Ο Μ Ι Λ Ι Α ΤΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΣ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΒΟΝΝΗΣ

 Ο Μ Ι Λ Ι Α

ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΣ,

ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΝ ΝΑΟΝ

ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΒΟΝΝΗΣ

(13 Μαΐου 2014)

Ἱερώτατε καί θεοπρόβλητε Ποιμενάρχα τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας, λίαν ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ κύριε Αὐγουστῖνε,

Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

Ἐξοχώτατοι καί ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν ἀρχῶν,

Τίμιον πρεσβυτέριον,

Ἐν  Χριστῷ διακονία,

Εὐλογημένοι Χριστιανοί,

Χριστός Ἀνέστη!

Δόξαν καί αἶνον ἀναπέμπομεν ἀπό καρδίας τῷ Ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν Κυρίῳ ἡμῶν πάντες οἱ συγκεντρωθέντες, ὅτι κατηξίωσε τήν ἡμετέραν Μετριότητα νά εὑρισκώμεθα σήμερον μετά πάντων ὑμῶν καί νά βλέπωμεν τά ἱλαρά πρόσωπά σας, εἰς τόν περίλαμπρον τοῦτον Ἱερόν Καθεδρικόν Ναόν τῆς Παναγίας Τριάδος, ἔνθα διά τῆς τελέσεως τῆς Θείας Λειτουργίας καί τῆς μεταλήψεως ὑπό τῶν πιστῶν τοῦ Τιμίου Σώματος καί τοῦ Παναγίου αἵματος τοῦ Χριστοῦ, μεταδίδεται  ἁγιασμός «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, εἰς ζωήν αἰώνιον καί εὐπρόσδεκτον ἀπολογίαν ἐπί τοῦ φοβεροῦ Βήματος τοῦ Χριστοῦ», ἱερουργεῖται τό μυστήριον τῆς σωτηρίας,  καί ἔνθα ἀναπέμπονται δεήσεις καί ἱκεσίαι ὑπέρ εἰρήνης τοῦ κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως. Ἱερουργεῖται δηλαδή καί εἰς τόν Ἱερόν τοῦτον Ναόν ὁλόκληρον τό μυστήριον τῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας.

Δόξα καί αἶνος Θεοῦ εἶναι: «τό συνῆφθαι, τό ἡνῶσθαι, τό ὁμοθυμαδόν εὐφημεῖν, τό βαστάζειν τόν ἀσθενέστερον, τό μή περιορᾷν ἀπορρηγνύμενον τό μέλος» (Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἰς Ρωμαίους ΚΗ΄, P.G.60,650).

Πραγματοποιοῦντες, λοιπόν, ἐπίσημον ἐπίσκεψιν εἰς τήν Ἱεράν ταύτην Μητρόπολιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κατόπιν τῆς εὐγενοῦς προσκλήσεως τοῦ Ἱερωτάτου Ποιμενάρχου σας καί λίαν ἡμῖν ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ ἐν Χριστῷ καί συλλειτουργοῦ κυρίου Αὐγουστίνου, εὑρισκόμεθα σήμερον εἰς τόν Ἱερόν αὐτόν Καθεδρικόν Ναόν, καρπόν τῆς εἰδικῆς Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς φιλοτιμίας. Ὅλοι μαζί, ὁμοθυμαδόν, ἑορτάζομεν μίαν ἐπέτειον ἱστορικήν ζωῆς καί παρουσίας τῆς Ὀρθοδοξίας μας εἰς τόν χῶρον τοῦτον τῆς γερμανικῆς ἐπικρατείας. Τήν ἐπέτειον συμπληρώσεως μιᾶς πεντηκονταετίας ἀνοδικῆς προόδου καί μέχρι καί κατηξιωμένης ἀκμῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ταύτης, ἀποτελούσης ὑπόδειγμα καί παράδειγμα πρός μίμησιν.

Εἶναι γεγονός, ὅτι  ἀνεξιχνίαστοι τυγχάνουν αἱ βουλαί τοῦ Θεοῦ, ὡς διδασκόμεθα ἀπό τήν παγκόσμιον ἱστορίαν, τήν θύραθεν καί τήν ἐκκλησιαστικήν. Γεγονότα καί πράξεις, φαινόμενα, κρινόμενα ἐξωτερικῶς διά τῆς πεπερασμένης ἀνθρωπίνης λογικῆς ὡς τραγικά καί ὡς πηγάζοντα πλεῖστα ὅσα κακά -καί προὐκάλεσαν ὡς ἀληθῶς τοιαῦτα εἰς τούς πατέρας μας- ἐμπερικλείουν ἐν ἑαυτοῖς θεῖον σχέδιον, ἀποκαλυπτόμενον καί ἀποδεικνυόμενον ἐκ τῆς συνεχείας καί τῆς ἐξελίξεως τῶν γεγονότων ὡς ἀφορμή καί αἴτιον πλείστων ὅσων ἀγαθῶν καρπῶν, κατά τό λόγιον «ἐξ ἀκανθῶν τό ρόδον».

Ὑπό τό πρῖσμα τοῦτο, αἱ μεγάλαι ἀνακατατάξεις Ὀρθοδόξων πληθυσμῶν ἀπό τῶν ἀρχῶν τοῦ παρελθόντος αἰῶνος ἐκ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί ἀλλαχόθεν, ἔσχον ὡς ἀποτέλεσμα τήν διά τῆς ἀναχωρήσεως αὐτῶν εἰς τό ἐξωτερικόν, καί δή εἰς τήν Εὐρώπην καί τήν Ἀμερικήν καί τήν Αὐστραλίαν, καί ἀλλαχοῦ τῆς οἰκουμένης, γνωριμίαν καί ἐξάπλωσιν τῆς ἀγνώστου ἕως τότε ἤ καί ἐλλιπῶς γνωστῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τάς ἠπείρους ταύτας, ἔνθα σήμερον ἀνθοῦν καί δραστηριοποιοῦνται ὠργανωμέναι ἐκκλησιαστικαί Ἐπαρχίαι τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, ποιμαίνουσαι  ἑκατομμύρια μεταναστῶν καί γηγενῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν.

Τό  ἴδιον ἀκριβῶς συνέβη καί μέ τήν περίπτωσιν τῆς ἐν τῇ φιλοξένῳ ταύτῃ καί πεπολιτισμένῃ Χώρᾳ δραστηριοποιουμένης  Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἡμῶν Γερμανίας. Πρίν ἤ εἰσέτι πραγματοποιηθῆ ἡ συνένωσις τῶν δύο κεχωρισμένων τμημάτων της, καί ὀλίγα μόνον ἔτη ἀπό τῆς ἐξόδου αὐτῆς ἀπό τόν καταστροφικόν Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον, καί ἐνῷ αἱ πληγαί τῶν ἐπακολούθων αὐτοῦ δέν εἶχον ἀκόμη κλείσει, ἤρχισε μία δυναμική καί ἀποφασιστική προσπάθεια γενικῆς ἀνασυγκροτήσεως τῶν Κρατικῶν δομῶν, μέ τήν κοσμοῦσαν τό εὐγενές Γερμανικόν Ἔθνος σκληράν πειθαρχίαν, πρᾶγμα τό ὁποῖον ἐδημιούργησεν ἄμεσον τήν ἀνάγκην εἰδημόνων, οἱ ὁποῖοι θά συνηρμολόγουν, τήν πέτραν, τόν πλίνθον, τό ἄχυρον, τό σίδηρον, διά νά οἰκοδομηθῇ σχεδόν ἐκ τῆς τέφρας τοῦ πολέμου ὁ οἶκος, νά πραγματοποιηθῇ ἡ ἀνόρθωσις τοῦ Κράτους. Πρός κάλυψιν τῆς ἀμέσου ταύτης ἀνάγκης, πρός καθοριστικήν συμβολήν εἰς τήν ἀνάπτυξιν, ἔφθασαν εἰς τήν Γερμανικήν περιοχήν ἑκατοντάδες Ὀρθοδόξων πιστῶν, οἱ ὁποῖοι, ἀκολουθοῦντες τήν παράδοσίν των, ὡς πρώτην ἐνέργειαν ὀργανώσεως αὐτῶν εἰς κοινότητας ἔθεσαν τήν ἀπόκτησιν Ὀρθοδόξων χώρων λατρείας τοῦ Θεοῦ.

Κατ᾿ ἀρχάς ἐχρησιμοποιήθησαν, βεβαίως, χῶροι Ναῶν εἴτε παραχωρούμενοι εὐγενῶς εἴτε ἐπί ἐνοικίῳ ὑπό τῶν ρωμαιοκαθολικῶν καί εὐαγγελικῶν χριστιανῶν τό δόγμα, πρός ἱκανοποίησιν τῆς πατρο-παραδότου εὐσεβείας τῶν πρώτων ἐγκατασταθέντων ὀρθοδόξων. Σύν τῷ χρόνω, ὅμως, ὀργανουμένης ὁσημέραι καλλίτερον τῆς ἱδρυθείσης πρωτοβούλως καί προορατικῶς ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατά τό ἔτος 1963 διά Πατριαρχικοῦ καί Συνοδικοῦ Τόμου, ἐξ ἀποσπάσεως ἐκ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Θυατείρων, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γερμανίας, καί ὑπό τό ἄμεσον ἐνδιαφέρον καί τήν συνεχῆ μέριμναν τῶν μακαριστῶν ἤδη Μητροπολιτῶν Ἰακώβου, Πολυεύκτου καί Εἰρηναίου καί ὑμῶν, ἅγιε Γερμανίας, τοῦ νῦν θεοφιλῶς ποιμεναρχοῦντος, ὁ ὁποῖος ἐταυτίσατε τήν μακράν διακονίαν σας μέ τήν  ἀνόρθωσιν καί τόν πλουτισμόν εἰς ἔργα  τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς σας, ὡς καί τῶν κατά καιρούς ἀξιεπαίνων συνεργατῶν σας, ἤρξατο ἡ ἐκ θεμελίων ἀνέγερσις μεγαλοπρεπῶν ἱερῶν ναῶν, ὡς ὁ παρών Καθεδρικός, καί οὕτω σήμερον ἡ Ἱερά Μητρόπολίς σας δύναται νά καυχᾶται ὅτι, διά συγκινητικῶν δωρεῶν τῶν εὐλαβῶν μεταναστῶν πιστῶν καί ἐνίοτε τῇ γενναιοδώρῳ συναρωγῇ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Προτεσταντικῶν Ὁμολογιῶν, πλουτεῖ περί τούς ἑξήκοντα ἰδιοκτήτους ἱερούς ναούς διεσπαρμένους εἰς ὁλόκληρον τήν Γερμανικήν Ὁμοσπονδιακήν Δημοκρατίαν.

Ἐπ᾿ εὐκαιρία, ἐπιθυμοῦμεν, ὅπως καί ἀπό τῆς θέσεως ταύτης  ἐκφράσωμεν τάς εὐχαριστίας καί τήν ἀναγνώρισιν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας πρός ἅπαντας τούς ἀρχῆθεν συμβαλόντας φιλαδέλφως Γερμανούς ἀδελφούς, Κληρικούς τε καί τάς Πολιτικάς ἀρχάς, διά τήν ἐπιδειχθεῖσαν καί ἐπιδεικνυμένην φιλάδελφον συμπαράστασίν των πρός τούς Ὀρθοδόξους πιστούς, ὥστε ἀνεμποδίστως νά δύναται ἡ Ἐκκλησιαστική δοίκησις τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως νά ἐπιτελῇ τήν διακονίαν αὐτῆς ἐν πάσῃ ἐλευθερίᾳ, συμφώνως πάντοτε πρός τά κρατοῦντα ἤθη καί τούς νόμους τῆς μεγάλης ταύτης Χώρας.

Ἐρχόμενοι ἀπό τοῦ  Φαναρίου, τοῦ κέντρου ζωῆς καί μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκ τοῦ ὁποίου ὡς ἐκ ρίζης ἐξακτινώνονται καί ἐξαπλοῦνται ὡς κλάδοι ἱεροί ἀνά τόν κόσμον αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι καί αἱ Ἐπαρχίαι αὐτοῦ, μεταξύ τῶν ὁποίων ἰδιαιτέραν θέσιν κατέχει ἡ ὑμετέρα ἀκμάζουσα Ἱερά Ἐκκλησιαστική Ἐπαρχία, ἅγιε Γερμανίας, κομίζομεν πρός ἅπαντας τήν ἀγάπην καί τάς εὐλογίας τῆς  Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία πληροφορουμένη ἀδιαλείπτως τά ὅσα καλά καί εὔφημα πραγματοποιεῖτε καί ἐπιτυγχάνετε εἰς τήν δευτέραν καί νέαν  ταύτην Πατρίδα σας, ἀγαπητοί Ὀρθόδοξοι τῆς Γερμανίας, ἀλλά καί τήν ἀγάπην καί τόν σεβασμόν πού ἐπιδεικνύετε πρός τόν Ἱερώτατον καί δραστήριον Ποιμενάρχην σας, τούς Θεοφιλεστάτους Ἐπισκόπους σας, τάς Ἐνορίας καί τούς εὐλαβεῖς ἱερεῖς σας, δοξάζει τόν Πανάγαθον Θεόν, τόν πλουτίσαντα τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον μέ μίαν ζωντανήν Ἐπαρχίαν ὡς ἡ ὑμετέρα καί μέ λαόν χάριτος τοσοῦτον εὐλογημένον καί θεοφιλῆ, ὡς ὁ Ὀρθόδοξος ἐν Γερμανίᾳ λαός.

Ἐν τῷ σημείῳ τούτῳ ἐπιθυμοῦμεν νά ἐπισημάνωμεν ὅτι, ὅ,τι καλόν κατορθοῦμεν ἐπί τῆς γῆς, ἐάν δέν ἔχῃ τήν σφραγῖδα τοῦ Θεοῦ, θά ἔχῃ ἀναγκαστικῶς καί ἡμερομηνίαν λήξεως, διότι δέν μετέχει τῆς αἰωνιότητος, τήν ὁποίαν μόνον οἱ ἐν Θεῷ ζῶντες προγευόμεθα ἤδη ἀπό αὐτήν τήν ζωήν. Καί ἡ σφραγίς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ μνήμη, τήν ὁποίαν  τελοῦντες καί μετέχοντες τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἀνακαλοῦμεν καί ζῶμεν ἐμπραγμάτως πάντοτε.  Τήν σωτήριον μνήμην δηλαδή «τῆς σωτηρίου ἐντολῆς καί πάντων τῶν ὑπέρ ἡμῶν γεγενημένων, τοῦ Σταυροῦ, τοῦ Τάφου, τῆς τριημέρου ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως, τῆς ἐνδόξου ἀναλήψεως, τῆς ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός καθέδρας, τῆς δευτέρας καί ἐνδόξου πάλιν παρουσίας». Ἡ μνήμη, ἡ δέησις καί ἡ προσευχή αὐτή εἶναι ἡ «ἕνεκεν τοῦ Ὀνόματος αὐτοῦ», τοῦ Κυρίου, σώζουσα καί διά τοῦτο καί παραμόνιμος.

Πατρικῶς προτρεπόμεθα πάντας, κλῆρον καί λαόν, ἐπιμείνατε εἰς τήν εὐλογημένην πορείαν σας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Θά διαπιστώσετε καί σεῖς προσωπικῶς, ὅπως ὅλοι οἱ μέχρι σήμερον βιώσαντες παρομοίως, ὅτι δέν ὑπάρχει φιλοστοργωτέρα Μήτηρ ἀπό αὐτήν. Αἱ φυσικαί μητέρες μας μᾶς ἀγαποῦν ἐφ᾿ ὅσον χρόνον ζοῦν ἐπί τῆς γῆς. Ἡ πνευματική, ὅμως, καί κοινή Μήτηρ μας, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἐνθυμεῖται εὐχετικῶς ἄχρι τέλους αἰώνων, μνημονεύουσα ἐν ἀγάπῃ ἀνυστερο-βούλῳ ἕνα ἕκαστον ἡμῶν εἰς τάς Θείας Λειτουργίας καί τά ἱερά μνημόσυνα, χωρίς ἐν τούτοις νά ἀναμένῃ ἀπό ἡμᾶς οἱανδήποτε ἀνταπόδοσιν.

Εἴμεθα εὐλογημένοι, ἀδελφοί καί τέκνα, διότι ἀκολουθοῦμεν ἀκλινῶς τήν παραδοθεῖσαν ὑπό τοῦ Κυρίου εἰς τούς ἁγίους Ἀποστόλους καί Πατέρας σώζουσαν Πίστιν. Πατρικῶς προτρεπόμεθα νά ἐγκύπτετε ἐπιμόνως εἰς τό ἀνεξάντλητον πνευματικόν θησαυροφυλάκιόν της καί ζῶντες ὡς ἐμπρέπει τοῖς Ὀρθοδόξοις χριστιανοῖς μέ μυστηριακήν ζωήν, ἐξομολόγησιν, θείαν κοινωνίαν, μελέτην τῶν ἱερῶν κειμένων καί τῶν βίων τῶν Ἁγίων μας, καί πλουτοῦντες εἰς πράξεις φιλαλληλίας καί φιλαδελφίας, προσευχῆς καί νηστείας, νά ἀναδεικνύεσθε τέκνα φωτός Χριστοῦ καί ἡμέρας τοῦ Εὐαγγελίου, συμμορφούμενοι πρός τά ἐνταῦθα πολιτειακῶς κρατοῦντα ὡς εὐπειθεῖς καί νομοταγεῖς πολῖται καί τοιουτοτρόπως νά ἑτοιμάζετε εἷς ἕκαστος καί ἅπαντες ὁμοῦ τήν κατάκτησιν τῆς ἀσαλεύτου καί ἀληθοῦς Πατρίδος, τοῦ ποθητοῦ Παραδείσου.

Ἐκφράζοντες τάς εὐχαριστίας μας διά τήν γενομένην λαμπράν ὑποδοχήν σας, δεόμεθα πρός τόν Κύριον νά διακρατῇ ὅλους σας ἐν ὑγιείᾳ, προκοπῇ κατ᾿ ἄμφω καί προόδῳ εἰς ἁπάσας τάς ἐκφάνσεις τοῦ προσωπικοῦ, οἰκογενειακοῦ καί ἐπαγγελματικοῦ σας βίου, ὥστε νά δοξάζεται τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς μιᾶς προσκυνητῆς Τριάδος, τῆς Ὁποίας ἡ Χάρις καί τό Ἔλεος εἴησαν μετά πάντων ὑμῶν, ἀδελφοί καί τέκνα. Ἀμήν.