Μεγάλη Τετάρτη
Σήμερα, βλέπω τα δάκρυα του ουρανού
και τα μύρα των εύοσμων ανθών
η γη που Σου προσφέρει.
Μου θυμίζουν τα δώρα εκείνης,
που έσβησε τις φλόγες των παθών
με δάκρυα θερμά της μετανοίας.
Το μύρο έδιωξε της ασωτείας τον βόρβορο
και τα μαλλιά της στα άχραντα πόδια Σου,
έγιναν σκάλα ταπεινώσεως προς τον ουρανό.
Κύριε, δέξου τη δοξολογία ως μύρο της καρδιάς μας
κι ως δάκρυα αφανή την ειλικρινή μετάνοιά μας
και τα μυαλά μας τα πόδια Σου ας ακολουθούν ....
Μαρία Π.Μ.
3 σχόλια:
Μαρία,
για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, μου άρεσε!Νομίζω ότι όταν δε δεσμεύεσαι από την ομοιοκαταληξία κυρίως αλλά και ενίοτε από το μέτρο έχεις την άνεση να γράφεις με ακρίβεια αυτό που σκέπτεσαι και να μας ικανοποιείς. Μια μικρή πρόταση:
Ισως να άλλαζα τη λέξη "μυαλά" στον τελευταίο στίχο.
Καλή Ανάσταση!
w
Πολύ καλό. Ωφέλιμες οι σκέψεις . Το τέλος με αυτή την ικεσία εξαιρετικό.
Σας ευχαριστώ πολύ w και 8:59 για τα σχόλιά σας. Η κριτική σας και οι συμβουλές σας μου είναι πολύτιμες.
w, με τη λέξη "μυαλά" γίνεται μία αντιπρόταση στους φιλάθλους που λένε: "και τα μυαλά στα κάγκελα", προτιμώντας η διάνοιά μας να είναι ταπεινή και να συμβαδίζει με Εκείνον.
Επίσης Καλή Ανάσταση!
Μαρία Π.Μ.
Δημοσίευση σχολίου