Φρεναπάτη ΙΙΝόμιζα πως μ’ αγάπαγες. Θαρρούσα
πως ήμουνα κάτι ξεχωριστό για σένα
κι όπως εγώ για σένανε ριγούσα
έτσι κι εσύ πως ένιωθες για μένα.
Νόμιζα πως μ’ αγάπαγες, και όταν
άλλα μηνύματα ελάβαινε ο νους μου
έσπευδα να του πω πως απατιόταν
και πως εσύ ήσουν συνέχεια του εαυτού μου.
Νόμιζα πως μ΄ αγάπαγες και βλέπω
πως όλοι είχαν άλλο καταλάβει
δίσταζαν να μου πουν πως λάθος έχω
και στην καρδιά σου άλλη φλόγα ανάβει.
Νόμιζα πως μ’ αγάπαγες και τώρα
ξέρω δε φταις εσύ μα η καρδιά μου
που της εφώναζες πως έχεις άλλη ρότα
μα αυτή κρατιότανε σφιχτά στα όνειρά μου.
πως όλοι είχαν άλλο καταλάβει
δίσταζαν να μου πουν πως λάθος έχω
και στην καρδιά σου άλλη φλόγα ανάβει.
Νόμιζα πως μ’ αγάπαγες και τώρα
ξέρω δε φταις εσύ μα η καρδιά μου
που της εφώναζες πως έχεις άλλη ρότα
μα αυτή κρατιότανε σφιχτά στα όνειρά μου.
Ζήνων
14 σχόλια:
Η ποιητική σου αυτή δημιουργία ήλθε σαν βάλσαμο στην πονεμένη μου καρδιά. Μου έδωσε απάντηση λυτρωτική σε προβληματισμό μου. Τα πονήματά σου έχουν ευαισθησία που προσεγγίζουν την ψυχή του αναγνώστη. Ως εκ τούτου σου απευθύνω καρδιακό ευχαριστώ.
Εξαιρετικό ως σύλληψη. Σπάνιο πράγμα η βυθομέτρηση στο είναι μας και η απόδοση ευθυνών. Είναι τέλειο.
Τα διάβασα και τα δύο (Φρεναπάτη και Φραναπάτη ΙΙ). Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Τελικά όλα παίζονται στο μυαλό μας. Ζήνων ευχαριστούμε.
Πολύ ερωτικό και συνάμα πολύ μα πολύ ανθρώπινο. Είναι μια αλήθεια που κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει.
Ζήνων, η συνέχεια του πρώτου ποιήματός σου μου φαίνεται πως είναι καλύτερη από την πρώτη.
Ευχαριστούμε.
Υ.Γ.: Ξέρεις ακριβώς τη στιγμή που παρεμβαίνεις. Τι να πω, την επόμενη φορά θα σε προλάβω...
Καταπληκτικό. Ανθρώπινο. Ότι και να πω θα είναι λίγο…..
«δεν φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει που τα έπλαθε όπως ήθελε αυτή» που λέει και το τραγούδι.
Γ.
Δυστυχώς ανταποκρίνονται στην αλήθεια στα όσα μεταφέρει ο ποιητής. Η καρδιά πολλές φορές είναι ονειροπόλα και έξω από την πραγματικότητα των γεγονότων. Όμως και αυτό προσδίδει μια ομορφιά στην ζωή. Ναι θα πω ότι τα όσα γράφει άγγιξαν την καρδούλα μου.
Ζήνων είσαι πρώτος. Το κρατώ διότι ανταποκρίνεται και σε μένα. Όταν το διάβασα είπα καθ΄ εμαυτόν έμένα είχε ως ιδέα;
Είναι καλό σαν σύλληψη αλλά μεταφέρει και μια θλίψη σαν αυτές με τις λεγόμενες «μελό» ταινίες του παλαιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Θα μου άρεσε στο τέλος να είχε χαρούμενο και αισιόδοξο μήνυμα για κάτι καλύτερο που προσμένοντας θα έλθει.
Σου φάνηκε μελό και ντρέπεσαι να το πεις;
Πιστέψτε με, όποιος το έχει ζήσει, δεν είναι καθόλου μα καθόλου μελό. Τραγικό είναι και συνάμα πολύ θλιβερό. Άσχημες καταστάσεις, πολύ στενάχωρες.
Ζήνων η Φρεναπάτη ΙΙ ήταν άγγιγμα στην ψυχή μου σε ευχαριστώ διότι εξέφρασες κατά τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα της καρδιάς μου. Όλα τα ποιήματά σου εκφράζουν περιεχόμενο ευαισθησίας που απουσιάζει από την ζωή σήμερα.
Δε φταις εσύ...
Η φαντασία μου τα φταίει
που σ' έπλασε όπως ήθελε αυτή!
...
Νόμιζα πως μ' αγάπαγες...αλλά ποτέ σου δεν μπόρεσες να αγαπήσεις εμένανε τον ίδιον...Αγάπησες αυτόν που ήθελες να γίνω...αυτόν που η φαντασία σου έπλαθε ως το ιδανικό σου ταίρι... Με είχες δίπλα σου, με έμαθες , με έζησες...ίσως νόμισες και συ πως μ' αγάπησες...Και όταν ενωθήκαμε και γίναμε ένα, θέλαμε και οι δυο να φύγουμε ο ένας απ' τον άλλον...Αυτό σίγουρα δεν είναι αγάπη....είμαστε και οι δύο θύματα της δικής μας φρεναπάτης...
Δεν μπορώ να εκφραστώ ποιητικά, αγαπητέ Ζήνων, και συγνώμη για όσα έγραψα, αλλά έχει τύχει να παρηγορήσω πολλές φορές φίλους -θύματα ενός τέτοιου είδους φρεναπάτης...
Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά για το ποιητικό σου ταλέντο- τάλαντο!!
χ.π
Δημοσίευση σχολίου