Ύμνος εις την ελευθερίαν (σου)
Εν τέλει κατενόησα
πως δεν υπήρξα
παρά το ακόνι
στου έρωτός σου το σπαθί.
πως δεν υπήρξα
παρά το ακόνι
στου έρωτός σου το σπαθί.
Μια πέτρα με αποστολή
να σ’ ετοιμάσει
σε όσα επρόκειτο σπουδαία
για σε ν’ ακολουθήσουν.
να σ’ ετοιμάσει
σε όσα επρόκειτο σπουδαία
για σε ν’ ακολουθήσουν.
Τώρα σε περιμένω πάλι
όταν στομώσεις
πάνω μου να συρθείς
για ν’ αποκτήσει
του έρωτός σου το σπαθί ξανά
την κόψη
αυτή που όλοι ονομάζουν
τρομερή!
όταν στομώσεις
πάνω μου να συρθείς
για ν’ αποκτήσει
του έρωτός σου το σπαθί ξανά
την κόψη
αυτή που όλοι ονομάζουν
τρομερή!
Ζήνων
15 σχόλια:
Έξυπνος ο τίτλος
με ουσία το ποίημα.
Άγγελος
πω πω Παναγία μου...
Τον λιάνισες.
Τον έκανες με τα κρεμμυδάκια...
ΚΑΛΟ!
Μπορεί να μας εξηγήσει ο ποιητής πώς θα "ξεστομώσει" το ερωτικό σπαθί έτσι ώστε να αποκτήσει και πάλι την τρομερή του κόψη;
Διότι δεν το κατάλαβα.
Μπορεί να είναι ερωτικό το ποίημα αλλά κάποια πράγματα πρέπει και είναι σωστό να μη λέγονται πόσο μάλλον να γράφονται.
Γιατί αν παρανοηθεί το ποίημα τότε μπορεί και να σκανδαλίσει.
Γι'αυτό απαιτείται και η κατάλληλη εξήγηση.
Αν υπάρχει...
νους ορά και νους ...σκανδαλίζεται!
Το μυαλουδάκι σου φίλε/η μου έχει τάση να σκανδαλίζεται! Δεν φταίνε οι λέξεις αλλά ο Αλέξης!
Συμφωνώ αλλά εξήγηση και πάλι δεν δίνεις....
Αν υπήρχε δεν θα έδινες;;;;
εγώ να δώσω;
εγώ έχω τη δική μου!
ας δώσει ο ποιητής!
Τι εννοεί ο ποιητής;
Προσωπικώς, λατρεμένο μου, δεν θεωρώ το ποίημα ερωτικόν.
Το ποίημα μού φάνηκε άκρως παραπονετικόν, διότι προφανώς υπάρχει φίλος που έχει τον άλλο φίλο ως αποκούμπι και αποδέκτη των ερωτικών του δυσχερειών.
Κάθε φορά που ο σοφός ή και απλώς υπομονετικός φίλος συμβουλεύει τον άλλον, ο άλλος ανεφοδιάζεται και επιτυγχάνει... εν τω ερωτικώ σταδίω, θριάμβους.
Όταν, ενίοτε, τα κάνει μαντάρα, διότι στα θέματα των ερωτικών σχέσεων πάντοτε γίνονται λάθη, ξαναπάει στον ακούραστο, υπομονετικό φίλο, παίρνει νέα εμψύχωση και συμβουλές και ξαναπαριστάνει τον μεγάλο κατακτητή.
Γράφοντας όλα τα παραπάνω δεν επιθυμώ να υπονοήσω ελευθεριότητα σχέσεων εκτός του γάμου.
Υπονοώ και ερωτικές σχέσεις ΕΝΤΟΣ του γάμου, που κάποιοι πολύ πουριτανοί μπορεί να μην υποπτεύονται καν, ότι υπάρχουν.
;-)
Υ.Γ.
Ξέχασα να προσθέσω ότι προφανώς, ο εμψυχωτής φίλος μάλλον νιώθει ότι τον Χρησιμοποιούν κάθε φορά που τον έχουν ανάγκη προκειμένου να ΠΑΡΟΥΝ από αυτόν, υποστήριξη και ό,τι άλλο δύνανται. Όταν ΔΕΝ τον έχουν ανάγκη, είναι ΤΟΣΟ απασχολημένοι με τον έρωτά τους, που ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ αν ο καλός τους εμψυχωτής ζεί ή πεθαίνει δεν ΔΙΝΟΥΝ για κείνον ούτε πεντάρα τσακιστή, που λέγαν παλιότερα.
Νομίζω γι αυτή την αδιαφορία του φίλου προς τον φίλο, εκφράζεται παραπονετικά ο ποιητής σε αυτό το ποίημα.
Και αν οι φίλοι είναι κοσμικοί άνθρωποι, "παει στα κομμάτια", αλλά αν είναι και δήθεν "πνευματικά" πρόσωπα, αυτή η συμπεριφορά ποοολύ τον πικραίνει.
Αυτή είναι η μαγεία της ποιήσεως, να είναι ακένωτη πηγή σκέψεων από τον αναγνώστη.
Αυτή είναι η τέχνη του ποιητή, να ανοίγει δρόμους δημιουργίας στους άλλους.
Η ποίηση λειτουργεί σαν τα λεγόμενα προβολικά τεστ που λένε οι ψυχολόγοι.
Πάνω σε κάθε ποίημα, αναμφίβολα, έκαστος αναγνώστης προβάλλει κατά πρώτον ό,τι έχει μέσα του.
Φαίνεται ο προηγούμενος σχολιαστής των 10:43 π.μ. φαίνεται λέω να έχει ΦΡΙΧΤΑ παράπονα από φίλους που τον εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν και που σε ΚΑΜΙΑ δική του ανάγκη δεν παραβρέθηκαν.
Ο Θεός ας τους συχωρέσει τους παλιαναίσθητους!
;-(
Ναι κύριε Αριμαθαίε, περιστεράκι μου.
Έχετε τα μύρια δίκαια, αλλά και εσείς πού να τα βρείτε, ούτως ειπείν...
Και δυστυχώς ημείς που δεν είμεθα ποιηταί, λυσσάμε από μαύρη ζήλεια δια τους ποιητάς και επιθυμούμεν να τους αμαυρώνωμεν τα φωτεινά έργα με δολίας και υπούλους ψυχαναλύσεις.
Από τότε που ο γεροκρονόληρος ο μακαρίτης ο Φρόυντ έγραψε τα δικά του φληναφήματα με ύφος βαθυστόχαστο, τα δικά μας ψυχολογικά βρακιά κατέβηκαν από θαυμασμό μέχρι το δάπεδο και ξεχάσαμε την αυθεντία των δικών μας Αγίων Πατέρων, αμάν και έλεοςςςςς δηλαδή, έλεοςςςςς!
;Ίσως και το ποίημα να έχει μεταφορική έννοια.Το ξίφος Του Χριστού στο ακόνι,να είναι η Δύναμη της ευχής στην καρδιά.Ίσως και το ακονι να είναι η καρδιά,εάν υποθέσουμε πως στον αγώνα με την ευχή,τοξεύει Ο Κύριος τους δαίμονες και τα πάθη.
Έτσι το ΄χω κατανοήσει...
Είδες Τασούκο; ο άλλος αδερφός που προσεύχεται και έχει Χάρη μέσα του, Άλλα πράγματα είδε στο ΊΔΙΟ ποίημα. Γι αυτό σου λέω: Σε εκάστη περιπτωση εκ του περισσεύματος του συναισθηματικού κόσμου (της καρδίας ποιητικώς) λαλεί το στόμα.
Όπως τα γράφεις φίλε μου, μα ακριβώς όπως τα γράφεις!!! Αλλά αν δεν το ζήσει κανείς...
Υ.Γ.: Μήπως αναιρεις όσα μου έλεγες τελευταία; Μήπως;;;
Ένας φίλος από τα παλιά εντός εκτός και επι ...τα αυτά.
Δημοσίευση σχολίου