 |
| Λευτέρης Πολυχρονόπουλος |
Επιτάφιο
Εκείνη
σκυμμένη πάνω σου
σε χάιδευε για τελευταία φορά.
Κι η μάνα σου πιο πέρα
να σπαράζει με δυο κουβέντες
μεγαλοπαρασκευιάτικες.
Στο βάθος εξεκίνησε ο παπάς
«Ευλογητός…»
Τι δύσκολο να σ’ ευλογούμε
τέτοιες ώρες
μες στο σπαραγμό μας!
Αλεξανδρεύς
Επιτάφιο ΙΙ
Ανάμεσα στις τόσες τις κουβέντες
που για σένα είπανε
μονάχα μία κράτησα.
Θαρρώ δεν έχω ακούσει έπαινο
από τούτον πιο μεγάλο:
Δεν γνώρισα κανέναν
που δε σε αγάπησε, Λευτέρη!
Αλεξανδρεύς
15 σχόλια:
Ήταν ένας αγαπητός άγγελος ο Λευτέρης και τώρα είναι μετά των Αγγέλων.
Και τα δύο επιτάφια ποιήματα αποτυπώνουν πλήρως την νεκρώσιμο ακολουθία και τα συναισθήματα όσων τον γνωρίσαμε.
Το πεντακάθαρο και ειλικρινές βλέμμα του δε θα το ξεχάσω ποτέ.
Ο Λευτέρης ήταν όντως άνθρωπος του Θεού.
Και τα δύο εξαιρετικά.
Το δεύτερο είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Ήτανε αγαπητός.
Υπέροχη η επισήμανση του «ευλογητός» που λέει η εκκλησία ακόμα και στην στιγμή της απώλειας προσώπου και του πόνου. Αυτό το «ευλογητός» για όσους ζουν θάνατο ή κοίμηση δικού τους προσώπου θέλει δύναμη και βαθύτατη πίστη στην αιωνιότητα.
Ναι το 2ο τα λέει όλα γι΄ αυτό τον άνθρωπο.
Χαρισματούχος ο Λευτέρης. Στερηθήκαμε το χαμόγελο και την παρέα του. Η οικογένειά του…….
Εκπληκτικά υπέροχα τα επιτάφιά σου. Με λίγα λες πολλά.
Το πρώτο μου άρεσε περισσότερο.
Πιο ποιητικό...!!!
Οι στοιχοι σου τραγικα ωραιοι.
Εχουν εικονες που σε συγκλονιζουν
και σου δημιουργουν πονο ψυχης.
Σκέπτομαι, πολλές φορές, πως τελικά Ποιητής είναι ο κάθε Ευαίσθητος Άνθρωπος, ο καθένας από μας που πονάει με τον πόνο του άλλου, που χαίρεται με τη χαρά του άλλου, που ευαισθητοποιείται με τα κοινά προβλήματα, κι ας μη μπορεί να καταγράψει σε στίχους σκέψεις, γεγονότα, συναισθήματα...
Όταν βέβαια ένας τέτοιος Άνθρωπος διαθέτει το χάρισμα της εξαιρετικής έμπνευσης και της απαράμιλλης ποιητικής δεινότητας, τότε... αναμφίβολα δεν μπορεί παρά να παραγάγει ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ Δημιουργήματα...
Με Αγάπη. Γιόλα.
Και τα δυο ΥΠΕΡΟΧΑ‼‼!
Τα επιτάφια ποιήματα ανταποκρίνονται στο γεγονός και στο πρόσωπο που γνώριζε να αγαπά και γιαυτό τον αγαπούσαν και όσοι τον γνώριζαν.
Πως μπορεί να συμβιβασθεί ο θάνατος με το ευλογητός;
Εξαιρετικά υπέροχα Αλεξανδρεύ.
Έχεις τον τρόπο να μαγεύεις με την ώριμη σκέψη σου τον αναγνώστη.
Μαίρη
Εξαιρετικά και τα δυο επιτάφια επιγράμματα.
Πλάνταξα στο κλάμα!
Όχι με τον μακαρίτη- αυτός είναι μακάριος τώρα.
Πλάνταξα στο κλάμα...
Με αυτούς που τον κλαίγανε.
Πέρα από την αγάπη, ο Λευτέρης ήταν και θα είναι παράδειγμα για την πίστη του. Στη σκληρή καθημερινότητά μας δεν βρίσκεις Ανθρώπους με τόση πίστη.
Τα δύσκολα είναι για τους δυνατούς..
Δημοσίευση σχολίου