Συγκεκριμένα ο Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, απέστειλε στην «Romfea.gr», το παρακάτω απόσπασμα:
Η τοιαύτη αδικία κάμνει σήμερον πολλοὺς Έλληνας να αγανακτούν εναντίον της πατρίδος, οπού εδοκίμασαν τόσους αγώνας, και να βλέπουν ο ένας τον άλλον ως εχθρόν χειρότερον από τον Τούρκον.
Εγώ όμως, Υψηλή Αντιβασιλεία, δεν είμαι άδικος, αλλά ως ευαίσθητος εις την δυστυχίαν τόσων αγωνιστών, παρακινούμαι να φανερώσω την αδικίαν προς την κυβέρνησίν μου, την οποίαν μετά Θεόν σέβομαι και τιμώ και αγαπώ, καθώς χρεωστεί να κάμνη κάθε άνθρωπος αφωσιωμένος εις την πατρίδα του.
Αν η πατρίς μας είναι πτωχή, διατί ημείς μερικοί Έλληνες να παίρνωμεν από χίλιες δραχμές και κάτω τον μήνα, οι δε συνάδελφοί μας να ψωμοζητούν και να περιπατούν γυμνοί και ξυπόλητοι;
Δια την τιμήν και υπόληψιν της πατρίδος και του Βασιλέως μου κρίνω δίκαιον να κόψωμεν ένα μέρος από τον μισθόν μας, δια να δοθή και εις αυτούς τους δυστυχείς.
Εγώ, όταν επληγώθην εις τους Μύλους του Ναυπλίου, έλαβα δώρον από την πατρίδα μου, το οποίον είναι περίπου εκατόν πενήντα δραχμάς τον μήνα· τώρα λαμβάνω πολύ περισσότερον μηνιαίον μισθόν, δηλαδή σχεδὸν τριακόσιας εβδομήκοντα δραχμάς.
Όθεν εγώ πρώτος παρακαλώ την Αντιβασιλείαν να διατάξη να κοπή αυτός ο μισθός μου όλος, εως ότου η Κυβέρνησις να λάβη καιρόν να ευθετήση τα πράγματα και να τα θεραπεύση κατά το καλύτερον, και να με δοθούν πάλιν κατά μήνα αι εκατόν πενήντα δραχμαί εκείναι, καθώς εξ αρχής μ΄ έκρινεν άξιον η πατρίς μου· ο δε μισθος μου ας δοθή εις άλλους δυστυχεῖς συναγωνιστάς μου, των οποίων η γύμνωσις και απελπισία, μα την πατρίδα μου και μα τον Βασιλεά μου, δεν μ΄ αφήνει να κοιμηθώ ησύχως όλην την νύχτα.
Εν Άθήναις τη 15 Δεκεμβρίου 1834
Ιωάννης Μακρυγιάννης
(εκ της εφημερίδος «ΕΘΝΙΚΗ», αρ. 22/23.12.1834)
ΚΕΙΜΕΝΟ - ΦΩΤΟ: "ROMFEA.GR"
4 σχόλια:
Να χαρώ τη δημοκρατικότητα του μπλογκ σας!Θίξαμε τον εκλεκτό σας βλέπετε ο οποίος είναι στο απυρόβλητο.
Αγιε "Νικόλαε", δεν έχω τη μόρφωση και την ευστροφία σας, αλλά σας παρακαλώ λύστε μου την αποριά: Από την στιγμή που καταθέτετε το μισθό σας πως θα συντηρήστε (πχ προσωπικά σας έξοδα ή ως απλός Νικόλαος πως θα κάνετε φιλανθρωπίες ή πως θα δόσετε ένα χαρτζιλίκι σε ένα παιδάκι να αγοράσει μια καραμέλα); Κι αν υποθέσουμε την διακοπή της μισθοδοσίας και από τους ιερείς, όπως είπατε στη εστία "χριστιανικη!!!" αυτοί, οι έγγαμοι τουλάχιστον ιερείς, πως θα ζήσουν τις οικογένειές τους, πως θα ξεπληρώσουν δάνεια και άλλες "κοσμικές" υποχρεώσεις; Ο Μακρυγιάννης απαντά σε αυτά τα ερωτήματα; Καλή ανάσταση!
Δεν νομίζω να διαβάζει ο Μεσογαίας το ιστολόγιο αυτό οπότε μην περιμένεις απάντηση. Αν πραγματικά την ποθούσες θα έστελνες την απορία σου στο e-mail του Μητροπολίτου Νικολάου.
Δεν διαθέτω την ευστροφία του Μεσογαίας όμως μπαίνω στον πειρασμό να σου πω ότι ο κ. Νικόλαος θα ζήση έτσι όπως ζουν δεκάδες επίσκοποι του «πατρίου εορτολογίου» κατά το λαϊκό «παλαιοημερολογίτες» οι επίσκοποι αυτοί και οι κληρικοί τους δεν είναι μισθοσυντήρητοι του Ελληνικού Δημοσίου και όμως επιβιώνουν πολύ καλά. Μάλιστα οι ιερείς τους είναι και υπερπολύτεκνοι.
Ακόμα θα σου απαντούσα ότι κατά τον ίδιο τρόπο χωρίς μισθό από το κράτος αλλά από τους πιστούς ζουν και οι επίσκοποι και οι ιερείς των Καθολικών της Ελλάδας σε Αθήνα, Σύρο, Τήνο, Νάξο, Κέρκυρα και αλαχού.
Ο πιστός λαός έχει την δύναμη να συντηρήσει τους κληρικούς του. Μην ανησυχείς και φιλανθρωπίες θα κάνουν και χρήματα θα έχουν και τα δάνεια θα ξεπληρώνουν όπως επί χρόνια κάνουν οι παλαιοημερολογίτες και όλα τους πάνε κατ’ ευχήν. Η μισθοδοσία των κληρικών είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο.
Εύλογο το ερώτημα προς τον Σεβασμιώτατον. Πολλάς απαντήσεις θα ημπορούσα με παραδείγματα να αναφέρω με πληθώρα αγίων κληρικών που δεν είχαν μισθόν προς της θεσμοθετίσεώς του υπό της Ελληνικής Πολιτείας. θα σας μεταφέρω όμως κάποιο σύγχρονο εκ της Εκκλησίας των Πατρών.
Την απάντησιν εις την απορίαν σας ίσος ημπορεί να την δώσει ο μακάριος Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ομπλού π. Δανιήλ Δρακόπουλος. Αυτή η ιερατική προσωπικότης των Πατρών από της χειροτονίας ως και της κοιμήσεως του ουδέποτε μισθοδοτήθη υπό του Ελληνικού Δημοσίου. Έζησε ως απλούς ακτήμων μοναχός τρεφόμενος υπό της Μονής της μετανοίας του. Το ότι δεν ελάμβανε μισθόν κρατικό δεν τον εμπόδισε να κάμει φιλανθρωπίας και ελεημοσύνας. Γνωστή εις τους παροικούντας εν Πάτραις η φιλανθρωπία του όχι με καραμέλας αλλά με γενναίας χρηματικάς βοηθείας εις τους έχοντας ανάγκην. Αυτό που μετρά δεν είναι ο μισθός αλλά η αγάπη. Ο λαός του Θεού πάντα προσφέρει χρηματικά ποσά εις εναρέτους κληρικούς για έργα φιλανθρωπίας και ευποιείας. Έχω την πεποίθησιν ότι τώρα πλέον ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. κ. Νικόλαος θα μεγαλουργήσει. Ας τον έχει πάντα υπό την κραταιάν προστασίαν Της η Υπεραγία Θεοτόκος.
Ας αναφέρω για να κλείσω την παρέμβασί μου αυτή εις μνημόσυνο αιώνιο δύο σπουδαίους κληρικούς συγχρόνους που και αυτοί ουδέποτε εις την ζωήν των έλαβον μισθόν οι μακάριοι Αρχιμανδρίται Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος και Ευσέβιος Βίττης. Τα ονόματά τους είναι νομίζω και αυτά μία απάντησις.
Με αγάπην Χριστού, καλήν Ανάστασιν.
Ιερομόναχος Ιωσήφ
Δημοσίευση σχολίου