Είδατε, αδελφοί μου, τις τρεις στάσεις των 10 λεπρών; Και στις τρεις στάσεις είναι και οι 10 μαζί. Ό,τι κάνει ο ένας κάνουν και οι άλλοι. Μαζί στην απομόνωση, μαζί στη θλίψι, μαζί στην κραυγή της ικεσίας, μαζί στο τρέξιμο για τους ιερείς. Δεν είναι όμως μαζί στην τέταρτη και τελευταία στάση. Εκεί χωρίζουν. Δεν είναι μαζί στην επιστροφή.
Οι 9 επιστρέφουν στα σπίτια τους, στους δικούς τους. Ο ένας μονάχα επιστρέφει στο Χριστό. Τον βρίσκει, και με μάτια πλημμυρισμένα από δάκρυα πέφτει στα πόδια του και με φωνή μεγάλη και ισχυρή δοξάζει το Θεό, ευχαριστεί το Χριστό για τη μεγάλη δωρεά. Όπως κραύγαζε, όπως φώναζε παρακαλώντας, έτσι τώρα φωνάζει δοξολογώντας. -Χριστέ, σ’ ευχαριστώ... Μα είναι μόνος στη στάση αυτή της ευγνωμοσύνης. Κι ο Χριστός εκφράζει το παράπονο: «Ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; Οι δε εννέα πού;».
Χριστέ μου, σ’ ακούω και σήμερα να κάνεις το ίδιο παράπονο: -Όλους δεν τους αγαπώ; Για όλους δεν σταυρώθηκα; Πούνε τώρα οι 9; Πούνε οι πολλοί; Πούνε οι περισσότεροι; Δεν αισθάνονται την ανάγκη να δοξολογήσουν το Θεό;
Ω, η αγνωμοσύνη των ανθρώπων! Εδώ κάποιος μεγάλος και ισχυρός της ημέρας σε εξυπηρετεί, καταδέχεται να σε δεχθεί και να σ’ ακούσει, ή ικανοποιεί κάποιο αίτημα σου, και λειώνεις μπροστά του εκφράζοντας την ευχαριστία σου. Χίλια «ευχαριστώ» στους ανθρώπους! Κι ο Θεός, που μέρα - νύχτα σε ευεργετεί- ο Θεός, που έστειλε το μονογενή του Υιό για να σε καθαρίσει από τη λέπρα της αμαρτίας, ένα «ευχαριστώ» δεν ακούει από το στόμα σου. Πούνε οι πιο πολλοί άνθρωποι; Ένα «Δόξα σοι, ο Θεός» δεν βγαίνει από το στόμα τους. Μία ώρα δεν θυσιάζουν νάρθουν να δοξολογήσουν το Θεό στην εκκλησία... Κι όχι μονάχα αυτό. Όχι απλώς δεν ευχαριστούν τον Ευεργέτη τους. Όχι απλώς δεν υμνούν και δεν δοξολογούν. Όχι απλώς λησμονούν να επιστρέψουν. Αλλά και ανοίγουν το βρωμερό τους στόμα και βλαστημούν το Χριστό. Σαν λυσσασμένα σκυλιά δαγκώνουν το χέρι του Ευεργέτη τους.
Χριστέ, ακούμε και σήμερα ν’ απευθύνεις το παράπονο: «Ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού;». Συ γνωρίζεις πού είναι οι 9, πού γυρίζουν οι πιο πολλοί. Εμείς τίποτε άλλο δεν μπορούμε να πούμε, παρά να σε ικετεύσουμε να μας ελεήσεις. Ελέησε τον κόσμο σου, για τις αμαρτίες του, για την αποστασία του, και προ παντός για την αχαριστία του. «Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς».
Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Αεράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου