ΔείπνοΉμουν κι εγώ στο δείπνο καλεσμένος
δε φταίξανε τα βόδια, τα χωράφια, η γυναίκα, που δεν πήγα
ήτανε που ‘νιωθα τελείως χορτασμένος
από τα ξυλοκέρατα που μάσαγα όλη νύχτα.
Ήμουν κι εγώ στο δείπνο καλεσμένος
κι έλεγα πως επιθυμούσα να μετάσχω
ένιωθα όμως τρομερά εξαντλημένος
του δείπνου τη στολή να ετοιμάσω.
Ήμουν κι εγώ στο δείπνο καλεσμένος
στους γύρω λέω ότι τάχα πρόσκληση δεν πήρα
νιώθω το σφάλμα και πικρά μετανοιωμένος
χτυπώ χτυπώ μα δεν ανοίγει πια η θύρα.
Ζήνων
7 σχόλια:
Να έχεις υπομονή και επιμονή η πόρτα σε αυτούς που πραγματικά το επιθυμούν και κατανόησαν το σφάλμα τους θα ανοίξη. Ο Οικοδεσπότης είναι φιλάνθρωπος.
Μου άρεσε το ποίημά σου.
Καλή και χαρούμενη μέρα να έχεις.
Καλό!!!! Ωραία και επίκαιρη σκέψη.
Ζήνον, πολύ όμορφο το πλέξιμο των παραβολών... Υπέροχος για μια ακόμη φορά!
Μου αρέσει η προσωπική αντιμετώπιση της πρόσκλησης. Αποδεικνύει την δεξιοτεχνία του δημιουργού. Τέλειο ως σύλληψη καθώς και η αγωνιώδης αναμονή στο τέλος.
Δεν κατάλαβα γιατί στους γύρο λες ότι πρόσκληση δεν πήρες. Αυτό δεν δείχνει μετάνοια στην πράξη της άρνησης έστω και αν ενδόμυχα το ομολογείς. Ως εκ τούτου άραγε η πόρτα θα πρέπει έστω και μετά από την επιμονή σου να ανοίξει;
Άγγελος
Καταπληκτικό με απλά λόγια ακτινογράφηση ενδόμυχων σκέψεων και αποφάσεων που μετά έχουν δυσμενείς συνέπειες για την αιωνιότητα.
Και εγώ ήμουν και είμαι καλεσμένος. Οι θύρες θα ανοίξουν. Στο Δείπνο το ευφρόσυνο θα πάμε… Καλή αντάμωση. Κτύπα και συ –μην αποκάμεις- θα κτυπώ και εγώ ο Δεσπότης θα μας δεχθεί γιατί είμαστε δικοί Του.
Δημοσίευση σχολίου