ΕΝΑ ΕΙΚΟΣΑΔΟΛΛΑΡΟ

Ο Cassan Said Amer λέει μια ιστορία για έναν λέκτορα που ξεκίνησε ένα σεμινάριο κρατώντας ψηλά ένα εικοσαδόλλαρο και ρωτώντας:

- Ποιος θέλει αυτό το εικοσαδόλλαρο;

Πολλά χέρια υψώθηκαν, αλλά ο λέκτορας είπε:

- Πριν το δώσω, υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνω.

Λυσσασμένα το τσάκισε, και ρώτησε ξανά:

- Ποιος θέλει ακόμα αυτό το χαρτονόμισμα;

Τα χέρια συνέχισαν να είναι υψωμένα.

- Και αν κάνω αυτό;

Το πέταξε στον τοίχο, αφήνοντάς το να πέσει στο πάτωμα, το κλώτσησε, το πάτησε και πάλι σήκωσε το χαρτονόμισμα - βρώμικο και τσαλακωμένο.

Επανέλαβε την ερώτηση και τα χέρια παρέμειναν υψωμένα.

- Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσετε αυτήν την σκηνή - είπε ο λέκτορας. Ό,τι κι αν κάνω με αυτό το χαρτονόμισμα, θα συνεχίσει να είναι ένα εικοσαδόλλαρο.

Πολλές φορές στις ζωές μας μας τσακίζουν, μας πατάνε, μας κλωτσάνε, μας κακομεταχειρίζονται, μας προσβάλλουν: αλλά, παρόλα αυτά, εξακολουθούμε να αξίζουμε το ίδιο.

Με εκτίμηση π. Δημήτριος Σαββόπουλος