Ομιλία Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου εις Ιερό Ναό Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής Haaspalu Εσθονίας

ΟΜΙΛΙΑ

ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ

(10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ταλλίνης καὶ πάσης Ἐσθονίας κύριε Στέφανε,

          Ἱερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

      Συνεχίζοντες δι᾽ ἕκτην ἡμέραν τὴν ἐπίσκεψιν ἡμῶν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἐσθονίας, μετὰ πολλῆς χαρᾶς καὶ ἀγάπης ἤλθομεν καὶ εἰς τὸν ἱερὸν αὐτὸν καὶ περικαλλῆ ναὸν τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς ἐν τῇ παλαιᾷ καὶ ἱστορικῇ πόλει τῆς Haaspalu καὶ εὑρισκόμεθα ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν.

Ἤλθομεν διὰ νὰ ἴδωμεν ὑμᾶς καὶ νὰ μεταφέρωμεν πρὸς ὑμᾶς τὴν εὐχὴν καὶ τὴν εὐλογίαν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀλλὰ καὶ τὴν στοργὴν καὶ τὴν ἀγάπην αὐτῆς πρὸς ἅπαντα τὰ τέκνα της, ὑπὲρ τῶν ὁποίων «νύκτα καὶ ἡμέραν» ποιεῖται ἐντεύξεις καὶ ἱκεσίας πρὸς τὸν Θεόν.

Γνωρίζομεν τὰς θλίψεις καὶ τὰς ταλαιπωρίας διὰ τῶν ὁποίων διήλθετε καὶ ὑμεῖς, διότι οὐδέποτε ἐπαυσάμεθα παρακολουθοῦντες ἐκ τοῦ ἐν Φαναρίῳ ἱεροῦ ἡμῶν Κέντρου τὴν πορείαν καὶ τὸν ἀγῶνα σας· γνωρίζομεν ὅμως καὶ τὸν θερμουργὸν ζῆλον σας διὰ τὴν πίστιν τῶν πατέρων σας καὶ τὴν ἐμμονήν σας εἰς τὴν φίλην Ὀρθοδοξίαν· γνωρίζομεν καὶ τὰς ἀνυστάκτους προσπαθείας τοῦ Ἱερωτάτου ἀδελφοῦ Μητροπολίτου Ταλλίνης καὶ πάσης Ἐσθονίας διὰ τὴν ἀνασύστασιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἐσθονίας κατὰ τὴν διαρρεύσασαν σχεδὸν εἰκοσαετίαν καὶ ἀγαλλόμεθα μεγάλως διαπιστοῦντες τὴν σημαντικὴν πρόοδον ἡ ὁποία ἤδη ἐπετεύχθη καὶ διὰ ὁποίαν εἰργάσθητε ἅπαντες, κλῆρος καὶ λαός, ἐν ἀγαστῇ συμπνοίᾳ ὑπὸ τὴν ποιμαντικὴν μέριμναν καὶ στοργὴν τοῦ ἱερωτάτου ποιμενάρχου σας. Εὐχόμεθα δὲ ὁλοθύμως ὅπως συνεχίσητε «ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ καρποφοροῦντες καὶ αὐξανόμενοι εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ, ἐν πάσῃ δυνάμει δυναμούμενοι κατὰ τὸ κράτος τῆς δόξης αὐτοῦ εἰς πᾶσαν ὑπομονὴν καὶ μακροθυμίαν» (Κολ. α΄ 10-11), δικαιοῦντες τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἡ ὁποία πρὸ ἐνενήκοντα ἐτῶν ἀνήγαγε διὰ Πατριαρχικοῦ καὶ Συνοδικοῦ Τόμου τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἐσθονίας εἰς Αὐτόνομον καὶ ἐπ᾽ ἐσχάτων ὑπεστήριξε σθεναρῶς τὴν ἀνασύστασιν τοῦ αὐτονόμου αὐτῆς καθεστῶτος, εὐφραίνοντες διὰ τῆς πνευματικῆς ὑμῶν προόδου τὴν καρδίαν αὐτῆς.

Ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία, ὡς καλῶς γνωρίζετε, οὐδέποτε ἐστηρίχθη εἰς μεγέθη καὶ ἀριθμούς, οὔτε ἐπεδίωξεν ἐξουσίαν καὶ ἰσχὺν κοσμικήν. Ἐνισχυομένη ὑπὸ τῆς ἐνθαρρυντικῆς προτροπῆς τοῦ Κυρίου "μὴ φοβοῦ, τὸ μικρὸν ποίμνιον" (Λουκ. ιβ΄,32) καὶ ἐν τῇ βεβαιότητι ὅτι ἀρκεῖ αὐτῇ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, πορεύεται ἐν τῷ κόσμῳ αἴρουσα τὸν σταυρὸν αὐτῆς ἐν τῇ προοπτικῇ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Αὐτὴν ἀναγγέλλει καὶ διὰ τοῦ κηρύγματός της εἰς πάντας τοὺς ἀνθρώπους, συνεχίζουσα τὸ ἔργον τῶν ἁγίων ἀποστόλων ἀλλὰ καὶ τῶν ἁγίων μυροφόρων γυναικῶν, εἰς μίαν τῶν ὁποίων, τὴν ἁγίαν Μαρίαν τὴν Μαγδαληνήν, εἶναι ἀφιερωμένος καὶ ὁ ναὸς ἐντὸς τοῦ ὁποίου εὑρισκόμεθα αὐτὴν τὴν ὥραν δοξάζοντες ἀπὸ κοινοῦ τὸν Ἀναστάντα Χριστόν.

Αὐτὴν τὴν χάριν παρακαλοῦμεν πατρικῶς πάντας ὑμᾶς νὰ μεταδίδετε διὰ τοῦ βίου καὶ τῶν ἔργων σας εἰς τὴν κοινωνίαν εἰς τὴν ὁποίαν ζῆτε καὶ δημιουργεῖτε. Νὰ μεταδίδετε τὴν χαρὰν τῆς Ἀναστάσεως, τὴν ὁποίαν μετέφερε πρὸς τοὺς μαθητὰς τοῦ Κυρίου ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ μετὰ τὴν συνάντησίν της μετὰ τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Διότι ἡ χαρὰ αὕτη δὲν ὁμοιάζει πρὸς τὴν χαρὰν τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία «ὡς ἄνθος μαραίνεται καὶ ὡς ὄναρ παρέρχεται», ἀλλὰ ἀποτελεῖ μόνιμον καὶ ἀναφαίρετον θησαυρόν, τὸν ὁποῖον οὐδεὶς καὶ τίποτε δὲν δύναται νὰ μᾶς ἀποστερήσῃ· ἀποτελεῖ δωρεὰν τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς πιστεύοντας εἰς αὐτὸν καὶ ἐμπιστευομένους "ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωήν" αὐτῶν εἰς τὴν πατρικὴν Πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ.

Τὸ τοιοῦτον δὲν σημαίνει βεβαίως ὅτι ἡ ζωὴ τῶν χριστιανῶν διέρχεται ἄνευ θλίψεων καὶ πειρασμῶν· τοὐναντίον μάλιστα, διότι "διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ" (Πραξ. Ἀποστ. ιδ΄,22-23). Δυνάμεθα ὅμως νὰ ἀντιμετωπίζωμεν καὶ τὰς θλίψεις καὶ τὰς δυσκολίας καὶ τοὺς πειρασμοὺς τοῦ παρόντος κόσμου ἐν ὑπομονῇ καὶ πίστει, διότι τὰ τοιαῦτα δὲν δύνανται νὰ ἐπηρεάσουν τὴν δεδομένην ὑπὸ τοῦ Κυρίου χαρὰν ἡμῶν, ἐρειδομένην ἐν τῇ βεβαιότητι ὅτι τόσον ἡ ὕπαρξις ὅσον καὶ αὐτὴ ἡ ζωὴ ἡμῶν εὑρίσκονται ἐν ταῖς χερσὶ τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ.

Ἐξ αὐτῆς τῆς βεβαιότητος ἂς ἀντλῶμεν καὶ ἡμεῖς θάρρος καὶ αἰσιοδοξίαν διὰ νὰ ἀντιμετωπίζωμεν τὰ ἐπισυμβαίνοντα ἡμῖν ἐνίοτε λυπηρά, μιμούμενοι καὶ ἐν τούτῳ τὸ παράδειγμα τῆς μυροφόρου ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, ἡ ὁποία θαρσαλέως ἐπορεύθη μετὰ τῶν ἄλλων γυναικῶν τῇ πρωΐᾳ τῆς μιᾶς τῶν σαββάτων εἰς τὸν τάφον τοῦ προσφιλοῦς αὐτῆς διδασκάλου, οὐδόλως ὑπολογίσασα τὴν δυσκολίαν τοῦ ἐγχειρήματος, ἂν καὶ ἐγνώριζε καλῶς ὅτι ἐπὶ τὸν τάφον ἔκειτο λίθος βαρὺς καὶ φυλασσόμενος ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν. Καὶ ἡ πίστις καὶ ἡ ἀγάπη αὐτῆς ἐθριάμβευσαν καὶ τὰ ἐμπόδια ᾔρθησαν καὶ οἱ φυλάσσοντες ἠκυρώθησαν, διότι οὐδεμία δύναμις δύναται νὰ ἀντισταθῇ εἰς δύναμιν τοῦ Θεοῦ ἐνεργουμένην διὰ τῆς εἰς Αὐτὸν πίστεως καὶ ἀγάπης, ἔστω καὶ ἐὰν προσωρινῶς φαίνηται νὰ ὑπερισχύῃ καὶ νὰ νικᾷ. Ἀρκεῖ ἡ πίστις καὶ ἡ ἀγάπη ἡμῶν πρὸς τὸν Θεὸν νὰ εἶναι γνησία καὶ εἰλικρινής, ἀνταποκρινομένη εἰς τὸ κριτήριον τῆς γνησιότητος τὸ ὁποῖον ἔθεσεν ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς λέγων «ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με» (Ἰωάν. ιδ΄,21) καὶ ὑποσχόμενος ὅτι οἱ τηροῦντες τὰς ἐντολὰς Αὐτοῦ θὰ μένουν ἐν τῇ ἀγάπῃ Αὐτοῦ· "ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου" (Ἰωάν. 15,10).

Μείνατε καὶ σεῖς ἐν τῇ ἀγάπῃ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς Χριστοῦ τηροῦντες τὰς ἐντολὰς Αὐτοῦ διὰ νὰ ἔχητε καὶ πεπληρωμένην τὴν χαρὰν Αὐτοῦ ἐν ταῖς καρδίαις σας, δοξάζοντες Αὐτὸν πάντοτε διὰ τῶν ἔργων σας.

Εἴθε ἡ Χάρις καὶ τὸ πλούσιον ἔλεος τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι πάντοτε μαζί σας καὶ νὰ κατευθύνῃ τὴν ζωήν σας.