Τα δυο προικιά μουΦως φθινοπωρινό με ξύπνησε,
πουρνάρι και πέτρα και της μάνας το βογγητό
ευωδιάσαν το πρωτανάσεμά μου...
Κι έσκουξα θρηνώντας το χαμό
της γαλήνιας ανυπαρξίας μου.
Αγροίκησαν οι Μοίρες το κλάμα,
το νιούδι ν' ασημώσουν έρχονται.
Και του δωρίζουν Όνειρο και Θάνατο...
Διδυμάρια αδέρφια τα προικιά μου,
ανίκανα χώρια να πορευτούνε...
Μα αλί μου! ο χρόνος, κύμα ανήλεο,
της ζωής μου το βότσαλο ταξιδεύει...
σε κόκκους το σκορπά...
Τ' όνειρο σβηνόταν στα αποσιωπητικά...
Ο θάνατος πέθαινε άκλαυτος...
Και ήταν το αίσθημα της ανάλγητης νοσταλγίας
και οι βουτιές στη γόνιμη ασυνειδησία, που τόσο χαιρόμουν...
Τούτες οι στιγμιαίες -ενοχικές ίσως- αυτοϊκανοποιήσεις μου...
Ξεδίψασα στο στερνό του νεκρού δάκρυ,
έστησα χορό μαζί του στου μοιρολογίσματος το σκοπό...
Τι νόημα θα 'χε ο θάνατος, αν ήταν μοναχικός...;
Έτσι πέρασα τη ζήση μου.. επανιδρύοντας όνειρα...
μα ερωτεύτηκα τ' ομορφότερο, τον Θάνατο...
Καληνύχτα... σ' αγάπησα...
γ.χ.γ
(στη μνήμη του παππού μου)
(στη μνήμη του παππού μου)
9 σχόλια:
Ο αποχωρισμός αγαπητού προσώπου γεμίζει θλίψη την ψυχή του ανθρώπου. Όμως αυτό το «Καληνύχτα... σ' αγάπησα...» σου δείχνει πως τα προικιά σου είναι μόνο στο Όνειρο. Γιατί ο Θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από το πέρασμα στην ζωή. Ας πορεύεσαι με το Όνειρο της συνάντησης στο καινό ξημέρωμα.
Ευαίσθητη η ψυχή σου. Να κρατήσεις στην σκέψη σου ότι καλό είχε ο παππού σου. και να κρατάς στην καρδιά σου τις συμβουλές που σου έδινε. Η εμπειρίες της ζωής κάνουν σοφούς του μεγαλωμένους ανθρώπους, θησαυρός σου ας είναι η γνώση του.
Μαίρη
Μα τι προικιά είναι και αυτά; μόνο αυτά τα δυο; τίποτε άλλο δεν υπήρχε να σου δώσουν αυτές οι Μοίρες; σε παρακαλώ ψάξε γιατί νομίζω ότι σου έδωσαν πολλά περισσότερα και καλύτερα προικιά….. απλά ως τώρα δεν τα εντόπισες.
Εξαιρετικά καλό.
Καλώς ήλθες. Που ήσουν τόσο καιρό; είχα αρχίσει να ανησυχώ. Τώρα ηρέμισα. Ελπίζω να μην απουσιάσεις από εδώ μεγάλο διάστημα γιατί… μας αρέσεις.
ζωή σ εσάς!!!
Έξυπνο ποίημα και καλοδουλεμένο. Αργοπορείς να μας παρουσιάσεις εργασία σου αλλά μας ανταμείβεις με το περιεχόμενο.
Τον ερωτευτείς ή δεν τον ερωτευτείς τον θάνατο μην ανησυχείς θα έλθει η στιγμή που θα σε αγκαλιάσει. Δεν μπορώ να γνωρίζω όμως αν θα παραμένεις ερωτευμένος προσμένοντάς τον και βλέποντας να σε αγγίζει… εγώ αμφιβάλω.
Αντίθετα με τους υπόλοιπους στιχουργούς αυτού του ιστολογίου (δεν θα πω ποιητές, η λέξη βαραίνει σε μια γλώσσα σαν την ελληνική) ο φίλος γχγ αρέσκεται να μας δυσκολεύει. Επιζητά να μας βάζει να διαβάσουμε ξανά και ξανά τα στιχουργήματά του για να ανακαλύψουμε ό,τι επιμελώς καλύπτει. Έτσι μας προσφέρει τη χαρά της ανακάλυψης παράλληλα με αυτή της αισθητικής απόλαυσης. Εύχομαι ωστόσο να μην είναι τόσο πολύπλοκος στη σκέψη του ή στις σχέσεις του. Σε μια εποχή που το fast food είναι τρόπος ζωής υπάρχει φόβος να το πληρώσει ακριβά. Και δεν το αξίζει. Φίλε, σε ευχαριστούμε.
γδμ
Δημοσίευση σχολίου