Η μεταβολή των λίθων σε άρτο σημαίνει λύσι του οικονομικού προβλήματος, σημαίνει κατάργησι του "ιδρώτος του προσώπου", της ασκητικής προσπαθείας και κάθε δημιουργίας. Η πτώσις απο το πτερύγιο του Ναού σημαίνει εξάλειψι του ναού και της ανάγκης ακόμη της προσευχής, σημαίνει υποκατάστασι του Θεού με την μαγική εξουσία, θρίαμβο πάνω στην αρχή της αναγκαιότητος, οικειοποίησι των μυστηρίων και λύσι του προβλήματος της γνώσεως. Αλλά γνώσις-διείσδυδις, χωρίς όρια είναι η υποταγή στα κοσμικά και σαρκικά στοιχεία, είναι η άμεση ικανοποίησις κάθε σφοδρής επιθυμίας, είναι η διάρκεια που συντίθεται απο "μικρές απολαυστικές αιωνιότητες", η εξάλειψις της παρθενίας. Τέλος, η συγκέντρωσις όλων των εθνών κάτω από την εξουσία ενός μοναδικού σπαθιού σημαίνει λύσι του πολιτικού προβλήματος, εξάλειψι του πολέμου, εγκαινιασμό της εποχής της Ειρήνης του κόσμου τούτου.
Η πρώτη πράξις εκτυλίσσεται ανάμεσα στον Θεάνθρωπο και τον Σατανά. Εάν ο Χριστός προσκυνήση τον Σατανά, ο Σατανάς αποσύρεται από τον κόσμο, γιατί δεν έχει πια τίποτε να κάνη σ'αυτόν. Τελειωτικά αιχμάλωτη η ανθρωπότητα θα ζή χωρίς να γνωρίζη την ελευθερία της εκλογής, γιατί θα ζή "εντεύθεν του καλού και του κακού.
Ο πειρασμός ακόμη μια φορά πιέζει με όλο του το βάρος την προσευχή του Κυρίου: "Πάτερ μου ει δυνατόν εστι, παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο". Εκείνο που ο Πατήρ δεν κάνει, μπορεί να το κάνει ο σατανάς και προσφέρι την πολύ πραγματική δυνατότητα να απομακρύνη οριστικά το ποτήριο, να απομακρύνη το Σταυρό. Η τραγωδία του Θεού και του ανθρώπου θα ελύετο έτσι μέσα σ' ένα δαιμονικό "χάππυ έντ" (ευτυχές τέλος).
Πρέπει να υπολογίσωνε ακριβώς τον Αντίπαλο και να κατανοήσωμε το μέγεθος του κακού, το οποίον υποχρεώνει τον Θεό να εγκαταλείψη "την κορυφήν της σιωπής" και να κάνη να ακουσθή η κραυγή "ίνα τί με εγκατέλειπες". Το Κακό κάνει τον πειρασμό κατ' εξοχήν πραγματικό, χωρίς κανένα φανταστικό επινόημα και έξω από κάθε "σκηνοθεσία". Αφήνοντας στη θέλησι του Εωσφόρου την ελευθρία να διαστραφή σε Πονηρόν, ο Θεός έθεσε στον ίδιο του τον εαυτό το πρόβλημα να είναι ή να μην είναι Μοναδικός, με κίνδυνο να βρεθή ένα μοναχικό Όν, που υποφέρει και είναι εγκαταλελειμμένο. Στον Θεό που εμπλέκεται μέσα στην ιστορία, ο Σατανάς προτείνει τον αλάνθαστο μεσσιανισμό, χωρίς κίνδυνο ούτε οδύνη, μεσσιανισμό θεμελιωμένο πάνω στην τριπλή κατάργησι της ελευθερίας, στο τριπλό σκλάβωμα του ανθρώπου: βιασμός της ελευθερίας με το θαύμα, το μυστήριο και την εξουσία.
Παύλος Ευδοκίμοφ
Η πρώτη πράξις εκτυλίσσεται ανάμεσα στον Θεάνθρωπο και τον Σατανά. Εάν ο Χριστός προσκυνήση τον Σατανά, ο Σατανάς αποσύρεται από τον κόσμο, γιατί δεν έχει πια τίποτε να κάνη σ'αυτόν. Τελειωτικά αιχμάλωτη η ανθρωπότητα θα ζή χωρίς να γνωρίζη την ελευθερία της εκλογής, γιατί θα ζή "εντεύθεν του καλού και του κακού.
Ο πειρασμός ακόμη μια φορά πιέζει με όλο του το βάρος την προσευχή του Κυρίου: "Πάτερ μου ει δυνατόν εστι, παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο". Εκείνο που ο Πατήρ δεν κάνει, μπορεί να το κάνει ο σατανάς και προσφέρι την πολύ πραγματική δυνατότητα να απομακρύνη οριστικά το ποτήριο, να απομακρύνη το Σταυρό. Η τραγωδία του Θεού και του ανθρώπου θα ελύετο έτσι μέσα σ' ένα δαιμονικό "χάππυ έντ" (ευτυχές τέλος).
Πρέπει να υπολογίσωνε ακριβώς τον Αντίπαλο και να κατανοήσωμε το μέγεθος του κακού, το οποίον υποχρεώνει τον Θεό να εγκαταλείψη "την κορυφήν της σιωπής" και να κάνη να ακουσθή η κραυγή "ίνα τί με εγκατέλειπες". Το Κακό κάνει τον πειρασμό κατ' εξοχήν πραγματικό, χωρίς κανένα φανταστικό επινόημα και έξω από κάθε "σκηνοθεσία". Αφήνοντας στη θέλησι του Εωσφόρου την ελευθρία να διαστραφή σε Πονηρόν, ο Θεός έθεσε στον ίδιο του τον εαυτό το πρόβλημα να είναι ή να μην είναι Μοναδικός, με κίνδυνο να βρεθή ένα μοναχικό Όν, που υποφέρει και είναι εγκαταλελειμμένο. Στον Θεό που εμπλέκεται μέσα στην ιστορία, ο Σατανάς προτείνει τον αλάνθαστο μεσσιανισμό, χωρίς κίνδυνο ούτε οδύνη, μεσσιανισμό θεμελιωμένο πάνω στην τριπλή κατάργησι της ελευθερίας, στο τριπλό σκλάβωμα του ανθρώπου: βιασμός της ελευθερίας με το θαύμα, το μυστήριο και την εξουσία.
Παύλος Ευδοκίμοφ
Υάκινθος
7 σχόλια:
Υάκινθε συνεχίζεις να μας καταπλήττεις με τις σπουδαίες επιλογές σου. Είχα την τιμή να γνωρίσω τον σπουδαίο Ρώσο ορθόδοξο Θεολόγο και φιλόσοφο π. Παύλο Evdokimof. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον αναγόρευσε σε επίτιμο Διδάκτωρ η Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1968. Συνιστώ να διαβασθούν τα βιβλία του «Η πάλη με το Θεό» καθώς και η «Η Ορθοδοξία».
Μία διόρθωση: ο Ευδοκίμοφ δεν ήταν ιερέας.
Ευχαρισώ για τα καλά σας λόγια.
Υάκινθος.
Όταν διάβασα στην αρχή για λύση του οικονομικού προβλήματος και εξάλειψη του ναού βλακωδώς σκεπτόμενος είπα να μια λύση που πήγε χαμένη. Μάλλον θα είμαι επηρεασμένος από την βλακεία των Πρωτοπλάστων διότι διαβάζοντας στην συνέχεια διαπίστωσα την πανουργία του διαβόλου και την βλακεία την ιδική μου. Είμαι για κλάματα…..
Αριμαθέε εσύ έτσι που το πας θα τον κάνεις και επίσκοπο.
Άραγε σήμερα αυτή την σκλαβιά του ανθρωπίνου νου μήπως την έχει καταφέρει ο διάβολος επί του ανθρώπου με την καθημερινή και συστηματική πλύση εγκεφάλου από την ανύπαρκτη παιδεία ως το σχολείο διαρκούς μάθησης που είναι τα ΜΜΕ. Ακόμα και το κήρυγμα της εκκλησίας δεν βοηθά τον άνθρωπο στο να του ανοίξει την σκέψη. Όλοι μας θέλουν πιόνια τους ώστε να μας έχουν του χεριού τους με το τριπλό σκλάβωμα του ανθρώπου. Ας ξυπνήσουμε από την χειμερία νάρκη μας.
Καλό το κείμενο αυτό. Μου δημιούργησε κάποιες απορίες μπορείς να μου πεις με ποιον μπορώ να κουβεντιάσω. Δεν μου αρέσει να γράφω αλλά θέλω να κουβεντιάζω τους προβληματισμούς μου. Ψάχνω αλλά δεν βρήκα κάτι που να με ικανοποιεί. Τις κρατώ μέσα μου ίσως κάποτε λυθούν
πες ο,τι προβληματισμο θες ισως να μπορουμε ισως και οχι ---
Δημοσίευση σχολίου