Όπως ο σκόρος τρώει το ρούχο και το σκουλήκι το ξύλο, έτσι και η λύπη
κατατρώει την ψυχή του ανθρώπου. Πείθει τον άνθρωπο ν’ αποφεύγει κάθε καλή
πνευματική συναναστροφή, και δεν του επιτρέπει ούτε από γνήσιους φίλους να
δέχεται συμβουλή, ούτε καλή και ειρηνική απάντηση να τους δίνει, αλλά αφού
κυριαρχήσει σ’ όλη την ψυχή, τη γεμίζει με δυσαρέσκεια και ακηδία. Και τότε τη
βάζει ν’ αποφεύγει τους ανθρώπους, γιατί γίνονται σ’ αυτήν αίτιοι ταραχής. Και
δεν την αφήνει να καταλάβει, πως η αρρώστια δεν οφείλεται σε εξωτερικά αίτια,
αλλά την έχει από μέσα της και φανερώνεται τότε, που θα έρθουν οι πειρασμοί και
με τη δοκιμασία θα τη φέρουν στην επιφάνεια. Γιατί ποτέ δεν μπορεί να υποστεί
βλάβη ο άνθρωπος από άλλον, αν δεν έχει μέσα του αποθηκευμένες τις αφορμές των
παθών.
Αββάς Κασσιανός
1 σχόλιο:
Τι ωραίο θέ μου!
Δημοσίευση σχολίου