Χαιρετισμὸς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατὰ τὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Βαρθολομαίου

Χαιρετισμὸς

 τῆς Α. Θ. Παναγιότητος

 τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου

 κ. κ. Βαρθολομαίου

 κατὰ τὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ

 τῆς Μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Βαρθολομαίου

(Ἱερά Μονή Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ,

10 Ἰουνίου 2015)

Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

Ἐντιμότατε κύριε Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες, εὐλογημένοι προσκυνηταί,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Κατὰ τὸ ἐπικρατῆσαν κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη ἱερὸν ἔθος, ὁ Πατριάρχης τοῦ εὐσεβοῦς Γένους τῶν Ρωμαίων προσέρχεται διὰ νὰ προσφέρῃ τὴν ἑσπερινὴν δέησιν καὶ νὰ ἑορτάσῃ μαζὶ μὲ τὸν φιλόχριστον λαόν του, τὴν παραμονὴν τῶν ὀνομαστηρίων του, εἰς τὸν Ναὸν τῆς Πηγῆς τῆς Ἀειπαρθένου Θεοτόκου, ὅπου τὰ πάντα «οὐρανίων χαρίτων καὶ θαυμάτων πεπλήρωνται». «Ἐν αὐτῷ γάρ φοβερὰ τελοῦνται, καὶ σωμάτων καὶ ψυχῶν θεραπεύονται τὰ πάθη καὶ τῶν δαιμόνων φάλαγγες διώκονται»• Τὸ ἱερὸν ἁγίασμα τῆς Πηγῆς ρέει συνεχῶς τὸ θαῦμα τῆς ἐνταῦθα ἐπιβιώσεως τοῦ Γένους μας καὶ καθιστᾷ φανερὰν τὴν παρουσίαν, τὴν ἐπίσκεψιν καὶ τὴν Χάριν τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ τοῦ Γένους μας.

Πολλαπλῆ ἡ σημασιολογία τῆς συνάξεως ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀπόψε εἰς τὴν Ζωοδόχον Πηγήν, καὶ τῆς ἑορτίου τιμητικῆς προσευχητικῆς ἐκδηλώσεως πρὸς τὸν προστάτην τῆς ἡμετέρας Μετριότητος Ἅγιον. Εἰς τὴν Παναγίαν τοῦ Βαλουκλῆ, καθιερώσαμεν ἀπό τινων ἐτῶν τὴν πανήγυριν ταύτην, διὰ νὰ ἐπικαλούμεθα τὴν πρεσβείαν τῆς ἀεὶ ὑπὲρ ἡμῶν δεομένης Παναγίας, ὑπὲρ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἐν αὐτῇ φλεγομένης καὶ μὴ κατακαιομένης βάτου τῆς οἰκουμενικῆς Πατριαρχίας, καθὼς καὶ ὑπὲρ τῆς Ὁμογενείας τῆς Πόλεως, τοῦ μικροῦ ἀλλὰ εὐλογημένου λήμματος, τὸ ὁποῖον πιστεύομεν καὶ προσδοκῶμεν ὅτι ὡς ἄλλη ζύμη τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου θὰ ζυμώσῃ ὅλον τὸ φύραμα καὶ θὰ τὸ ὁδηγήσῃ, κατὰ τὰ κρίματα τοῦ Κυρίου, εἰς νέαν δόξαν καὶ αἴγλην.

Ἑορτάζομεν τὰ ὀνομαστήρια ἡμῶν πλησίον τῆς Πηγῆς μαζὶ μὲ τοὺς ἐνταῦθα ἀναπαυομένους ἀοιδίμους προκατόχους ἡμῶν Οἰκουμενικοὺς Πατριάρχας, τοὺς ἀειμνήστους Ἱεράρχας καὶ Λογάδας καὶ ἁπλοῦς Ὀρθοδόξους πιστούς. Τοιουτοτρόπως, ἔχομεν διαρκῆ τὴν μνήμην τοῦ θανάτου, κυρίως ὅμως τῆς ὄντως ζωῆς, εὑρισκόμενοι παρὰ τὸ Φρέαρ τῆς Πηγῆς τῆς Ζωῆς, ἀντλοῦντες τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν, ὥστε οὐδέποτε νὰ διψῶμεν, ἀλλὰ νὰ εἴμεθα καὶ ἡμεῖς ἔμπλεοι θείων καὶ οὐρανίων χαρίτων.

Ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους προσέρχεται τὴν παραμονὴν τῆς ἑορτῆς του εἰς τὴν Ζωοδόχον Πηγὴν Βαλουκλῆ, οἰονεὶ διὰ νὰ λάβῃ καιρόν, κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν γλῶσσαν, ἐκ τῶν προκατόχων του, ἀπὸ τοῦ τελευταίου Δημητρίου τοῦ ταπεινοῦ καὶ προσηνοῦς, καὶ διὰ τοῦτο μεγάλου, ἄχρι τῶν Ἁγίων Στάχυος καὶ Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, διὰ νὰ συνεχίσῃ ἱερουργῶν μαζὶ μὲ τοὺς συγκυρηναίους του Ἱεράρχας, τὸν κλῆρον καὶ τὸν λαόν του, τὸ μυστήριον καὶ τὰ μυστήρια τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, τῆς Μάνας τῆς «πονεμένης Ρωμηοσύνης».

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Εὐγνωμονοῦμεν τὸν Δωρεοδότην Κύριον, διότι προσέφερεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Βαρθολομαῖον τὸν Ἀπόστολον, διακριθέντα εἰς τὴν διδασκαλίαν τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ καταλιπόντα εἰς ἡμᾶς ὑπόδειγμα ζωῆς ἐν Χριστῷ καὶ μαρτυρίου διὰ Χριστόν. Εἴμεθα εὐγνώμονες εἰς τὴν μνήμην τοῦ πολιοῦ πνευματικοῦ ἡμῶν πατρὸς ἀειμνήστου Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος κυροῦ Μελίτωνος, διότι μᾶς ἐτίμησε πρὸ 54 ἐτῶν μὲ τὸ ἀποστολικὸν τοῦτο ὄνομα καί, φυσικά, ὄχι μόνον διὰ τὸν λόγον τοῦτον. Τὸν Ἀπόστολον Βαρθολομαῖον ἔχομεν πρότυπον διακονίας, προσφορᾶς, μαρτυρίας τῆς Ἀληθείας, ἀλλὰ καὶ ἐγγυητὴν καὶ αὐτὸν τῆς ὑπάρξεως τοῦ Γένους καὶ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, ἐπὶ τὸ πηδάλιον τῆς ὁποίας ἐκάλεσε τὴν ἡμετέραν Μετριότητα ἡ Θεία Πρόνοια.

Τὴν δωρεὰν τῆς συναναστροφῆς τοῦ Ἀποστόλου Βαρθολομαίου μετὰ τοῦ Κυρίου καὶ τὴν χάριν τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπιφοιτήσεως, διεδέχθησαν κόποι, κίνδυνοι, διωγμοί, βάσανοι, τὸ πικρὸν ποτήριον τοῦ μαρτυρίου. Ὁ τοῦ Κυρίου Μαθητὴς Βαρθολομαῖος «ἐγένετο πιστὸς ἄχρι θανάτου» (πρβλ. Ἀποκ. β΄ 10) καὶ διὰ τοῦτο ἔλαβε «τὸν στέφανον τῆς ζωῆς».

Κατ᾿ ἀναλογίαν, καὶ ἡ πορεία τοῦ Γένους μας, τῆς κιβωτοῦ αὐτοῦ Μητρὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἑκάστοτε Πατριάρχου, εἶναι πορεία μαρτυρίας καὶ μαρτυρίου. Διὰ τὴν δίδυμον ἱερὰν ὑπόθεσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους, ὁ Πατριάρχης, τὸν ὁποῖον τήκει τῶν Ἐκκλησιῶν ἡ μέριμνα, ὅπως θὰ ἔλεγε Μελέτιος ὁ Πηγᾶς, καλεῖται, προσπερνώντας τόσες καὶ τόσες κουστωδίες, νὰ ἀνθέξῃ εἰς τοὺς κινδύνους, τὰς θλίψεις, τὰ μαρτύρια, τοὺς ἀλαλήτους στεναγμούς, τὴν ἀγωνίαν διὰ τὸ αὔριον, τὸν ἀγῶνα διὰ τὴν διάσωσιν τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἀνατολῆς. Τῷ Πατριάρχῃ δέδοται «τὸ ζῇν μὲν Χριστῷ, σταυροῦσθαι δὲ κόσμῳ».

Τιμῶμεν τὴν ἑορτὴν τοῦ προστάτου μας, Ἀποστόλου καὶ μάρτυρος Βαρθολομαίου, ἔχοντες κατὰ νοῦν τὴν ρῆσιν τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «ἐμιμήσω μάρτυρα; ἐζήλωσας αὐτοῦ τὴν ἀρετήν; κατ᾿ ἴχνος αὐτοῦ τῆς φιλοσοφίας ἔδραμες; καὶ οὐκ οὔσης ἡμέρας μάρτυρος, ἑορτὴν μάρτυρος ἐπετέλεσας. Τιμὴ γὰρ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος» (Ὁμιλία εἰς Μάρτυρας, P.G 50, 661 κἑξ.).

Ὁ Ἅγιος Βαρθολομαῖος συνεκάλεσεν ἐδῶ εἰς τὴν πρωτεύουσαν τοῦ πνευματικοῦ μας παρελθόντος ἀλλὰ καὶ παρόντος, κατὰ τὴν εὔσημον ταύτην ἡμέραν ὡς συμπανηγυριστάς, μαζὶ μὲ τὸν ἑορτάζοντα Πατριάρχην, πεφιλημένους ἀδελφοὺς Ἱεράρχας, ἱερεῖς, διακόνους, μοναχοὺς καὶ μοναχάς, Ἄρχοντας ὀφφικιαλίους, Καθηγητὰς καὶ φοιτητὰς τῆς Θεολογίας ἐκ τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου τοῦ Σαμπεζύ, τὸν Πρόεδρον τοῦ Συνοδικοῦ Γραφείου προσκυνηματικῶν περιηγήσεων τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μετὰ πολλῶν ἀγαπητῶν συνεργατῶν του, καὶ τὸν ἐντεῦθεν περιούσιον ὀρθόδοξον λαὸν καί, νοερῶς, πλείστους ἄλλους ἐξ ἁπάσης τῆς δεσποτείας Κυρίου. Καί, τοιουτοτρόπως, ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου καθίσταται σήμερον ἑορτὴ πάγκοινος, ἑορτὴ ἑνότητος καὶ κοινωνίας, ἑορτὴ ἀπολαύσεως τοῦ κοινοῦ συμποσίου τῆς πίστεως.

Πρὸς ὅλους ὑμᾶς, τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰ πνευματικά μας τέκνα, ἀπευθύνομεν τὸν λόγον τῆς ἀγάπης τὴν ἑσπέραν ταύτην ἐν τῷ ἱερῷ καὶ ἡγιασμένῳ τόπῳ τούτῳ. Ὀφείλομεν δὲ νὰ ὁμολογήσωμεν ὅτι ἡ παρουσία σας μᾶς ἐνισχύει μεγάλως εἰς τὴν ἐπιτέλεσιν τοῦ πολυευθύνου ἔργου ἡμῶν. Ἡ πρόφρων συμμετοχή σας εἰς τὰς παντοειδεῖς τοῦ βίου ἡμῶν περιστάσεις, ἐπιρρωνύει τὴν αἴσθησιν ὅτι δὲν εἴμεθα μόνοι εἰς τὸν ἀγῶνα ὑπὲρ τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας καὶ μᾶς μεταγγίζει νέας δυνάμεις, ὥστε νὰ ἐπιμένωμεν μέχρι τέλους, μαχόμενοι ἀνυποχωρήτως ἐπὶ καὶ ἀπὸ τῆς ἱερᾶς ταύτης ἐπάλξεως.

Εὐχόμεθα ἀπὸ καρδίας «ὁ ἐνδοξαζόμενος ἐν ταῖς μνήμαις τῶν Ἁγίων» Αὐτοῦ Κύριος, διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Αὐτοῦ Βαρθολομαίου, νὰ εὐλογῇ καὶ νὰ κατευθύνῃ τὰ διαβήματα ὅλων ἡμῶν εἰς εὔκλειαν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, διὰ τὸ ὁποῖον ὁ Αὐξεντιανὸς Μετανοημένος λέγει ἐπιγραμματικῶς καὶ συναισθηματικῶς: «πολλὴν γλυκύτητα ἔχει αὐτὸ τὸ Πατριαρχεῖον!». Σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἐκ βαθέων, ἀπονέμοντες εἰς ὑμᾶς ἀδελφικὸν ἀσπασμὸν ἐν Κυρίῳ καὶ τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐλογίαν.

Δόξα τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι. Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν!