Ο εκ Πατρών Αρχιμανδρίτης π. Πέτρος Μποζίνης στο Ιστολόγιο της Ενορίας του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Freiburg, μας μεταφέρει την περιπέτειά του τη μέρα των Χριστουγέννων για να Λειτουργήσει. Αξίζει να διαβασθεί….
Χριστούγεννα πρωϊ 6:30.
Βγαίνω από το σπίτι και αναζητώ το αυτοκίνητο. Όλα σκεπασμένα από το χιόνι... τα δέντρα, οι φράχτες, τα αυτοκίνητα, όλα. Από το προηγούμενο βράδυ είχα βάλει σημάδι και ευτυχώς το εντοπίζω εύκολα.
Καθαρίζω με βιαστικές κινήσεις και η μεγάλη λευκή μπάλα χιονιού αρχίζει να παίρνει σχήμα αυτοκινήτου! Προσπαθώ να βάλω το κλειδί στην κλειδωνιά της πόρτας, αλλά μάταια. Ένα σκληρό στρώμα πάγου το εμποδίζει να μπει. Το θερμόμετρο στη βιτρίνα απέναντι στο φαρμακείο δείχνει -12. Όλα έχουν παγώσει!
Γρήγορα το αντιψυκτικό. Ένα ολόκληρο μπουκάλι αδειάζω στην κλειδωνία και το μόνο που καταφέρνω είναι να μπει το κλειδί, αλλά αδύνατον να γυρίσει. Ο χρόνος κυλά και κάθε προσπάθεια μάταιη. Δεν λέει να ξεμπλοκάρει.
Να αφήσω το αυτοκίνητο και να ψάξω για τρένο; Τίποτα δεν κινείται το πρωϊ.
Θα πάρω τηλέφωνο να έρθει κάποιος να με πάρει από την ενορία. Μα θέλει 2 ώρες να έρθει και 2 ώρες να πάμε. Στρασβούργο - Φραϊμπουργκ, εκατό χιλιόμετρα, με τέτοιο χιονιά... δύσκολο το βλέπω.
Και να μείνουμε αλειτούργητοι σήμερα; Ολόκληρη ενορία; Κάποια λύση θα υπάρχει... Και πάνω στον πανικό και στην απελπισία, μια ιδέα από το πουθενά. Πως δεν το είχα σκεφτεί; Τρέχω, πηδώντας μέσα στο χιόνι, πίσω στο σπίτι. Ένα μπουκάλι οινόπνευμα και ένας αναπτήρας. Περιλούζω την κλειδωνιά με οινόπνευμα και βάζω φωτιά. Μία, δύο φορές, με την τρίτη επιτέλους ξεκλειδώνει!
Αλλά η πόρτα δεν ανοίγει... Ο πάγος, σαν να είναι κόλα, την κρατάει εκεί, καλά κλεισμένη. Η πόρτα του συνοδηγού, τα ίδια. Μα να, καταφέρνω να ανοίξω την πίσω. Πετάω τα πράγματα μέσα και με ακροβατικές κινήσεις φτάνω στη θέση του οδηγού! Το αμάξι ¨παίρνει¨με την πρώτη. Ξεκινώ σιγά - σιγά, γλυστρώντας πότε εδώ και πότε εκεί. Τα εκχιονιστικά έχουν κάνει την εμφάνισή τους και καθαρίζουν το χιόνι.
Δύο ώρες μετά έχω φθάσει στην Εκκλησία, ακριβώς στο λεπτό.
"Ευλογητός ο Θεός..." και πανηγυρίζουμε Χριστούγεννα.
π. Πέτρος
Βγαίνω από το σπίτι και αναζητώ το αυτοκίνητο. Όλα σκεπασμένα από το χιόνι... τα δέντρα, οι φράχτες, τα αυτοκίνητα, όλα. Από το προηγούμενο βράδυ είχα βάλει σημάδι και ευτυχώς το εντοπίζω εύκολα.
Καθαρίζω με βιαστικές κινήσεις και η μεγάλη λευκή μπάλα χιονιού αρχίζει να παίρνει σχήμα αυτοκινήτου! Προσπαθώ να βάλω το κλειδί στην κλειδωνιά της πόρτας, αλλά μάταια. Ένα σκληρό στρώμα πάγου το εμποδίζει να μπει. Το θερμόμετρο στη βιτρίνα απέναντι στο φαρμακείο δείχνει -12. Όλα έχουν παγώσει!
Γρήγορα το αντιψυκτικό. Ένα ολόκληρο μπουκάλι αδειάζω στην κλειδωνία και το μόνο που καταφέρνω είναι να μπει το κλειδί, αλλά αδύνατον να γυρίσει. Ο χρόνος κυλά και κάθε προσπάθεια μάταιη. Δεν λέει να ξεμπλοκάρει.
Να αφήσω το αυτοκίνητο και να ψάξω για τρένο; Τίποτα δεν κινείται το πρωϊ.
Θα πάρω τηλέφωνο να έρθει κάποιος να με πάρει από την ενορία. Μα θέλει 2 ώρες να έρθει και 2 ώρες να πάμε. Στρασβούργο - Φραϊμπουργκ, εκατό χιλιόμετρα, με τέτοιο χιονιά... δύσκολο το βλέπω.
Και να μείνουμε αλειτούργητοι σήμερα; Ολόκληρη ενορία; Κάποια λύση θα υπάρχει... Και πάνω στον πανικό και στην απελπισία, μια ιδέα από το πουθενά. Πως δεν το είχα σκεφτεί; Τρέχω, πηδώντας μέσα στο χιόνι, πίσω στο σπίτι. Ένα μπουκάλι οινόπνευμα και ένας αναπτήρας. Περιλούζω την κλειδωνιά με οινόπνευμα και βάζω φωτιά. Μία, δύο φορές, με την τρίτη επιτέλους ξεκλειδώνει!
Αλλά η πόρτα δεν ανοίγει... Ο πάγος, σαν να είναι κόλα, την κρατάει εκεί, καλά κλεισμένη. Η πόρτα του συνοδηγού, τα ίδια. Μα να, καταφέρνω να ανοίξω την πίσω. Πετάω τα πράγματα μέσα και με ακροβατικές κινήσεις φτάνω στη θέση του οδηγού! Το αμάξι ¨παίρνει¨με την πρώτη. Ξεκινώ σιγά - σιγά, γλυστρώντας πότε εδώ και πότε εκεί. Τα εκχιονιστικά έχουν κάνει την εμφάνισή τους και καθαρίζουν το χιόνι.
Δύο ώρες μετά έχω φθάσει στην Εκκλησία, ακριβώς στο λεπτό.
"Ευλογητός ο Θεός..." και πανηγυρίζουμε Χριστούγεννα.
π. Πέτρος
8 σχόλια:
Ας τα δουν οι εδώ κληρικοί της «πολυθρόνας» που βαρυγκωμούν να πάνε για θεία Λειτουργία στα χωρία υπό ομαλές καιρικές συνθήκες.
καλημέρα
και ευχαριστούμε για την ανάρτηση.
Ένας γέροντας από το ¨Αγιον Όρος
μας έλεγε...
"παιδάκι μου αν θυμόμασταν αδιαλλείπτως την Αγάπη Του,
δεν θα σκεφτόμασταν καν το "δεν μπορώ"-ουτε το -"δεν θέλω"-
και επιπλέον αν δεν ξεχνούσαμε ότι
θα κριθούμε πιό αυστηρά για την αμέλεια μας,δηλαδη ΓΙΑ ΟΣΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ Η ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ δεν τα κάναμε ή δεν τα είπαμε...
ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ
αλλά και στον πλησίον...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΚΑΝΕΤΕ ΓΙΑ ΜΑΣ
ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΤΑΜΟΙΨΕΙ
ΠΟΙΚΙΛΟΤΡΟΠΩΣ.
ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΛΑΣΙΩΣ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ.
ΑΜΗΝ.
Oμαλές ή όχι οι συνθήκες, θα πρέπει η μητρόπολη να δίνει τα έξοδα κινήσεως στους κληρικούς-δεν είναι ζάμπλουτοι...
1.48 MM
ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΝΟΟΥΝ...
ΟΜΩΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΗΡΙΚΟΣ
ΑΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΜΕ ΠΡΟΘΥΜΙΑ
-ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ-
ΧΩΡΙΣ ΓΟΓΓΥΣΜΟΥΣ
ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΤΑΜΟΙΨΕΙ
ΚΑΙ ΥΛΙΚΩΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ.
ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΝΟΕΙ Ο ΘΕΟΣ.
ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΝΑ ΡΗΤΟ ΣΟΦΟ ΛΕΕΙ...
-ΟΤΑΝ Τ'ΑΦΗΣΕΙΣ ΟΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,Ο ΘΕΟΣ ΟΦΕΙΛΕΙ "ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ" ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ....-
Παράδειγμα καί γιά κληρικούς καί γιά λαϊκούς ὁ συγκεκριμένος ἱερέας πατήρ-Πέτρος.
Θυσιαστική ἡ ἀγάπη του.
Μπράβο!
Τι να πω! Δοξάζω τον Τριαδικό Θεό που έχει τέτοιους Λειτουργούς που αγαπούν την ενορία-ποίμνιο και την Θεία Λειτουργία. Να έχω την ευχή του ευλαβούς αυτού κληρικού. Ασπάζομαι με ευλάβεια την δεξιά του.
THN EYXH TOU+OLOI MAS+AMHN.
Ο Θεός να δίνει δύναμη για μα ξεπερνά τις καθημερινές δυσκολίες στον καλό αυτό κληρικό
Δημοσίευση σχολίου