«Όταν τα νειάτα τιμούν την πατρίδα…» - π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος

Πάντοτε στη θύμηση του νου προβάλλει αυτό που εύστοχα άλλοτε λέχθηκε για την πορεία κάθε έθνους: " ...Πως Λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει και πως Λαός που ξέρει να τιμά τους ήρωες και μάρτυρες της πατρίδος του, έχει ελπίδα να ζήσει στο μέλλον, προοπτική και όραμα να προοδεύσει..."

    Οι ως άνω σκέψεις ακούγονται και ηχούν παράξενα, σημαίνουν τον κώδωνα του κινδύνου και καλούν σε πνευματικό συναγερμό μάλιστα σε μια εποχή που η ιστορία μας νοθεύεται και η ελληνορθόδοξη παράδοσή μας επμελώς ευτελίζεται.

 

    Είναι μεγάλο πράγμα οι νέοι να τιμούν την πατρίδα, να εμπνέονται από τους ήρωες και μάρτυρές Της και να διαφυλάσσουν ως κόρην οφθαλμού τα ζώπυρα της φυλής μας και του Γένους μας.

   

    Με τις σκέψεις αυτές, πορεύθηκαν λίγο καιρό πριν τα ευλογημένα νειάτα της Μητροπόλεώς μας και με οδηγό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ετοίμασαν με μεράκι και παρουσίασαν με νεανικό ενθουσιασμό τη Θεατρική Παράσταση « Ματωμένα Γράμματα» που είναι διασκευή των Νεανικών Ομάδων της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών (κατηχητικά π. Γερβασίου) από το βιβλίο της κας Βασιλικής Ράλλη « Στη λαίλαπα της Μικρασιατικής Καταστροφής».

     Ο απόηχος αυτής της λαμπράς εκδηλώσεως της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, αφήνει το περιθώριο να στοχαστούμε και να αποτυπώσουμε με μελάνι και γραφίδα κάποιες σκέψεις:

    Όταν τα νειάτα τιμούν την πατρίδα…:

·        Τότε δίδουν ένα ηχηρό μήνυμα, ένα νεανικό ράπισμα σε όσους τους είπαν να μην Την αγαπούν , σε όσους τους πρόσταξαν να λησμονήσουν και να εμπαίξουν τους ήρωες Της.

* Τότε διασώζεται η ιστορκή μνήμη, διαφυλάσσεται ανόθευτη η ιστορική αλήθεια.

* Γίνονται πρότυπα προς μίμηση για την κοινωνία ολόκληρη, καθίστανται άξιοι απόγονοι των προγόνων τους.

* Υψώνεται μια φωνή αντίστασης, σχηματίζεται μια δύναμη ισχυρή που στο πέρασμά της δύναται να κατακαύσει κάθε επιβουλέα των Ιερών και των Οσίων της φυλής μας.

* Γίνονται εμπόδιο στα ύπουλα σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων που θέλουν την αποϊεροποίηση του Έθνους και την παραχάραξη της ιστορίας.

* Τέλος, μπορούμε να ελπίζουμε, να έχουμε όραμα και να κρατούμε άσβεστη σε μια λεπτή χορδή της καρδιά μας, της πίστης την φλόγα, πως η Ελλάδα δεν χάθηκε, δεν βυθίστηκε σαν σαπιοκάραβο στα νερά της απελπισίας, αλλά πορεύεται όπως αιώνες τώρα, με τη ελπίδα πως και σαν πρώτα ανδρειωμένη σε λίγο θα φωνάξει

« Χαίρε, ω Χαίρε Ελευθεριά…»

π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος