Ο Χριστός ταυτίστηκε με τον βρώμικο μετανάστη, με τον ανάπηρο φτωχό, με το καθυστερημένο παιδί, με τον άνοικο ηλικιωμένο. Ο Χριστός επειδή δεν έχει αλλά είναι η όντως Ζωή, δεν θέλει να υπεκφύγει συζητώντας ατέρμονα για τον πόνο αλλά αναλαβάνει επι του Σταυρού τον πόνο. Δεν συζητάει, δείχνει. Δεν ερμηνεύει, ζεί. Δεν φοβάται, αντιμετωπίζει. Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις ούτε χρήσιμες συνταγές. Ο Χριστός σιωπά. Διαμαρτύρεται για εγκατάλειψη. Μας λέει ότι η υπόθεση δεν είναι να την σκεφτείς αλλά να την γευτείς. Δεν απαντιέται στο μυαλό αλλά στην καθημερινότητα του κήπου της Γεσθημανής. Πρέπει να αγαπήσεις για να ακούσεις. Όταν δείς το φώς του προσώπου του Χριστού στον Σταυρό, τότε όλα αποχτούν νόημα και αξία. Ο Κύριος αναστήθηκε για να περάσει το ανθρώπινο γένος στην αθανασία. Το ρίσκο της εμπιστοσύνης να αποδεχτείς το αδύνατο.Τα θέλει όλα (ο Χριστός) και με θέλει ΟΛΟΝ. Τίποτε δεν μένει έξω από την σχέση. Ό,τι μείνει είναι αγιάτρευτο. Η ανάσταση δεν αποδεικνύεται ως φακιρικό περιστατικό, αλλά ως αγαπητική συνεπαγωγή σε όσους ποθούν και εμπιστεύονται το πρόσωπο του Χριστού. Πάντοτε το θέμα είναι κατα βάσιν, όχι πως «κόπηκε» η Ερυθρά θάλασσα, αλλά στο ποιος έφτιαξε την Ερυθρά θάλασσα! Αφού αυτός που μπορεί να την φτιάξει αυτονόητα μπορεί και να την «κόψει».Ο Χριστιανός για να γνωρίσει τον Χριστό δεν αρκείται στην συγκέντρωση «αποδείξεων». Αυτή η μέθοδος είναι των φιλοσόφων και των επιστημόνων, των οποίων ο Θεός ούτε ενδιαφέρεται για μας ούτε μας ενδιαφέρει. Ένας τέτοιος Θεός βρίσκεται στο έλεος των δύο θεμελιωδών αντιθέσεων της σύγχρονης σκέψης: η επιστήμη τον αγνοεί και το σκάνδαλο του κακού ορθώνεται εναντίον του. Αυτός ο Θεός απέχει τόσο πολύ από τον Χριστιανισμό όσο και ο αθεϊσμός. Δεν έχει καμμία σχέση με τον Θεό του Αβραάμ και του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός αναστήθηκε την τρίτη ημέρα.Ο τρόπος της ζωής Του και η διδασκαλία Του δίνουν νόημα στην ανθρώπινη ζωή.Ο θάνατος και η Ανάστασή Του φωτίζουν το μυστήριο της ανθρώπινης φθοράς και του θανάτου.Σε μας μένει να Τον αναζητήσουμε, να Τον γνωρίσουμε, να Τον εμπιστευτούμε ολόψυχα, να Τον υπακούσουμε στον καθημερινό μας τρόπο και έτσι βάσιμα να προσυπογράφουμε και ’μεις ότι «Ζωή και Θάνατος είναι τίποτα μπροστά στην Ανάσταση» αφού θα έχουμε γνωρίσει ότι Αυτός είναι η Ανάσταση (Ιω.11, 25).
π. Δημήτριος Λάμπρου
Συνοδοιπόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου