«Έκλινεν ουρανούς και κατέβη».
Αγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Μέγα, αλλά και ακατανόητο για την περιωρισμένη ανθρώπινη φύση μας, το Μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Θεού - Λόγου, του Ιησού Χριστού.
« Ο αχώρητος παντί πως εχωρήθη εν γαστρί», ψάλλει ο ιερός υμνωδός γεμάτος κατάπληξη. Εσύ, δηλαδή, που δεν σε χωράει το σύμπαν, πως χώρεσες μέσα στην γαστέρα της Θεοτόκου ; Κι’ αυτή είναι απορία όχι μόνο του υμνωδού, αλλά και του κάθε πιστού, που προσπαθεί με την σκέψη του να την ξεδιαλύνη. Όμως, πάλι ο ίδιος ο υμνωδός θα δώση την απάντηση : « Όπου Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις». Όταν ο Θεός αποφασίση κάτι, νικώνται οι φυσικοί νόμοι. Δεν καταργούνται, αλλά υπερβαίνονται. Όπως ακριβώς συνέβη με την ενανθρώπιση του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος.
-Β-
Η Παρθένος Μαριάμ εξεπλάγη όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ της ανεκοίνωσε ότι θα γινόταν η Μητέρα του Υιού του Θεού. «Πως έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω ;» Αλλά ο Γαβριήλ την καθησυχάζει : «Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι» (Λουκ. α ΄ 34-35). Με την χάρη του Αγίου Πνεύματος θα πραγματοποιηθή αυτό το θαύμα. Και πρόσθεσε, «ότι ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα» (Λουκ. α΄ 37). Όταν δε ο δίκαιος Ιωσήφ, ο προστάτης της Αγίας Οικογενείας, αντελήφθη, ότι η μνηστή του «πριν η συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα» (Ματθ. α΄ 18), ήταν φυσικό να δοκιμάση αναστάτωση και ταραχή, σε σημείο που σκέφθηκε «λάθρα απολύσαι αυτήν» (Ματθ. α΄ 19), να την διώξη κρυφά για να μη την διαπομπέψη. Όμως ο Θεός τον καθησυχάζει. Στο όνειρό του βλέπει «άγγελον Κυρίου» , που του λέει : «Μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου · το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματός εστιν Αγίου» (Ματθ. α΄ 20).
Είναι, λοιπόν, Μυστήριον Μέγα η ενανθρώπησις του Ιησού Χριστού. Μυστήριο, που δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους. Μυστήριο, όμως, που μόνο με την πίστη μπορεί να γίνη κατανοητό, μέχρις ενός σημείου βέβαια. Όσοι, κατά καιρούς, προσπάθησαν να το εξηγήσουν με την περιορισμένην δυνατότητα του μυαλού τους, εναυάγησαν και κατέληξαν σε αιρέσεις, που για πολλά χρόνια εταλαιπώρησαν την Εκκλησία.
-Γ-
Μια τέτοια αίρεση είναι και ο παπισμός. Γιατί, πέρα από το ότι διακρίνεται για τον υπερφίαλο εγωϊσμό του, έχει ανακηρύξει τον πάπα ως Vicarius Cristi (Βικάριους Κρίστι), δηλαδή αντιπρόσωπο του Χριστού στην Γη.
Αλλά τι σχέση μπορεί να έχη ο ταπεινός Ιησούς, που «έκλινεν ουρανούς και κατέβη» και που γεννήθηκε και έζησε τόσο ταπεινά, με τον κοσμικό άρχοντα του Βατικανού, που ζη μέσα στην χλιδή και που συνταυτίζεται με την κοσμική εξουσία ; Μπορεί να εκπροσωπή τον πράο Ιησού το Βατικανό, που με τις ραδιουργίες και, προ παντός, με την σατανικής εμπνεύσεως «Ουνία» έχει αναστατώσει και συνεχίζει να αναστατώνη τον Ορθόδοξο κόσμο ; Η με τα φοβερά εγκλήματα της «Ιεράς Εξετάσεως» και των λεγομένων «Σταυροφοριών» ; Η, ακόμη, με τον απροκάλυπτο προσηλυτισμό, που ασκεί ανάμεσα στους Ορθοδόξους λαούς ; Ο παπισμός με την εκτροπή του από την ορθόδοξη πίστη, έγινε αιτία να προκληθή τον 16ον αιώνα το μεγάλο σχίσμα των Διαμαρτυρομένων, οι οποίοι έχουν γίνει χίλια κομμάτια · και οι οποίοι έχουν φθάσει σε τέτοιο σημείο καταπτώσεως, ώστε να «χειροτονούν» γυναίκες Ιερείς και Επισκόπους, να υποθάλπουν δε και να ενθαρρύνουν κάθε είδους σαρκική εκτροπή και ανωμαλία...
-Δ-
Έτσι, λοιπόν, το μυστήριο της Θείας Ενανθρωπήσεως του Κυρίου, έφθασαν άνθρωποι ατελείς να το κάνουν αντικείμενο έρευνας με τα αρρωστημένα μυαλά τους. Αντί να προσκυνούν με ταπείνωση την Γέννηση του Κυρίου, επιτρέπουν στον εγωϊσμό και στην υπερηφάνεια να ερευνά «το απ’ αιώνος απόκρυφον και αγγέλοις άγνωστον Μυστήριον».
Ας αφήσουμε, όμως, τους ποικίλους αιρετικούς κι’ ας παρακαλούμε τον Κύριο να τους φωτίζη για να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Εμείς δε, που έχουμε ελεηθή από τον Θεό να ανήκουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ας υποδεχθούμε με ταπείνωση και με καθαρή καρδιά τον Ιησού Χριστό, που «έκλινεν ουρανούς και κατέβη» για την σωτηρία μας. Με ταπείνωση και βαθειά χαρά, ας σπεύσουμε στους Ιερούς Ναούς μας, για ν’ ακούσουμε τα κατανυκτικά και υπέροχα τροπάρια των Χριστουγέννων και να κοινωνήσουμε «Σώμα και Αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον» , εφ’ όσον, βεβαίως, έχουμε την άδεια του Πνευματικού μας.
Χρόνια πολλά, ειρηνικά, άγια και ευλογημένα. Όπως αρμόζει στους Ορθοδόξους χριστιανούς.
-Α-
Μέγα, αλλά και ακατανόητο για την περιωρισμένη ανθρώπινη φύση μας, το Μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Θεού - Λόγου, του Ιησού Χριστού.
« Ο αχώρητος παντί πως εχωρήθη εν γαστρί», ψάλλει ο ιερός υμνωδός γεμάτος κατάπληξη. Εσύ, δηλαδή, που δεν σε χωράει το σύμπαν, πως χώρεσες μέσα στην γαστέρα της Θεοτόκου ; Κι’ αυτή είναι απορία όχι μόνο του υμνωδού, αλλά και του κάθε πιστού, που προσπαθεί με την σκέψη του να την ξεδιαλύνη. Όμως, πάλι ο ίδιος ο υμνωδός θα δώση την απάντηση : « Όπου Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις». Όταν ο Θεός αποφασίση κάτι, νικώνται οι φυσικοί νόμοι. Δεν καταργούνται, αλλά υπερβαίνονται. Όπως ακριβώς συνέβη με την ενανθρώπιση του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος.
-Β-
Η Παρθένος Μαριάμ εξεπλάγη όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ της ανεκοίνωσε ότι θα γινόταν η Μητέρα του Υιού του Θεού. «Πως έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω ;» Αλλά ο Γαβριήλ την καθησυχάζει : «Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι» (Λουκ. α ΄ 34-35). Με την χάρη του Αγίου Πνεύματος θα πραγματοποιηθή αυτό το θαύμα. Και πρόσθεσε, «ότι ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα» (Λουκ. α΄ 37). Όταν δε ο δίκαιος Ιωσήφ, ο προστάτης της Αγίας Οικογενείας, αντελήφθη, ότι η μνηστή του «πριν η συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα» (Ματθ. α΄ 18), ήταν φυσικό να δοκιμάση αναστάτωση και ταραχή, σε σημείο που σκέφθηκε «λάθρα απολύσαι αυτήν» (Ματθ. α΄ 19), να την διώξη κρυφά για να μη την διαπομπέψη. Όμως ο Θεός τον καθησυχάζει. Στο όνειρό του βλέπει «άγγελον Κυρίου» , που του λέει : «Μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου · το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματός εστιν Αγίου» (Ματθ. α΄ 20).
Είναι, λοιπόν, Μυστήριον Μέγα η ενανθρώπησις του Ιησού Χριστού. Μυστήριο, που δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους. Μυστήριο, όμως, που μόνο με την πίστη μπορεί να γίνη κατανοητό, μέχρις ενός σημείου βέβαια. Όσοι, κατά καιρούς, προσπάθησαν να το εξηγήσουν με την περιορισμένην δυνατότητα του μυαλού τους, εναυάγησαν και κατέληξαν σε αιρέσεις, που για πολλά χρόνια εταλαιπώρησαν την Εκκλησία.
-Γ-
Μια τέτοια αίρεση είναι και ο παπισμός. Γιατί, πέρα από το ότι διακρίνεται για τον υπερφίαλο εγωϊσμό του, έχει ανακηρύξει τον πάπα ως Vicarius Cristi (Βικάριους Κρίστι), δηλαδή αντιπρόσωπο του Χριστού στην Γη.
Αλλά τι σχέση μπορεί να έχη ο ταπεινός Ιησούς, που «έκλινεν ουρανούς και κατέβη» και που γεννήθηκε και έζησε τόσο ταπεινά, με τον κοσμικό άρχοντα του Βατικανού, που ζη μέσα στην χλιδή και που συνταυτίζεται με την κοσμική εξουσία ; Μπορεί να εκπροσωπή τον πράο Ιησού το Βατικανό, που με τις ραδιουργίες και, προ παντός, με την σατανικής εμπνεύσεως «Ουνία» έχει αναστατώσει και συνεχίζει να αναστατώνη τον Ορθόδοξο κόσμο ; Η με τα φοβερά εγκλήματα της «Ιεράς Εξετάσεως» και των λεγομένων «Σταυροφοριών» ; Η, ακόμη, με τον απροκάλυπτο προσηλυτισμό, που ασκεί ανάμεσα στους Ορθοδόξους λαούς ; Ο παπισμός με την εκτροπή του από την ορθόδοξη πίστη, έγινε αιτία να προκληθή τον 16ον αιώνα το μεγάλο σχίσμα των Διαμαρτυρομένων, οι οποίοι έχουν γίνει χίλια κομμάτια · και οι οποίοι έχουν φθάσει σε τέτοιο σημείο καταπτώσεως, ώστε να «χειροτονούν» γυναίκες Ιερείς και Επισκόπους, να υποθάλπουν δε και να ενθαρρύνουν κάθε είδους σαρκική εκτροπή και ανωμαλία...
-Δ-
Έτσι, λοιπόν, το μυστήριο της Θείας Ενανθρωπήσεως του Κυρίου, έφθασαν άνθρωποι ατελείς να το κάνουν αντικείμενο έρευνας με τα αρρωστημένα μυαλά τους. Αντί να προσκυνούν με ταπείνωση την Γέννηση του Κυρίου, επιτρέπουν στον εγωϊσμό και στην υπερηφάνεια να ερευνά «το απ’ αιώνος απόκρυφον και αγγέλοις άγνωστον Μυστήριον».
Ας αφήσουμε, όμως, τους ποικίλους αιρετικούς κι’ ας παρακαλούμε τον Κύριο να τους φωτίζη για να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Εμείς δε, που έχουμε ελεηθή από τον Θεό να ανήκουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ας υποδεχθούμε με ταπείνωση και με καθαρή καρδιά τον Ιησού Χριστό, που «έκλινεν ουρανούς και κατέβη» για την σωτηρία μας. Με ταπείνωση και βαθειά χαρά, ας σπεύσουμε στους Ιερούς Ναούς μας, για ν’ ακούσουμε τα κατανυκτικά και υπέροχα τροπάρια των Χριστουγέννων και να κοινωνήσουμε «Σώμα και Αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον» , εφ’ όσον, βεβαίως, έχουμε την άδεια του Πνευματικού μας.
Χρόνια πολλά, ειρηνικά, άγια και ευλογημένα. Όπως αρμόζει στους Ορθοδόξους χριστιανούς.
Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου