Στον κόσμο μας όπου η μοιχεία θεωρείται σχεδόν ένα νορμάλ φαινόμενο, πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε ότι σκοπός του γάμου δεν είναι η άνευ όρων σαρκική ηδονή, ούτε ακόμα το να αποκτήσει κανείς παιδιά αντί πάσης θυσίας. Είναι η σύναψη µιας εξαγνισµένης σχέσεως, που στοχεύει στη σωτηρία των ψυχών των συζύγων: και των δύο µαζί. Αν έχουµε ως πρώτη µας προτεραιότητα το στόχο αυτό, σίγουρα θα διατηρήσουµε την καθαρότητα και των ψυχών και των σωµάτων µας.Όλα τα άλλα, όσα συνοδεύουν το πακέτο, που λέγεται έγγαµος βίος, οι συζυγικές σχέσεις, τα παιδιά, κτλ. είναι επιπρόσθετες ευλογίες της αγαθότητας του Δηµιουργού. Δεν πρέπει να θεωρηθούν ως σκοπός αποκλειστικά του γάµου. Η ένωση των συζύγων είναι πρώτα και κύρια ένωση εν Χριστώ: “αντί τούτου καταλεΙψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα µιαν. Το µυστήριον τούτο µέγα έστιν, έγω δέ λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν (όπως είναι η σχέση του Χριστού µε την Εκκλησία Του)" ('Εφεσ. ε' 31-32).
π. Βασίλειος C. Tudora
12 σχόλια:
Τι; Δεν είναι σκοπός του γάμου ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟ η τεκνογονία; Δεν συνιστά βαρύτατο αμάρτημα η απόφυγή της;
Η εκκλησία, οι Πατέρες τι λένε επ' αυτού;
Γιατί εδώ στην Πάτρα όσοι είναι οι πνευματικοί, άλλες τόσες είναι και οι "οδηγίες" στο ανωτέρω θέμα.
Παρακαλώ να γίνει σοβαρός διάλογος με τεκμηριωμένες απαντήσεις και όχι αερολογίες κ.τ.ο.
Σεβαστέ μου Τάσο, ήθελα και τη γνώμη σου... Σ' εμπιστεύομαι απεριόριστα.
Ω.
Για να συμβάλω στην προτροπή του ή της Ω μεταφέρω τμήμα εισηγήσεως του ο Θεολόγου-Νομικού Γιώργου Σκαλτσά, στην Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών είχε πει:
«Ο Βασίλειος Αγκύρας, στηριζόμενος σε ιατρικά κείμενα της εποχής του άλλα ερμηνεύοντάς τα θεολογικά, θα τονίσει ότι ο ίδιος ο Θεός ενέβαλλε τον οίστρο της σεξουαλικής συμπλοκής του άρρενος με το θήλυ. Ενώ υποτάσσει το θήλυ στη δυναστεία του άρρενος εν τούτοις εξισορροπεί τα πράγματα τιθασεύοντας το άρρεν δια της ηδονής πού απελευθερώνει το θήλυ. Καθιστά το άρρεν αιχμάλωτο του θήλεος χάρη στην ηδονή. Η ηδονή επομένως, συνιστά τον τρόπο πού μηχανεύτηκε ο Θεός για να επιτευχθεί φυσική ισορροπία και ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα. Ο Θεός δεν εγκατέσπειρε την ηδονή μόνον για την παιδοποιία, αλλά και για τον ίδιο τον οίστρο της σεξουαλικής σχέσεως. Θα υποστηρίξει ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο πού ο ίδιος ο Θεός χάρισε στις γυναίκες ιδιαίτερα εύπλαστο και μαλακό σώμα, αφού αποσκοπούσε είτε διά της αφής είτε διά του βλέμματος είτε διά του λικνίσματος και των αβρών κινήσεων όλων των μελών του να είναι μάλαγμα της ηδονής για το άρρεν, αιχμαλωτίζοντας πανταχόθεν όλες τις αισθήσεις του.
Κατά τον Χρυσόστομο, ο θεσμός του γάμου είναι το προσφορότερο και καταλληλότερο πλαίσιο, εντός του οποίου οι σύζυγοι καλούνται να απολαύσουν την ηδονή, δεδομένου ότι αυτό τους εξασφαλίζει, κατά κάποιον τρόπο, από απορριπτέες αμετρίες, όπως της μοιχείας ή της πορνείας. Αν δεν επικρατεί όμως ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, αν ο σύζυγος απειλεί, εκφοβίζει ή εξευτελίζει την γυναίκα προπηλακίζοντάς την, αν ο άντρας δεν την θεωρεί κατοικώντας μαζί της ως ελευθέρα κι όχι ως δούλη, δεν θα μπορέσει ποτέ να απολαύσει την ηδονή στην πληρωματική εκδοχή της. Με τον Χρυσόστομο εισάγεται, το πρώτον, θεολογικά η τρυφερότητα των διασυζυγικών σχέσεων, η δε κοινωνική ανισότητα των δύο φύλων καθίσταται το όριο και το μέτρο της ηδονής. Ο γάμος, κατά τον Χρυσόστομο, γίνεται ένα εργαστήριο κοινωνίας, τρυφερότητας κι αγάπης, κι όχι το κέντρο εξυπηρέτησης πολιτικών, κρατικών ή φυσικών αναγκών.»
Αγγελική
Διάβασα τις σκέψεις του π. Βασιλείου και με ικανοποίησαν πλήρως. Δυστυχώς έχει επικρατήσει η εσφαλμένη εντύπωση ότι κύριος σκοπός του γάμου είναι η παιδοποιία. Όμως «τα παιδιά, κτλ. είναι επιπρόσθετες ευλογίες της αγαθότητας του Δηµιουργού. Δεν πρέπει να θεωρηθούν ως σκοπός αποκλειστικά του γάµου.». Ομολογώ ότι το όλο θέμα είναι «λεπτό» και «ευαίσθητο» και χρειάζεται ιδιαίτερης αντιμετώπισης διότι μπορεί να οδηγήσει σε «ακρότητες». Πάντως είναι θέμα το οποίο τυραννά πολλές οικογένειες με την «κηδεμονική επέμβαση» πνευματικών Πατέρων. Γνωρίζω ζευγάρια τα οποία προχώρησαν σε «παραγωγή» παιδιών όχι από εσωτερική πεποίθηση αλλά μόνον για να είναι αρεστοί (;) στον Θεό. Ας αφήσω το άλλο σπουδαίο και τραγικό λάθος, τον εκβιασμό τον οποίο υφίστανται της στερήσεως του Ποτηρίου της Ζωής. Ευτυχώς σήμερα υπάρχουν φωτισμένοι κληρικοί οι οποίοι με κατάλληλους χειρισμούς βοηθούν χωρίς να εκβιάζουν ή να παρασύρουν τα νέα ζευγάρια να προχωρούν σε συνειδητοποίηση ότι «η ένωση των συζύγων είναι πρώτα και κύρια ένωση εν Χριστώ» και όταν ο Χριστός κυβερνά, τότε, φωτίζει και βοηθά πάντα εν ελευθερία την ανθρώπινη ψυχή.
Εξαιρετικό άρθρο και θαυμάσιος σχολιασμός από τον αγαπητό Αρμαθαίο. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς όταν βλέπουμε πνευματικούς να βασανίζουν ζευγάρια στερώντας τους όχι μόνο τη μετοχή στο ποτήριο της ζωής αλλά και την έξωθεν καλή μαρτυρία στα μάτια των παιδιών τους αφού αυτά αναρωτιούνται "γιατί η μαμά και ο μπαμπάς δεν κοινωνούν κι εμάς μας πιέζουν". Επίσης αναπτύσσεται στα ζευγάρια μια ένταση και μια χρόνια ενοχή με πολύ αρνητικά αποτέλεσματα. Μάλιστα οι παραπάνω πνευματικοί σε περίπτωση που κάποιο ζευγάρι αποχωρήσει αλλάζοντας πνευματικό το θεωρούν υπόχώρηση στο φρόνημα και άλλα τέτοια...
Θα μπορούσα εδώ να γράψω και πολλά άλλα ωστόσο σταματώ για να αφήσω χώρο και σε άλλες απόψεις.
γδμ
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε και ορισμένους "παθόντας". Νομίζω ότι πλέον έφθασε ο καιρός να κουβεντιάσουμε και ορισμένα πράγματα που στο παρελθόν τα θεωρούσαμε "ταμπού". Που να μιλήσουμε για τέτοια θέματα στην κατασκήνωση, στις ομάδες, στο κατηχητικό; Φωτιά θα έπεφτε να μας κάψει. Λοιπόν περιμένουμε έναν ειλικρινή διάλογο, με επιχειρήματα και τεκμηριωμένες απόψεις. Ει δυνατόν να μας έγραφαν τις απόψεις τους και ιερείς - εξομολόγοι. Νομίζω θα ήταν πολύ ενδιαφέρον.
Κανένας δεν τολμά να το αγγίξει. Αν το αναφέρει ως πρόβλημα θα γίνει αποσυνάγωγος. Ρίξε μια ματιά σε σχετικό ποίημα του γ.χ.γ. νομίζω πάει γάντι.
Αγαπητέ Αναστάσιε, επειδή το θέμα καίει, σε παρακαλούμε να το επαναφέρεις. Η συγκεκριμένη ανάρτηση χάθηκε από την ροή των επόμενων αναρτήσεων. Νομίζω ότι αξίζει να μείνει για λίγο ακόμα...
Έχω λάβει και άλλα μηνύματα. Αμέσως μετά την εορτή της Παναγίας θα επαναφέρω την ανάρτηση.
Η Παναγία είθε να είναι σκέπη και βοηθός μας.
Η θέσεις αυτές είναι καλές τουλάχιστον για μένα. Δεν βλέπω όμως προθυμία για κριτική. Δεν κατάλαβα γιατί το ανάρτησες σε αυτή την θέση.
Παναγιώτης
Φωτισμένες σκέψεις. «Είναι η σύναψη µιας εξαγνισµένης σχέσεως, που στοχεύει στη σωτηρία των ψυχών των συζύγων: και των δύο µαζί». Πόσοι από εμάς τους εγγάμους ως στόχο έχουμε την σωτηρία των ψυχών. Κανένας δεν που το επισήμανε αυτό. Ο πνευματικός κάθε φορά με ρωτούσε με αγωνία αν υπήρχε κάτι το «ευχάριστο». Δεν τον ενδιαφέρει καθόλου η πνευματική μου πρόοδος. Για να κοινωνήσω το πρωταρχικό κριτήριο είναι να υπάρχει εγκυμοσύνη. Μήπως ο δρόμος δεν είναι αυτός;…. ή μόνο αυτός για την σωτηρία. Του το λεω όμως αυτός επιμένει….. μερικές φορές είμαι σε αδιέξοδο.
Aνώνυμε τών 8.34 π.μ μέ άφησες άναυδη.Το ευχάριστο δέν είναι κάτι τέλος πάντων πού νά έχει νά κάνει μέ τήν πνευματική ωριμότητα του ζευγαριού;
εχουμε πάντα ευθύνη γιά τίς επιλογές μας.Και γι αυτούς πού εμιστευώμαστε.επισης.
Δημοσίευση σχολίου