ΠαραλήρημαΣε βλέπω μες στη φάτνη καθισμένο
Εμένα είναι το στρώμα σάπιο και βρωμάει
Στων ζώων τα χνώτα είσαι μέσα τυλιγμένο
μένα τα τελευταία ξύλα τέλειωσαν χθες βράδυ.
Άγγελοι τραγουδούν τη γέννησή Σου!
Το μόνο που ακούω εγώ, είν’ η κοιλιά που γουργουρίζει
του βάθους τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια
τα διακόπτει ο πατέρας μου που όλη μέρα βρίζει.
Σου φέρνουν δώρα οι φτωχοί βοσκοί κι οι πλούσιοι Μάγοι
εμένα μου πετάνε τις δεκάρες, στο ζητιάνο
κι άμα δε βγάλω όσα πρέπει μες στη μέρα
το ξυλοφόρτωμα με περιμένει από πάνω.
Είσαι Θεός. Γιατί συγκρίνομαι μαζί σου;
είμαι ένα μοναχά από τα πλάσματα σου
μα θέλω να στο πω∙ ότι πιο πολύ ζηλεύω
που σε κρατά αγκαλιά η στοργική μαμά σου.
Ζήνων
4 σχόλια:
Πρωτότυπος αυτός ο διάλογος των σκέψεων. Συνάμα και τραγική η σύγκριση μα και η λαχτάρα της αγαπητικής αγκαλιάς.
Η θεματολογία του ζητιάνου, μάλλον δεν ακούγεται καλά στα αυτιά μας έτσι;
Γιατί αδελφοί μου; Και αυτοί θα κρίνουν τον κόσμο...
Ζήνων, φαίνεται ότι είσαι ευαίσθητη ψυχούλα. Ο πόνος και η δυστυχία σε συνταράσσει.
Εύχομαι αδελφέ, τα φετινά Χριστούγεννα να αποτελέσουν αφετηρία ευαισθητοποίησης πάνω σ' αυτά τα καυτά θέματα, του πόνου, των επαιτών, των μεταναστών, για όλους μας...
Ευχαριστούμε
Μας έχεις προσφέρει και καλύτερα……
Αρκετά καλό. Το διάβασα σήμερα Χριστούγεννα και με κέντρισε αρκετά.
Δημοσίευση σχολίου