Μνήµη Ἀρχιµανδρίτου π. Ἰωάννου Ἀλεξίου - Γ. Δ. Κούβελα

Μνήµη Ἀρχιµανδρίτου π. Ἰωάννου Ἀλεξίου

Τοῦ κ. Γ. Δ. Κούβελα, θεολόγου

∆εκαπέντε χρόνια συµπληρώνονται στὶς 17 Ὀκτωβρίου ἀπὸ τότε ποὺ ἔφυγε γιὰ τὴν αἰωνιότητα ὁ µακαριστὸς Ἀρχιµανδρίτης, διακεκριµένος συγγραφέας καὶ µαχητὴς τοῦ πνεύµατος π. Ἰωάννης Γ. Ἀλεξίου, µέλος τῆς Ἀδελφότητος «Ζωή». 15 χρόνια χωρὶς τὴν πολύτιµη πνευµατική του παρουσία, χωρὶς τὸν γλυκὸ χριστιανικό του λόγο, ποὺ οἰκοδοµοῦσε καὶ ἀναπτέρωνε τὴν ψυχή µας.

Ὑπῆρξε πολυγραφότατος συγγραφέας. Ἔγραψε γύρω στὰ 45 βιβλία, µερικὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀριθµοῦν ἀρκετὲς ἐκδόσεις, ἐνῶ ἄλλα ἔχουν ἐξαντληθεῖ ἀπὸ καιρὸ καὶ περιµένουν τὴν ἐπανέκδοσή τους.

Ἦταν συνεργάτης πολλῶν περιοδικῶν τῆς Ἀθήνας καὶ τῆς ἐπαρχίας (µεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ «Σύνδεσµος» Καλαµάτας), ὅπου δηµοσίευσε πλῆθος ἐργασιῶν του, κυρίως ἀπὸ τὸ Βυζάντιο καὶ τὴν Τουρκοκρατία ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς πρώτους χρόνους τοῦ Χριστιανισµοῦ. Ἰδιαίτερη προτίµησή του οἱ µεγάλες µορφὲς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πολιτείας.

Τὰ κείµενά του ἦταν ἱστορικὲς βιογραφίες, χρονογραφήµατα, δοκίµια, ἄρθρα, µελετήµατα. Τακτικὸς συνεργάτης τῶν «Ἀκτίνων» ἔγραφε παλαιότερα µὲ τὰ ψευδώνυµα Ἀ. Ἑρµωνικὸς καὶ Ἰ. Ἑρµωνικός.

Ἀξιόλογη ὑπῆρξε ἡ προσφορά του στὴν τηλεόραση (ΥΕΝΕ∆) καὶ τὸ ραδιόφωνο (ΕΡΤ, Πειραϊκὴ Ἐκκλησία) µὲ δικές του ἐκποµπές, ποὺ παρακολουθοῦσε µὲ ἐνδιαφέρον πλῆθος ἀκροατῶν.

Ὁ ἀείµνηστος π. Ἰωάννης ἀσχολήθηκε ἰδιαιτέρως µὲ τοὺς νέους. Ὑπῆρξε ὁ µεγάλος φίλος τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων. Μὲ νεανικὸ ἐνθουσιασµὸ ἐργάσθηκε στὴν ἀρχὴ ὡς κατηχητὴς καὶ ὁµαδάρχης καὶ ἀργότερα ἀνάµεσα στοὺς φοιτητὲς τῆς Χριστιανικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως. Μάλιστα, εἶχε ἐκλεγεῖ καὶ Γραµµατέας στὸ πρῶτο ∆ιοικητικὸ Συµβούλιο τῆς ΧΦΕ.

Κάθε καλοκαίρι ἐπισκεπτόταν τὶς κατασκηνώσεις τῶν ΧΜΟ καὶ τὴς ΣΦΕ στὸν Παρνασσό, τὴν Βραώνα, τὸν Ταΰγετο καὶ ἄλλες περιοχὲς τῆς Ἑλλάδος. Τελοῦσε τὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες καὶ τὰ Μυστήρια. Μεγάλη ἦταν ἡ εὐχαρίστησή του νὰ τελεῖ ὑπαίθρια θεία Λειτουργία κάτω ἀπὸ τὰ πεῦκα καὶ τὰ ἔλατα. Μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ καλωσύνη πλησίαζε τὰ παιδιά. Ἄκουγε µὲ ὑποµονὴ νὰ τοῦ ἐκφράζουν τοὺς προβληµατισµοὺς καὶ τὶς ἀνησυχίες τους. Συζητοῦσε µαζί τους τὶς ἀπορίες καὶ τὰ ἐρωτηµατικά ποὺ εἶχαν καὶ τὰ στήριζε στὶς δύσκολες ὧρες τῆς ἐφηβείας. Ἦταν ἕνας ἀναντικατάστατος πνευµατικὸς πατέρας καὶ ὁδηγός.

Πολλὰ πνευµατικά του παιδιὰ ἀναδείχτηκαν σὲ ὑψηλὲς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πολιτείας, ὅπως ἱεράρχες, πολιτικοί, καθηγητὲς πανεπιστηµίου κ.λπ.). Εἶχε, ἀκόµη, ἐπισκεφθῆ πολλὰ σχολεῖα, Δηµοτικά, Γυµνάσια, Λύκεια, ἰδίως τῆς ἐπαρχίας, ὅπου µιλοῦσε πρὸς τοὺς µαθητὲς καὶ τοὺς ἐκπαιδευτικούς. Σηµαντικὸ ἦταν καὶ τὸ ἔργο του στὰ στρατευµένα νιάτα τῆς Πατρίδας µας. Ἄλλωστε ὑπῆρξε καὶ διευθυντὴς τῆς θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἀεροπορίας.

Ἂν καὶ πρωτευουσιάνος (γεννήθηκε στὸν Πειραιὰ καὶ ἔζησε στὴν Ἀθήνα), ἀγαποῦσε τὴν ἑλληνικὴ ἐπαρχία καὶ τοὺς ἀνθρώπους της. Ὅταν µάθαινε ὅτι κάποιο πνευµατικό του παιδὶ ἐρχόταν στὴν Ἀθήνα, ἀπὸ τὴν ἐπαρχία ἢ τὸ ἐξωτερικό, τηλεφωνοῦσε νὰ συναντηθοῦν. Ἀρκετὲς φορὲς ὀργάνωνε περίπατο σὲ ὄµορφες περιοχὲς τῆς Ἀττικῆς, ἐπιστρατεύοντας γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ κάποιο ἄλλο πνευµατικό του παιδί, ποὺ διέθετε αὐτοκίνητο. Στὸ τέλος τοῦ περιπάτου, ἔπειτα ἀπὸ µιὰ πολὺ ἐνδιαφέρουσα πνευµατικὴ συζήτηση, ἡ συντροφιὰ κατέληγε σὲ κάποιο ἐξοχικὸ ἑστιατόριο, ὅπου ὁ π. Ἰωάννης παρέθετε γεῦµα.

Χαιρόταν γιὰ κάθε χριστιανικὴ ἢ ἄλλη πνευµατικὴ προσπάθεια ποὺ γινόταν στὴν περιφέρεια. Καὶ τὴ στήριζε µὲ τὰ δηµοσιεύµατα καὶ τὴ συµβουλή του. Ἔστελνε συνεργασία σὲ ἀρκετὰ χριστιανικὰ περιοδικὰ τῆς ἐπαρχίας. Συχνά, µόλις ἔπαιρνε τὸν «Σύνδεσµο» (ἦταν τακτικὸς καὶ πολύτιµος συνεργάτης) µοῦ τηλεφωνοῦσε, γιὰ νὰ ἐκφράσει τὴ χαρά του γιὰ τὰ κείµενα, ποὺ τοῦ εἶχαν ἀρέσει, ἢ νὰ κάνει ὁρισµένες ὑποδείξεις καὶ παρατηρήσεις γιὰ λανθασµένες ἐπιλογές. Πάντοτε ὅµως µὲ τὴν εὐγένεια, ποὺ τὸν διέκρινε.

Στὰ πενήντα χρόνια τῆς ἱερατικῆς του διακονίας ἐκδαπανήθηκε κυριολεκτικὰ στὸ ἔργο τῆς Ἱερᾶς Ἐξοµολογήσεως καὶ τοῦ θείου κηρύγµατος. Ὑπῆρξε γλαφυρὸς κήρυκας τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ σὲ Ἱ. Ναοὺς Μητροπόλεων καὶ σὲ αἴθουσες συλλόγων. Ἀλλὰ καὶ σὲ Ἱ. Ναοὺς τοῦ ἐξωτερικοῦ, ὅπου ἀρκετὲς φορὲς µετέβαινε. Τὸ περιεχόµενο τοῦ κηρύγµατός του, ἔγραφε ὁ Βασ. Σταθάκης, «ἦταν ὄχι µόνο Χριστοκεντρικὸ καὶ ἁγιογραφικό, ἀλλὰ κατ᾽ ἐξοχὴν ἐπίκαιρο, σύντοµο καὶ κοινωνικό. Χωρὶς ποτὲ νὰ κουράζει τοὺς ἀκροατές του». («Ἀκτῖνες», Δεκέµβριος 2000).

Ὁ µακαριστὸς π. Ἰωάννης Ἀλεξίου ὑπῆρξε φωτισµένος καὶ ἐµπνευσµένος κληρικός. Ἄνθρωπος τῆς καλωσύνης, µὲ καλλιέργεια, εὐγένεια, ἀρχοντιά. Ἦταν ἕνας ἀληθινὸς ἀριστοκράτης τοῦ Πνεύµατος.

Πάτερ Ἰωάννη, πρέσβευε καὶ γιὰ µᾶς στὸ οὐράνιο θυσιαστήριο. Στεῖλε µας τὴν εὐχή σου. Τὴν ἔχοµε πολὺ ἀνάγκη.

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος 16-10-2015