ΙΔ´ Κυριακή Ἐπιστολῶν (Ἡ παγκόσμιος
Ὕψωσις τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ)
Λόγος
εἰς τόν Ἀπόστολον
Τό στήριγμα
« Σταυρός πιστῶν τό
στήριγμα»
(Ὑμνολογικό)
« Σταυρός πιστῶν τό στήριγμα»
****
Δεύτερη
Μ.Παρασκευή χαρακτηρίζεται ἡ ἡμέρα τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Τήν ἡμέρα αὐτή οἱ πιστοί κατακλύζουν τούς ὀρθόδοξους χριστιανικούς Ναούς, οἱ ὁποῖοι
εἶναι γεμάτοι εὐωδία. Εὐωδία πού ἀναδύεται ἀπό τά βασιλικά μέ τά ὁποῖα ἡ ἀγάπη
τῶν χριστιανῶν περιβάλλει τόν Τίμιο Σταυρό, ἀλλά καί ἀπό τά θυμιάματα πού
καίγονται στά θυμιατά καθώς λιτανεύεται «χερσί τῶν ἱερέων» τό «ζωηφόρον φυτόν».
Πάνω ἀπό ὅλα
ἡ εὐωδία εἶναι πνευματική καί προέρχεται
ἀπό τόν ἴδιο τόν Τίμιο Σταυρό, ἀφοῦ πάνω του ἅπλωσε τίς παλάμες καί
σταυρώθηκε ὁ Λυτρωτής Χριστός, τό «μύρον τό εὔοσμον» πού γέμισε μέ τήν εὐωδία
του ὅλη τή κτίση. Μέσα σ᾽αὐτή τήν τόσο ὑποβλητική ἀτμόσφαιρα, οἱ πιστοί ἀνανεώνουμε
τίς ἀποφάσεις μας γιά ἀγώνα πνευματικό πρός κατανίκηση τῆς ἁμαρτίας καί ἐφαρμογή
τοῦ θελήματος τοῦ Ἐσταυρωμένου. Στόν ἀγώνα
αὐτό ὁ Τίμιος Σταυρός ἀποδεικνύεται ὄχι μόνο φύλακας τῆς οἰκουμένης ἀλλά καί
στήριγμα ἰσχυρό καί ἀκαταμάχητο. Ἄς δοῦμε
τήν ἀλήθεια αὐτή μέ περισσότερη προσοχή.
*****
« Σταυρός πιστῶν τό στήριγμα»
Ὁ πιστός
κάθε ἐποχῆς ἀνεξαρτήτως ἡλικίας εὑρίσκεται σέ ἐμπόλεμη κατάσταση. Ὁ πόλεμος τόν
ὁποῖο διεξάγει, εἶναι σκληρός. Δέν εἶναι πόλεμος «πρός αἷμα καί σάρκα». Δέν
μάχεται ἐναντίον ἐχθρῶν πού ἔχουν τήν ἴδια φύση μ᾽αὐτόν. Μέ ἐχθρούς πού
περιβάλλονται τήν ἴδια ἀνθρώπινη ἀσθένεια καί ἀδυναμία. Ὁ πιστός παλεύει μέ
ἐχθρούς φοβερούς, σκληρούς καί ἀδυσώπητους. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει ὅτι ἡ
πάλη μας εἶναι «πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ
σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (Ἐφεσ. στ´12). Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ βρίσκεται σέ
πόλεμο μέ τίς ἀρχές καί τίς ἐξουσίες,
τούς κοσμοκράτορες πού ἐξουσιάζουν τά πλήθη τῶν ἀνθρώπων πού εἶναι βυθισμένοι
στό ἠθικό σκοτάδι πού ἐπικρατεῖ στόν κόσμο. Παλεύει μέ τάγματα διαβολικά καί
κινδυνεύει νά παρασυρθεῖ ἀπό τίς φοβερές μεθοδεῖες τους.
Ὁ δέ
Ἀπόστολος Πέτρος τόν ἀντίδικο καί κατήγορο καί πολέμιό μας διάβολο τόν
παρομοιάζει μέ λιοντάρι τό ὁποῖο βρυχᾶται καί τρέχει ἐδῶ καί ἐκεῖ μέ μανία
ζητώντας ποιόν νά ἀπομακρύνει ἀπό τήν πίστη, γιά νά τόν καταβροχθίσει
(Α´Πέτρ.ε´8).
Ἀλλά καί ὁ
τρόπος μέ τόν ὁποῖο περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τήν ἀναμέτρηση τοῦ πιστοῦ μέ
τόν τύραννο πού λέγεται ἁμαρτία, τονίζει τήν δραματικότητα αὐτοῦ τοῦ
ἀγῶνος. «Εὐχαριστοῦμαι πάρα πολύ, λέγει,
στόν νόμο τοῦ Θεοῦ μέ τόν νοῦ καί τήν καρδιά μου, πού ἀποτελοῦν τόν ἐσωτερικό
μου ἄνθρωπο. Βλέπω ὅμως νά κυριαρχεῖ ἄλλος νόμος καί ἄλλη δύναμη στά μέλη μου.
Ὁ νόμος καί ἡ δύναμη τῆς ἁμαρτίας. Αὐτός ὁ νόμος μάχεται σέ ὅσα ὁ νοῦς καί ἡ
συνείδησή μου ἀναγνωρίζουν ὡς ὀρθά καί μέ κάμνει δοῦλο αἰχμάλωτο στόν νόμο τῆς
ἁμαρτίας πού κυριαρχεῖ στά μέλη μου. Πόσο δυστυχής καί ἀξιολύπητος ἄνθρωπος
εἶμαι! Ποιός θά μέ ἐλευθερώσει ἀπό τό κυριευμένο ἀπό τήν ἁμαρτία σῶμα μου;
Ποιός
χριστιανός πού ἀγωνίζεται τόν καλόν ἀγώνα δέν ἔνιωσε καί δέν νιώθει τήν
σφοδρότητα τῆς ἁμαρτίας; Πόσες φορές δέν κλονίζεται καί δέν εἶναι ἕτοιμος νά καταθέσει
τά ὅπλα καί νά συνθηκολογήσει μαζί της;
Ναί. ἔχει δύναμη καί ὁρμή ὁ πειρασμός. Μοιάζει μέ κυκλώνα, πού ἀπειλεῖ
νά παρασύρει τά πάντα. Ἔρχονται στιγμές
κατά τίς ὁποῖες ὁ πιστός γονατίζει, λυγίζει τά χάνει. Γυρίζει στό σπίτι
του πικραμένος, πονεμένος, τσακισμένος κάποτε ἀπό τήν σφοδρότητα τῶν πειρασμῶν
καί τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Σ᾽αὐτές τίς σκληρές στιγμές ὁ πιστός ἔχει ἀνάγκη
στηρίγματος. Ἔχει ἀνάγκη νά πιαστεῖ ἀπό κάπου. Νά σταθεῖ στά πόδια του. Νά
μείνει ὁ ναυαγός στήν ἐπιφάνεια. Νά μήν καταποντισθεῖ.
Τότε λοιπόν
στρέφει μέ ἐμπιστοσύνη τό βλέμμα στόν Σταυρό. Ἀτενίζει τόν Ἐσταυρωμένο
ἀφήνοντάς τον νά μπαίνει στήν ψυχή του καί νά σκορπίζει στό ἐσωτερικό του τήν
γαλήνη του, τήν παρηγοριά του καί σκέπτεται ὅτι αὐτός πού εἶναι καρφμένος ἐκεῖ ἐπάνω, πέρασε κι Αὐτός δυσκολίες καί
πίκρες. Δοκιμάστηκε ἀπό πειρασμούς. Ὑβρίσθηκε, συκοφαντήθηκε, κοιμήθηκε στό
ὕπαιθρο. Μαστιγώθηκε, ἐξευτελίστηκε ἀπό τούς ἄρχοντες τοῦ λαοῦ του, ἀπό τούς
εὐεργετημένους τῆς ἀγάπης του. Δέν δίστασε νά καρφωθεῖ στό ξύλο τοῦ Σατυροῦ,
γιά νά τό κάνει ἱκανό νά ξεχύνει σ᾽ἐμᾶς. Σέ μένα, σέ σένα, ἀδελφέ μου, τήν
γαλήνη καί τήν παρηγοριά πού ἔχει τόσο ἀνάγκη ἡ ψυχή μας.
Ἐκεῖ ἐπάνω
στόν Σταυρό, ἀδελφοί μου, ἐδόθηκε ἡ μάχη ἡ μεγάλη καί ἀνεπανάληπτη. Ἡ μάχη κατά
τήν ὁποία ὁ Ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγδυσε τίς πονηρές ἀρχές καί
ἐξουσίες καί τίς διεπόμπευσε καί τίς καταντρόπιασε φανερτά σ᾽ ὅλο τόν
πνευματικό κόσμο καί ἔσυρε τούς δαίμονες νικημένους σέ θριαμβευτική πομπή. Καί
αὐτό τό πέτυχε μέ τόν Σταυρό, ὁ ὁποῖος ἔγινε γιά τόν Χριστό τό θριαμβευτικό
ἅρμα νικητή.
Θριαμβευτικό
ἅρμα νικητοῦ γίνεται ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ καί γιά κάθε χριστιανό, ὁ ὁποῖος,
ὅπως εἴπαμε, προσβλέπει σ᾽Αὐτόν καί ζητεῖ ἀπό τόν Ἐσταυρωμένο μέ θερμή προσευχή
τήν παντοδύναμη ἐπέμβασή του. Καί ὅπως ἄλλοτε ὁ Μωϋσῆς μέ ἀνοικτά τά χέρια σέ
σχῆμα σταυροῦ κατανίκησε τόν στρατό τῶν Ἀμαληκιτῶν καί χάρισε μέ τήν προσευχή
του τήν νίκη στόν λαό τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καί ὁ πιστός μέ τήν χάρη καί τήν δύναμη
τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ κατατροπώνει τίς ἀόρατες δυνάμεις καί νικᾶ τούς
πειρασμούς καί θραύει τίς παγίδες τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Καί τοῦτο, διότι,
σύμφωνα μέ τόν ἀρχαῖο ἑρμηνευτή «Φόβος καί τρόμος πέφτει στούς δαίμονες, ὅταν
μᾶς βλέπουν νά κάνουμε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Καί συνεχίζει: Δέν ὑπάρχει ἄλλος
τρόπος γιά νά σέ φοβηθοῦν ἄν δέν βλέπουν ἐπάνω σου τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Τόση
εἶναι ἡ δύναμη τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὥστε ἄν τόν ἔχει κανείς μπροστά στά
μάτια του, μέ τόν ὅρο ὅτι σ᾽Αὐτόν βλέπει τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ. Καμμιά κακή
ἐπιθυμία, κανένα πάθος, κανένας θυμός, καμμια ἐχθρότητα δέν θά μπορέσει νά τόν
καταβάλει. Ἀλλά ὅλη αὐτή ἡ στρατειά τῶν παθῶν θά τραπεῖ σέ φυγή.
*****
Ἀνάγκη τοῦη
Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ δέν ἔχουμε μόνο ὡς ἄτομα οἱ πιστοί. Μεγάλη ἀνάγκη
στηρίγματος ἔχει καί ἡ οἰκογένεια. Ὁ Σταυρός εἶναι τό στήριγμα τῆς οἰκογενείας
πού τήν ἀπαρτίζουν οἱ σύζυγοι καί τήν θεμελίωσαν πάνω στά ἀρραγῆ θεμέλια τῆς
πίστης στόν Κύριο Ἰησοῦ. Γνωρίζουν οἱ πιστοί σύζυγοι, ὅτι ἡ ἐκπλήρωση τῶν
καθηκόντων τους εἶναι δύσκολη καί ἡ ἐφαρμογή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ σέ ὅλες τίς
ἐκδηλώσεις τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς εἶναι καί ἀπό ἕνας σταυρός. Σταυρός ἡ γέννηση
τῶν παιδιῶν πού θά δώσει ὁ Θεός. Σταυρός ἡ ἐπιμελής ἀνατροφή τους. Σταυρός ἡ
τιμιότητα καί εἰλικρίνεια καί ἡ εὐθύτητα πού ἀπαιτεῖ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, ἔστω κι
ἄν ὅλα αὐτά δέν τούς ἀφήνουν πολλά περιθώρια κάποιας ὄχι ἄνετης, ἀλλά
τουλάχιστον ἀνεκτῆς ζωῆς. Ὅμως ἡ θερμή προσευχή τους «σταυρέ τοῦ Χριστοῦ,
βοήθει μοι» καί στήν δύσκολη αὐτή περίσταση καί πίστη, ὅτι στήν κατάλληλη ὥρα
θά ἔλθει ἡ βοήθεια τοῦ οὐρανοῦ, τούς μεταδίδει θάρρος καί ἀποφασιστικότητα στό
ὑψηλό ἔργο τους.
*****
Στήριγμα
τῶν πιστῶν ἐπί προσωπικοῦ ἐπιπέδου, στήριγμα τῆς οἰκογενείας , ἀλλά καί
στήριγμα τοῦ ἔθνους ὁ Τίμιος τοῦ Κυρίου Σταυρός. Ὁ Σταυρός ἦταν γιά τόν ραγιά ἡ
ἐλπίδα του, τό στήριγμά του. Τό φῶς πού ἐφώτιζε τόν σκοτεινό δρόμο του. Μέ τόν
Σταυρό ἐμεγαλούργησε στούς ἐθνικούς του ἀγῶνες. Μέ τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ
ἔδρεψε δάφνες καί ἔγραψε σελίδες δόξας καί μεγαλείου. Καί σήμερα τό ἔθνος
δοκιμάζεται. Ἐπώνυμοι καί ἀνώνυμοι ἀπεργάζονται τόν εὐτελισμό του. Τό
ταπεινώνουν μέ κάθε τρόπο μέ τά σχέδια καί τήν βουλιμία τους ὁπόθεν καί ἄν αὐτή
προέρχεται. Οἱ θύρες μένουν κλειστές καθώς ἡ χρεία ταῖς κρουταλεῖ. Ρακένδυτο τό
ἔθνος χάνεται στίς ἀτραπούς δολερῶν σχεδίων. Τί θά γίνει; Τί ἄλλο ἀπό τό νά
στραφοῦμε μέ συντριβή στόν Ἐσταυρωμένο καί νά τοῦ ποῦμε μέ πόνο ψυχῆς τό
«Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν, Κύριε, ἐνώπιόν σου. Οὐ συνετηρήσαμεν, οὐδέ
ἐποιήσαμεν καθώς ἐνετείλω ἡμῖν. Ἀλλά μή παραδώῃς ἡμᾶς εἰς τέλος». Καί τότε νά
εἴμαστε σίγουροι ὅτι θά ἰσχύσει ὁ λόγος
Του: «ἐν τῷ μηδενί ἄν ἐταπείνωσα τούς ἐχθρούς ὑμῶν». Στήν κρίσιμη καμπή τῆς
ἱστορίας πού περνᾶμε, μή στρέφουμε τά βλέμματα καί τίς ἐλπίδες μας «ἐπί υἱούς
ἀνθρώπων οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία». Ἀλλά νά βαδίζουμε στούς δρόμους τῆς ἱστορίας μέ
τόν παιάνα: «ἐν τῷ Θεῷ ποιήσομεν δύναμιν» στά χείλη.
*****
« Σταυρός πιστῶν τό στήριγμα»
Ἡ
ἑορτή τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ πού γιορτάζουμε σήμερα, ἄς
γίνει ἀφορμή ἀνασυντάξεως τῶν πνευματικῶν μας δυνάμεων. Ἄς στηριχθοῦμε σέ τοῦτο
τό πανίσχυρο στήριγμα. Μονάχα τό ἀγκάλιασμα τοῦ Σταυροῦ εἶναι ἡ σωτηρία. Μονάχα
αὐτό μπορεῖ νά κρατήσει ἄσβητη τή φλόγα τῆς εὐγένειας, τῆς ἀνωτερότητας, τῆς
ἁγιότητας στή ζωή μας. Μέ τόν Σταυρό ἀσφαλές στήριγμα καί ἀκαμάχητο ὅπλο ἄς
βαδίσουμε τόν δύσκολο δρόμο τῆς ζωῆς μας. Τό τέρμα ἀσφαλῶς θά εἶναι ἡ νίκη, ἡ
δόξα, ἡ Χάρη, ἡ αἰώνια μακαριότητα.
Αρχιμανδρίτης
Γρηγόριος Μουσουρούλης
Καθεδρικός Ἱ.Ναός Ἁγ.Ἰωάννου Λευκωσίας 14.09.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου