΩ!!!!!
Για σου Αλεξανδρέα είσαι υπέροχος…. εκπληκτικός ….. σε όλα είσαι τέλειος…..
Γνωρίζω τον Αλεξανδρέα και τον εκτιμώ...
Αλλά, κόψε κάτι ... "Ανώνυμε της 30 Ιούλιου 2009 9:43 μμ"
Δυνατό σε νοήματα, ελεγκτικό, και μας προτρέπει για επαναπροσδιορισμό συμπεριφορών τις οποίες δυστυχώς ο καθένας θεωρεί ως φυσικές.
Δημοσίευση σχολίου