ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ Δ΄ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ «Θεολογικά, ποιμαντικά και πνευματικά προβλήματα που δημιουργούνται από το φρόνημα του γκουρουισμού και η αντιμετώπισή τους». - 5η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΜΕΛΕΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΩΝ ΛΑΤΡΕΙΩΝ -

 ΠΡΑΓΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ-ΚΑΡΠΑΣΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

5^η  ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ  ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ  ΜΕΛΕΤΗΣ  ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΩΝ ΛΑΤΡΕΙΩΝ

Σερβία,    24 - 27 . 9 . 2012

ΓΕΝΙΚΟ   ΘΕΜΑ:

«ΓΚΟΥΡΟΥΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ :

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥΣ»

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ     Δ΄  ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

«Θεολογικά, ποιμαντικά και πνευματικά προβλήματα που δημιουργούνται                           από το φρόνημα του γκουρουισμού και η αντιμετώπισή τους».

(Συντονιστές : π. Δημ. Κωστόπουλος, π. Αναστ. Γκοτσόπουλος)

Ο σύγχρονος άνθρωπος βρίσκεται εγκλωβισμένος σε υπαρξιακά αδιέξοδα που ο εκκοσμικευμένος πολιτισμός  έχει δημιουργήσει. Διψώντας για την Αλήθεια την οποία έχει εκδιώξει από τη ζωή του αναζητά σε πηγές αμφίβολης προέλευσης να ξεδιψάσει. Η Ορθόδοξη Εκκλησία προτείνει ως μοναδική απάντηση στα τραγικά αδιέξοδα την Αλήθεια του Ευαγγελίου, δηλαδή το πρόσωπο του Σαρκωθέντος Θεού Λόγου, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Με τη Σάρκωση, την επί της γης παρουσία, και προπαντός με την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψή Του έσωζε και σώζει τον άνθρωπο. Η μετοχή στη ζωή του Σαρκωθέντος Λόγου εξασφαλίζει την προσωπική ένωση με το Θεό.  «Ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία, ουδέ  γαρ όνομα εστίν έτερον ... εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πράξ. 4, 12). Κανένας άλλος δεν μπορεί να διεκδικήσει θέση,  ή να σταθεί  ισότιμος δίπλα στον μοναδικό Σωτήρα και Λυτρωτή Ιησού Χριστό.

Επειδή τις τελευταίες δεκαετίες ο κόσμος εν γένει και επομένως και οι Ορθόδοξες χώρες, δέχονται συντονισμένη επίθεση από την παραθρησκεία, από σέκτες γκουρουιστικού χαρακτήρα, κρίθηκε αναγκαίο από το «Διορθόδοξο Δίκτυο Πρωτοβουλιών Μελέτης Θρησκειών και Καταστροφικών  Λατρειών», να αφιερωθεί η 5^η Συνάντηση στη μελέτη του φαινομένου του γκουρουισμού.

Ο γκουρουισμός είναι σεκταριστικό παραθρησκευτικό κίνημα ινδουιστικής – βουδδιστικής προέλευσης. Βασικό στοιχείο του είναι το πρόσωπο του «γκουρού» ή η ηγεσία της ομάδος, οι οποίοι για τη σέκτα είναι η κυρίαρχη αυθεντία που καθορίζει κατ’ απόλυτο τρόπο τη ζωή, τη σκέψη και την εν γένει λειτουργία κάθε μέλους της ομάδας.  

Α.  ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

1.  ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ   ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

·               Η διδασκαλία του γκουρουισμού ανατρέπει συνολικά την περί Θεού, ανθρώπου και κόσμου διδαχή της Εκκλησίας μας, διότι θεμελιώνεται σε αντιλήψεις του Ινδουισμού, Βουδδισμού και αποκρυφισμού που είναι όχι απλώς ξένες και ασυμβίβαστες, αλλά και ριζικά αντίθετες προς το πνεύμα της Ορθοδοξίας. Ενδεικτικά :

1.Αρνείται τον προσωπικό Τριαδικό Θεό, τον οποίο αντικαθιστά με μία παγκόσμια ενέργεια, από την οποία προήλθαν τα πάντα και βρίσκεται στα πάντα (απόλυτος πανθεϊστικός μονισμός).

2. Αρνείται το Ευαγγέλιο της εν Χριστώ σωτηρίας, το οποίο αντικαθιστά με το «ευαγγέλιο» του αρχαίου όφεως, δηλαδή της αυτοσωτηρίας.

3. Στην Ορθόδοξη θεώρηση του ανθρώπου ως προσώπου μοναδικού, ελευθέρου και υπευθύνου που προσδοκά την Ανάσταση και τη Βασιλεία του Θεού ως μοναδική απάντηση στο πρόβλημα του θανάτου, αντιπαραθέτει την αντιχριστιανική πίστη στο κάρμα και τη μετενσάρκωση.

·               Το αυτό συμβαίνει και με την ηθική που επαγγέλλονται οι γκουρουιστικές ομάδες. Είναι εντελώς αντίθετη με την Χριστιανική ηθική, διότι εκτός των άλλων θεμελιώνεται στις καταδικασμένες από την Χριστιανική Εκκλησία διδασκαλίες περί μετενσαρκώσεως και κάρμα.

·               Η χρήση από αυτές τις ομάδες χριστιανικής ορολογίας (Θεός, Χριστός, μυστήριο, προσευχή, αγάπη, σωτηρία, θέωση) όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με τη χριστιανική έννοια των λέξεων, αλλά είναι εντελώς αντίστροφη και αναιρετική της Χριστιανικής διδασκαλίας. Αποβλέπει σε προσηλυτιστικούς σκοπούς, δηλ. στην προσπάθεια προωθήσεως στο δυτικό Χριστιανικό κόσμο του γκουρουισμού, στη συγκρητιστική αλλοίωση του Ορθοδόξου φρονήματος και στην πρόκληση σύγχυσης σε μη ενημερωμένους σχετικά με την πίστη Χριστιανούς.

·    Ιδιαιτέρως τονίζεται ότι η πρακτική της γιόγκα και του διαλογισμού είναι εντελώς ξένη προς τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας περί της νοεράς προσευχής. Η γιόγκα καμία σχέση δεν έχει με γυμναστική και ανάπτυξη ευεξίας, αλλά αποτελεί σαφέστατα ασκητική πρακτική και λατρευτική πράξη των ανατολικών θρησκειών. 

·   Συνεπώς, η οποιαδήποτε συνεργασία ή συμμετοχή σε γκουρουιστικές ομάδες ή πρακτικές είναι εντελώς ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του Ορθοδόξου Χριστιανού.

2.    ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΑ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ  ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

·   Επειδή η ένταξη στις σέκτες αφορά στο σύνολο της ανθρώπινης προσωπικότητας, οι συνέπειες για τον άνθρωπο είναι καταστροφικές. Βασική διδασκαλία της Ορθόδοξης ανθρωπολογίας είναι ότι η συνειδητή άρνηση της εν Χριστώ ζωής αφήνει τον άνθρωπο ευάλωτο στις επιθέσεις του πονηρού και των οργάνων του.

·   Οι εμπειρίες και  τα στοιχεία εντυπωσιασμού στο χώρο του γκουρουισμού, αν δεν είναι αποτέλεσμα εξαπατήσεως αδαών, είναι  αναμφίβολα προϊόντα δαιμονικής ενεργείας  με όλες τις συνέπειες που αυτό έχει σε όσους συνειδητά ενεργούν και συμμετέχουν.

·   Η προσκόλληση, εξάρτηση και υποταγή σε γκουρού οδηγεί στην κατάργηση της εν Χριστώ ελευθερίας και δεν έχει καμία σχέση με την πνευματική πατρότητα και υπακοή που βιώνει η Ορθόδοξη Εκκλησία, βασικό στοιχείο της οποίας αποτελεί ο σεβασμός στην ανθρώπινη ελευθερία ως αναφαίρετο δώρο του Θεού.  

·   Έχει διαπιστωθεί ότι πολλές γκουρουιστικές ομάδες συστηματικά αποκρύπτουν το πραγματικό   τους πρόσωπο και δραστηριοποιούνται προσηλυτιστικά και ανεξέλεγκτα στους ευαίσθητους τομείς της Παιδείας, του Πολιτισμού, της υγείας και της κοινωνικής αρωγής, εξαπατώντας ανυποψίαστους ανθρώπους, φορείς ακόμα και Κρατικές Αρχές. Ιδιαίτερα προσφιλής είναι η αλλαγή επωνυμίας, ώστε να διαφεύγουν τους ελέγχους και την κριτική. Όπως έχει αποδείξει η μελέτη των οργανώσεων αυτών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η απειλή εκτείνεται ακόμα και σε θέματα κρατικής ασφάλειας και  δημοκρατικών θεσμών των ευρωπαϊκών κρατών.

·   Διαπιστώνεται ότι ο εντασσόμενος στις σέκτες χάνει σταδιακά την προσωπική του ελευθερία και κάθε ατομικό ή κοινωνικό ανθρώπινο δικαίωμα (ανάπτυξη προσωπικότητας, παιδεία, ιατρική περίθαλψη, εργασία, ασφάλιση, πρόσβαση σε πληροφόρηση κ.ο.κ.). Ο οπαδός υποχρεούται σε απόλυτη υποταγή στα κελεύσματα του γκουρού και της οργάνωσης χωρίς να μπορεί ούτε κατά διάνοια να ασκήσει κριτική, επειδή  δαιμονοποιείται η κριτική σκέψη.

·   Συνεπώς τα αποτελέσματα για την πνευματική κατάσταση του οπαδού σέκτας είναι καταστροφικά όχι μόνο σε προσωπικό (αυτοκτονίες, ψυχική ανισορροπία), αλλά και σε οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο. 

·   Με ιδιαίτερη ανησυχία τονίζουμε την προσπάθεια αλώσεως της παιδικής ψυχής μέσω εντύπων, ψυχαγωγικών εκπομπών, τηλεοπτικών παραγωγών, ή παιχνιδιών με απώτερο στόχο τη μελλοντική ένταξή τους σε παραθρησκευτικές ή αποκρυφιστικές ομάδες.

·   Επισημαίνουμε, τέλος,  με έμφαση ότι αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για τους Ορθοδόξους πιστούς και ιδιαιτέρως για τους μη ενημερωμένους περί την πίστη η αλλοίωση του Ορθοδόξου φρονήματος και η πρόκληση σύγχυσης στο λαό.  Διαπιστώνεται με θλίψη ότι η διάβρωση και αλλοίωση του Ορθοδόξου ήθους λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις. Ενδεικτικό της καταστάσεως αυτής είναι η διάθεση αποκρυφιστικών εντύπων ως ορθοδόξων ακόμα και από εκκλησιαστικά βιβλιοπωλεία  ή σχολικές και λοιπές δημόσιες βιβλιοθήκες.

  

Β.  ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

·         Η Εκκλησία καλείται να κηρύττει με όλες τις δυνάμεις της «Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Έλλησι δε μωρία» (1 Κορ. 1, 23) και «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία, ουδέ  γαρ όνομα εστίν έτερον ... εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πράξ. 4, 12). Πρώτιστη λοιπόν θεολογική, και με σαφείς ποιμαντικές προεκτάσεις υποχρέωσή Της είναι η ακριβής οριοθέτηση της Ορθοδόξου πίστεως και η διάκρισή της από θεωρίες και πρακτικές αλλότριες προς το Ευαγγελικό μήνυμα. Πάντοτε στη δισχιλιόχρονη ζωή της η Εκκλησία προκαλείτο και δεν δίσταζε να αυτοπροσδιοριστεί και να αντιδιαστείλει εαυτήν από ό,τι δεν ήταν ευαγγελική Αλήθεια. Κάθε μορφή συγκρητισμού βιώθηκε πάντοτε ως αναίρεση της Ορθοδοξίας, ενώ ακόμα και η απλή συμμετοχή σε συγκρητιστικές πρακτικές δεν επιτρέπεται από την ορθόδοξη παράδοση.

·         Όπως κατ’ επανάληψη έχει τονιστεί σε όλες τις Πανορθόδοξες Διασκέψεις από τη δεκαετία του 1980 και εξής  που έχουν ασχοληθεί με το φαινόμενο της παραθρησκείας, η Ορθόδοξη Εκκλησία δια των ποιμένων της οφείλει να καταστήσει σαφές ότι είναι απολύτως ασυμβίβαστη η ιδιότητα του Ορθοδόξου Χριστιανού αφ’  ενός  και του οπαδού οποιασδήποτε γκουρουιστική ομάδα ή άλλη σέκτα.

·         Επειδή οι παραθρησκευτικές ομάδες αξιοποιούν προς όφελός τους τα κενά της δικής μας ποιμαντικής εργασίας, οφείλουν οι Ορθόδοξοι ποιμένες να σταθούν με αυξημένο ενδιαφέρον και με πολλή υπευθυνότητα στο θέμα αυτό και να χρησιμοποιήσουν όλα τα ποιμαντικά μέσα που διαθέτει η εκκλησιαστική μας παράδοση. Σε περίπτωση που Ορθόδοξος Χριστιανός περιφρονήσει και παρακούσει την υπεύθυνη ποιμαντική πρόσκληση και εμμένει σε αλλότριες αντιλήψεις και πρακτικές, οι ποιμένες, εξαντλώντας όλα τα άλλα ποιμαντικά μέσα, υποχρεούνται με αγάπη, διάκριση και υπευθυνότητα να χρησιμοποιήσουν ακόμα και το έσχατο ποιμαντικό μέτρο του αποκλεισμού από την εκκλησιαστική ζωή (Θ. Ευχαριστία, Μυστήρια Βαπτίσματος, Γάμου, εκκλησιαστική κήδευση). Η ποιμαντική αυτή πράξη, όσο αυστηρή και αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως, πηγάζει από το ανύστακτο ενδιαφέρον και ύψιστο καθήκον της Εκκλησίας για την σωτηρία των μελών της. Έτσι αποφεύγεται η επιδιωκόμενη από τις σέκτες σύγχυση και αλλοτρίωση του φρονήματος του πιστού λαού και καθίσταται σαφής ο μέγιστος κίνδυνος για τη σωτηρία.

·         Η παρούσα 5^η Συνάντηση του Διορθοδόξου Δικτύου αποδέχεται πλήρως τον υπό της Ζ΄ Συνδιασκέψεως Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και Παραθρησκείας (Αλίαρτος-Ελλάδα 20-26.9.1995) ομοφώνως εγκριθέντα Κατάλογο ασυμβιβάστων προς την Ορθόδοξη Πίστη παραθρησκευτικών οργανώσεων, με την επισήμανση ότι λόγω των εξελίξεων στο χώρο των σεκτών χρήζει επικαιροποιήσεως. Η αποκάλυψη του αληθινού προσώπου και των πρακτικών της παραθρησκείας είναι ύψιστη ποιμαντική υποχρέωση της Εκκλησίας και με κανένα τρόπο δεν αποτελεί φανατισμό, μισαλλοδοξία, ή ιεροεξεταστική μέθοδο όπως θέλει η παραθρησκευτική προπαγάνδα να συκοφαντεί την εκκλησιαστική ποιμαντική.

·         Είναι απαραίτητη η υπεύθυνη ενημέρωση όλων των ποιμένων για τα θέματα της παραθρησκείας και η περαιτέρω μεγαλύτερη εξειδίκευση ορισμένων σε κάθε εκκλησιαστική περιφέρεια.

·         Καθίσταται επιτακτική η ανάγκη της ενημερώσεως του πιστού λαού. Προτείνεται η καθιέρωση μιας εβδομάδας κατ’ έτος για την ενημέρωση του πιστού λαού για το πρόβλημα των σεκτών. Ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να επιδειχθεί για την ενημέρωση των μαθητών και νέων σε κατηχητικά μαθήματα ή σε συνεργασία με σχολικές μονάδες για την αποφυγή του προσηλυτισμού και την αλλοίωση του φρονήματος των παιδιών.

·         Με ιδιαίτερη χαρά πληροφορηθήκαμε ότι σε ορισμένες Ευρωπαϊκές - Ορθόδοξες και μη χώρες  - η Εκκλησία έχει καθοριστικό ρόλο στη σύνταξη των αναλυτικών προγραμμάτων του μαθήματος των Θρησκευτικών και το διορισμό Θεολόγων  σε όλες τις βαθμίδες της εκπαιδεύσεως. Ελπίζουμε ότι αυτό θα συμβεί και στις υπόλοιπες χώρες.

·         Καθίσταται ολοένα και περισσότερο απαραίτητη η στενότερη διορθόδοξη συνεργασία για την ανταλλαγή εμπειριών και πληροφοριών.

·         Τέλος, επειδή οι προτάσεις και πρακτικές των σεκτών βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε ψυχές που ταλαιπωρούνται από ποικίλα αδιέξοδα, η Εκκλησία καλείται να μεταφέρει το μήνυμα και τη βεβαιότητα της εν Χριστώ σωτηρίας και ελπίδος για την υπέρβαση των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος.

 π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΒΛΙΑΚΟΦΤΗΣ

 Γ. ΚΡΙΠΑΣ - ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΠΟΛΩΝΙΑΣ

 ΤΑΣΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ-ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

 ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΕΓ ΑΘΗΝΩΝ