Ούτος ….
Μου είπε:
- Μια οικογένεια υποφέρει πολύ.
Είπα
- Κύριε, ελέησον.
- Πρέπει κάτι να της προσφέρουμε.
- Εμείς; Παράσχου, Κύριε.
- Μα κάτι πρέπει να κάνουμε κι’ εμείς, μου είπε ανήσυχος.
- Ειρήνη πάση είπα.
- Αυτό για άλλη ώρα. Για άλλους.
- Και το πνεύματί σου.
- Λοιπόν, τίποτα δεν θα κάνουμε;
- Θα τα αναθέσωμεν όλα εις τον Κύριον. Σοι, Κύριε.
Τότε άκουσα φωνή-κεραυνό!
- Ούτος…. (ούτε το χριστιανικό μου όνομα δεν θέλησε να πει. Αυτός…) Ούτος τοις χείλεσι με τιμά, η δε καρδία αυτού πόρρω απέχει απ’ εμού.
Τρόμαξα.
Συνήλθα.
Και είπα, επί τέλους, κάτι σωστό:
- Αμήν (αληθώς) …
Ιωσήφ Αγαπητός
5 σχόλια:
Ακτινογραφεί την πραγματικότητα όλων των κατά όνομα -παλαιότερα και ταυτότητα- σημερινών χριστιανών. Προσφέρουν αγάπη μόνο στα λόγια. Και όλα τα αναθέτουν στον Κύριο. Γι’ αυτό και ο Χριστός δεν θα μας αναγνωρίσει ως δικούς του.
Συγκλονιστικό!
Διάλογος του Θεού με τον εαυτό μου είναι αυτό το ποίημα.
Κύριε ελέησον με.
Μαίρη
Το βίντεο μα και τα λόγια είναι ένα δριμύ κατηγορώ για την ασπλαχνία μου. Εκλεκτέ ιστολόγε με ταρακούνησες συθέμελα με αυτή την ανάρτηση. Πρέπει να αλλάξω πορεία γιατί το μόνο που θα μου αξίζει μετ’ επαίνου θα είναι η κόλαση.
Ε.
Αυτό το ποίημα πρέπει να διαβασθεί από όλους τους ΕΥΣΕΒΕΙΣ χριστιανούς μήπως και ταρακουνηθούν από την αδράνεια σε έργα αγάπης και φιλανθρωπίας.
Δημοσίευση σχολίου