“ Καθὼς ἑτοιμαζόμαστε, νὰ λιτανεύσουμε τὴν χαριτόβρυτο Κάρα καὶ τὴν περίπυστη Εἰκόνα τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, Σεβασμιώτατοι Ἀδελφοί μου Ἀρχιερεῖς, αἰσθάνομαι ἐπιτακτικὴ τὴν ἀνάγκη νὰ σᾶς εὐχαριστήσω γιὰ τὴν συμμετοχή σας στὶς λαμπρὲς Λατρευτικὲς Ἐκδηλώσεις γιὰ τὴν Ἑορτὴ τοῦ Πολιούχου τῶν Πατρῶν καὶ νὰ παρακαλέσω τὴν ἀγάπη σας, ὅπως καὶ τοὺς ἐντιμοτάτους Ἄρχοντας καὶ τὸν φιλόθεον καί φιλάγιον Πατραϊκὸν Λαόν, νὰ θυμηθοῦμε αὐτὲς τὶς ὧρες τὶς δύσκολες γιὰ τὴν πατρίδα μας, τὰ λόγια τοῦ Μακρυγιάννη καὶ νὰ τὰ κάνομε δική μας κραυγὴ ἱκεσίας, διαπιστώνοντας τὴν ὀδύνη μας, ἀλλὰ καὶ ἔκφραση προσευχῆς πρὸς τὸν πανοικτίρμονα Θεόν.
«Κύριε, ἡ παντοδυναμία σου ἐπολέμησες, ἀγωνίστης.... καί ἀνάστησες νεκρούς, πεθαμένους καί λιωμένους... καί ὀλίγους καί ἀδυνάτους καί ἀμαθεῖς, μέ δεμένα σκοινιά τά περισσότερα τουφέκια... ξυπόλητοι καί γυμνοί καί νηστικοί τίς περισσότερες φορές, καί ἀντινέργειες τῶν δυνατῶν... Καί τώρα χειρότερον ἔχομεν, καί τότε μᾶς ἔσωσες, πανάγαθε Θεέ, μᾶς ἀνάστησες καί μᾶς σώνεις κάθε στιγμήν... κι ἐμεῖς ἀπό τήν ἀπιστία μας πωλοῦμεν τήν παντοδυναμίαν σου καί τήν βασιλείαν σου κατακρένομεν καί καταλαλοῦμεν. Μέ τί πρόσωπον Κύριέ μου, νά παρουσιαστῶμεν ὀμπρός σου καί μέ τί στόμα καί γλῶσσα νά σέ παρακαλέσουμεν καί εἰς τό ἐξῆς ὁπού κιντυνεύομεν, οἱ ἀχάριστοι, οἱ διοτελεῖς (...) καί ἀσεβεῖς. ...Θεοτόκο μου, νά περικαλέσεις τόν ἀφέντη μας.... ν’ ἀναστήσει πίσου αὐτά .... καί τούς ἀνοήτους ἐμᾶς καί τούς διοτελεῖς νά μᾶς ἑνώσει καί νά μᾶς φωτίσει καί νά μᾶς δώσει εἰς τό ἑξῆς πατριωτικά καί ἀγαθά αἰτήματα διά τήν πατρίδα μας καί θρησκεία μας...». (Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη: «Ὁράματα καί Θάματα» 1983, σ.σ.163,165)
Καί ἐμεῖς ἀπό τά τρίσβαθα τῆς ψυχῆς μας μέ δάκρυα στά μάτια γιά τήν ὁδύνη καί τήν κατάντια τῆς πατρίδος μας, συνεχίζομε τήν παράκληση, δανειζόμενοι τά λόγια τοῦ ἀοιδίμου Μακρυγιάννη καί προσθέτοντας.
Θεοτόκε μας, μαζί μέ τόν Ἅγιο Ἀνδρέα πού τόν γιορτάζομε σήμερα, μή ἐγκαταλείψετε τόν τόπο μας, δεῖτε τήν δυστυχία μας, τήν φτώχεια τῶν παιδιῶν σας, τά δάκρυα καί τίς δυσκολίες καί σῶστε τήν πατρίδα μας καί τόν λαόν μας, ὅτι σέ σᾶς ἐλπίζομεν καί σέ σᾶς τήν ζωή μας ἀνεθέμεθα.
Πολλάκις ἡμάρτομεν καί ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, μεταφέρατε τόν πόνο τῆς ψυχῆς μας, τήν ταπείνωσιν καί τήν μετάνοιάν μας, ἵνα οἱ ἄθλιοι παρ’αὐτοῦ ἐλεηθῶμεν. Ἀμήν. ”
Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου