Ζωή - Στάχυς

Ζωή

Τα χρόνια που κύλησαν, δεν τα φοβάμαι,

δεν τα κοιτώ, ούτε τα κρίνω.

Γι’ αυτά που έζησα, δάκρυα δεν χύνω,

για όσα πέρασα, ήσυχος κοιμάμαι.

Κι εδώ που έφτασα, λίγο δεν είναι.

Τις χαρές και τις λύπες παράφορα βίωσα,

μ’ ένταση και πάθος, με λαχτάρα περίσσια.

Τα μέλλοντα όμως, αυτά ΄ναι που φοβάμαι.

Δεν είναι ο φόβος του γέλιου,

ούτε η ένταση της λύπης.

Ό, τι κι αν έρθει, καλώς να ΄ρθει.

Είναι που τώρα, μετά τα τόσα χρόνια,

την δύναμη δεν ξέρω αν θα ‘χω,

να ζήσω πάλι, απ’ την αρχή τα ίδια.

Γιατί η ζωή μας κύκλους κάνει,

απ’ τη μέρα στο σκοτάδι,

απ’ την ηδονή στο δράμα.

Γι’ αυτό, κι εδώ που έφτασα, λίγο δεν είναι.

Πιο πέρα δεν θα ‘θελα να πάω.

Όλα τα ‘ζησα.

Μόνο Εσένα δεν βρήκα.

Μάλλον Σε είδα,

Μα δεν Σε κράτησα.

Στάχυς