Αφιέρωμα στο μακαριστό Πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Κρητικό στο «Ενορία εν δράσει…»

 

«Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να εμπνευστούμε από την επανάληψη, από την θύμηση γεγονότων ενός ανθρώπου λεβέντη, ενός ανθρώπου αληθινού που για πολλά-πολλά χρόνια ενέπνευσε όλους μας». Με αυτά τα λόγια ο Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Τσιμούρης, έδωσε το στίγμα της εκδήλωσης - αφιερώματος στον μακαριστό Πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Κρητικό, η οποία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 14 Νοεμβρίου στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ενορία εν δράσει…».

« Ο π.Γεώργιος μέχρι το τέλος της ζωής του, ήταν ο άνθρωπος που ζούσε τη στιγμή. Ζούσε τον Παράδεισο μέχρι την τελευταία στιγμή παραμένοντας νέος. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για τη ζωή του... Ήρθαμε εδώ για να ακούσουμε, να μιλήσουμε, να γνωρίσουμε, να θυμηθούμε έναν άνθρωπο – έμπνευση», προσέθεσε ο π.Σπυρίδων, παρουσιάζοντας τους δύο ομιλητές.

Αρχικά το λόγο έλαβε ο Κωνσταντίνος Κορναράκης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών,ο οποίος όπως τόνισε γνώριζε τον μακαριστό παπα-Γιώργη «εκ κοιλίας μητρός».

«Ουδέποτε ο γέροντας μας επέτρεψε να σκεφτούμε ότι θα μας αφήσει ορφανούς» υπογράμμισε ο κ.Κορναράκης, σημειώνοντας πως έθετε πάνω απ᾽ όλους την Εκκλησία.

Επισημαίνοντας πως ο μακαριστός Γέροντας δίδαξε αληθινό εκκλησιαστικό ήθος, κατανοώντας την ένταξή του στην παράδοση της Εκκλησίας, ως σχέση πατρότητας, αναφέρθηκε σε προφορικές και γραπτές μαρτυρίες του όπου μεταξύ άλλων μίλησε και για την εμπειρία που είχε από την πνευματική του σχέση με τον Άγιο Πορφύριο.

«Ο π.Γεώργιος υπογράμμιζε το θεμέλιο της πνευματικής ζωής του οσίου γέροντά του. Το βίωμα του γέροντα ήταν η αγάπη του για το Χριστό. Και ο πνευματικός υιός με αδίστακτη υπάκουη, μιμήθηκε τον πνευματικό του πατέρα. Φιλοτέχνησε το ‘‘κατ εικόνα’’, χρησιμοποιώντας ως πολύτιμα χρώματα τις αρετές του και κατέστησε θεμελιωτή της δικής του πνευματικής ζωής, την αγάπη του για το Χριστό» είπε χαρακτηριστικά ο κ.Κορναράκης, συμπληρώνοντας πως «ο ενάρετος βίος του μακαριστού παπα-Γιώργη, καθρεφτιζόταν στο βλέμμα του». 

Σημείωσε πως «η εν Χριστώ αγάπη, στο λεξικό του γέροντος περιέγραφε τον τρόπο επικοινωνίας των ανθρώπων μεταξύ τους», προσθέτοντας πως «ο π.Γεώργιος αγαπούσε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με την πατερική έννοια της αγάπης».

«Αντιμετώπισε την αμαρτία ως πληγή στο σώμα του Χριστού και όχι ως ηθικό παράπτωμα, γιατί η αμαρτία απομακρύνει τον άνθρωπο από τη Χάρη και τη χαρά του Θεού και τον βυθίζει στα σκοτάδια της πλάνης, της κακίας, της απογοήτευσης, της εγωπάθειας. Η αγωνία του για κάθε ένα από τα πνευματικά του παιδιά ήταν αυτή: να μην πέσει ο χριστιανός στην αμαρτία», είπε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ.Κορναράκης και ανέγνωσε κείμενο του μακαριστού γέροντα, ο οποίος πριν τριανταπέντε χρόνια έγραφε: «…πρόωρα γεράματα κατέλαβαν τη ζωή του ανθρώπου. Γερασμένα πρόσωπα, γερασμένοι θεσμοί, αλλοιωμένοι. Άτομα, οικογένεια, κοινωνίες έχουν ζαρώσει πραγματικά. Παρ όλη την πρόοδο του πολιτισμού και στα πρακτικά και στα θεωρητικά θέματα, δυστυχώς οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν από τα διάφορα πάθη και τις κακίες που κάνουν τη ζωή τους δύσκολη, φουρτουνιασμένη, άχαρη. Όλα σχεδόν τα σπίτια έχουν ραδιόφωνο, τηλεόραση… Αρκετοί συζητούν για το βίντεο..... Παρ᾽ όλα αυτά όμως τα μέσα, δυστυχώς, δεν απολαμβάνουν οι άνθρωποι τη χαρά και την ειρήνη. Ο καθένας θέλει να χρησιμοποιήσει τα μέσα αυτά σύμφωνα με το δικό του θέλω. Όταν χαθεί η ισορροπία στην ικανοποίηση των σωματικών και πνευματικών επιθυμιών, τότε διασπάται ο άνθρωπος και σαν άτομο και σαν οικογένεια και η διάσπαση αυτή φέρει την καταστροφή».

Ο κ.Κορναράκης αναφέρθηκε στις προτροπές προς τα πνευματικά του παιδιά, τα οποία παρακινούσε με κάθε ευκαιρία σε μετάνοια. «Έπεσες σε ένα σφάλμα αδελφέ; μην απογοητευτείς, προχώρα. Τι λοιπόν θα γίνει; Θα πάει χαμένο το Βάπτισμα και άρα η θυσία του Θεανθρώπου Χριστού; Όχι».  Αυτά συνήθιζε να λέει προ όλους, μιλώντας για την ιδιαίτερη σημασία και αξία του Μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως.

«Ο πατήρ Γεώργιος με ποιμαντική δεξιοτεχνία είχε τη δυνατότητα να καθοδηγεί προς τη μετάνοια διαφορετικούς τύπους ανθρώπων», είπε στη συνέχεια, τονίζοντας πως αγωνιούσε να στηρίξει τα πνευματικά του παιδιά στους πειρασμούς που απειλούσαν την απόφαση τους για έντονη πνευματική ζωή». Σημείωσε επίσης πως «ως έμπειρος ιατρός, καθοδηγούσε με το νυστέρι του λόγου του μέσα από την προσευχή και το λειτουργικό βίο, προς τη θεραπεία των αιτιών των πνευματικών ασθενειών».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ.Κορναράκης, υπογράμμισε πως ο μακαριστός γέροντας ξόδεψε τη ζωή του για τα προβλήματα της κοινωνίας και των ανθρώπων που ζούνε μέσα σε αυτήν, τονίζοντας παράλληλα πως με τους λόγους του, έδινε διαχρονικές απαντήσεις στα αδιέξοδα του σύγχρονου ανθρώπου.

«Ιδιαίτερος είναι ο ρόλος που επιφυλάσσει για την οικογένεια. Ο ίδιος οικοδόμησε την ‘’κατ' οίκον Εκκλησία’’ του, ως χώρο αγιασμού των μελών της και μέσα από τον αγιασμό αυτό την κατέστησε χώρο πνευματικής αναψυχής και καταφύγιο αγάπης», είπε ολοκληρώνοντας, προσθέτοντας παράλληλα με έμφαση πως αναδεικνύει την οικογένεια ως πνευματικό θερμοκήπιο, το οποίο ξαναζεσταίνει την αγάπη του Χριστού.

Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο επί τριάντα έξι χρόνια συνεφημέριός του, Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Τσιμούρης, ο οποίος γνώρισε τον μακαριστό πατέρα Γεώργιο Κρητικό από την ηλικία των επτά ετών. «Η πρώτη μου επαφή ήταν στο σκαλοπατάκι του Ιερού, την ώρα της Θειας Λειτουργίας», είπε χαρακτηριστικά ο π.Βασίλειος. «Δεν χωρούσαν τα παιδιά όλα στο Ιερό… καθόμασταν και βλέπαμε ένα γίγαντα, με μάτια μεγάλα. Πραγματικά τα μάτια αυτά περνούσαν μέσα μας μηνύματα. Εάν κάναμε αταξία, τα μάτια αυτά μας καρφώνανε και δεν φώναζε ή θύμωνε, αλλά προσπαθούσε με σοβαρότητα να εξηγήσει τι γίνεται εκεί» τόνισε, μεταφέροντας προσωπικές του εμπειρίες από την καθημερινότητα των τριάντα έξι ετών συνδιακονίας με τον μακαριστό γέροντα, αλλά και γεγονότα και περιστατικά τα οποία άλλαξαν την οικογένειά του.

«Η αγάπη του αυτή,  τα τριάντα έξι αυτά χρόνια, ήταν πάντα ίδια και γεμάτη εμπειρίες πάρα πολλές. Αυτός ο άνθρωπος ζούσε την Εκκλησία και το Χριστό», είπε χαρακτηριστικά ο π.Βασίλειος, προσθέτοντας πως «ζούσε μέσα στην Εκκλησία. Ζούσε από τη Θεία Λειτουργία».  

Επεσήμανε πως «η ζωή του ήταν μια Προσευχή. Τα πάντα ήταν προσευχή. Οι λύπες, ήταν μια αίτηση για βοήθεια στο Θεό και για τον εαυτό του και για τους άλλους. Οι χαρές, μια ευχαριστία για το Θεό... Οι αμαρτίες, το έλεος του Θεού και για τον εαυτό του και για τους ανθρώπους». Ανέφερε πως λειτουργούσε τακτικότατα και πως τον είχε δει «πολλές φορές να λειτουργεί και τα μάτια του βούρκωναν». 

Ο π.Βασίλειος έκανε λόγο και για την πνευματική σχέση που είχε ο μακαριστός π.Γεώργιος Κρητικός με τον Άγιο Πορφύριο, υπογραμμίζοντας πως ο πνευματικός θα πρέπει να δείχνει στα παιδιά του τον ίδιο το Χριστό.  «Δεν έκανε επιλογή σε ποιον θα μιλήσει. Μιλούσε το ίδιο, σε όλους. Ποτέ δεν είχε διώξει κανέναν και μάλιστα αν έφευγε κανείς ενδιαφερόταν να μάθει αν πήγε κάπου αλλού», είπε ο π.Βασίλειος, συμπληρώνοντας: «Όλοι αυτοί οι εκατοντάδες άνθρωποι, κληρικοί και λαϊκοί, Επίσκοποι, ξένοι, ερχόντουσαν να εξομολογηθούν, αλλά δεν αποτελούσαν μία κλίκα, μία κάστα. Δεν ήθελε να έχει ανθρώπους που να είναι οργανωμένοι και προσκολλημένοι στο πρόσωπό του. Η Εκκλησία δεν χρειάζεται οπαδούς, ούτε ο Χριστός, αλλά διαμορφώνει πρόσωπα και ο κληρικός μεταδίδει ζωή. Αλλά για να μεταδώσει ζωή, πρέπει να έχει ζωή και η ζωή του πατρός Γεωργίου ήταν ζωή μαζί με το Χριστό και την καθρέπτιζε και την μεταβίβαζε στους ανθρώπους. Μέχρι το τέλος της ζωής του, η προσευχή του, η αγάπη του για την Εκκλησία, ήταν μόνιμη. Διάβαζε όλες τις ακολουθίες του στο σπίτι. Όταν μπορούσε ερχόταν στο Ναό και τον παρακινούσαμε να μιλήσει, γιατί μέσα του είχε αυτή τη φλόγα και ήθελε να τη μεταδώσει και στους άλλους».

«Στο κήρυγμά του ήταν εκρηκτικός. Αυστηρός, αλλά αυστηρός απέναντι στην αμαρτία ποτέ στον αμαρτωλό», είπε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο π.Βασίλειος, τονίζοντας πως «ύψωνε τη φωνή του, αλλά ύψωνε τη φωνή του για να προλάβει μια πτώση που ενδεχομένως θα οδηγούσε στην καταστροφή. Στην εξομολόγηση επιεικέστερος με τους πάντες. Αυστηρός μόνο με τον εαυτό του».

Επεσήμανε πως «δεν προσπαθούσε να κάνει τους ανθρώπους που εξομολογούσε καλούς και ηθικούς, αλλά να τους εμπνεύσει προσωπική σχέση με το Θεό, με το Χριστό. Δεν κρατούσε κανέναν κοντά του με το φόβο ή την απειλή του Θεού, αλλά πρότεινε την τήρηση των εντολών».

Αναφέροντας μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του, σημείωσε – μεταξύ άλλων - πως ήταν αμνησίκακος. «Δεν τον ενδιέφερε εάν τον κακολογούσαν, τον κατέκριναν άδικα. Δεν κρατούσε ούτε για δευτερόλεπτα κακό λογισμό». «Αφιλοχρήματος. Δεν ζήτησε ποτέ, τίποτα από κανέναν». «Φιλάνθρωπος ακόμη και με τους επαγγελματίες επαίτες...».

«Δυο λόγια αγάπης από την αρχοντική καρδιά του, ξεπερνούσαν τα καλύτερα κηρύγματα, τις όποιες νουθεσίες. Τους βοηθούσε με τα λίγα λόγια αγάπης που τους έλεγε», είπε θέλοντας να τονίσει το γεγονός πως δεν έκανε διαχωρισμούς, γιατί θεωρούσε ότι «όλοι άνθρωποι είναι εικόνες του Θεού».

Ολοκληρώνοντας, αφού ανέφερε αρκετές ακόμη εμπειρίες από την καθημερινή συναναστροφή του με τον μακαριστό Γέροντα Γεώργιο Κρητικό, έκανε λόγο και για την τέλεση των Ιερών Μυστηρίων και των Ιερών Ακολουθιών, επισημαίνοντας πως «η Θεία Λειτουργία και η αιωνιότητα ήταν μέσα του, γιατί τα ζούσε όλα αυτά. Τα μετέδωσε σε όλους μας» εκφράζοντας την πεποίθηση πως «δεν έφυγε. Κάπου θα τον δούμε, κάπου τον αισθανόμαστε, ότι υπάρχει, ότι Προσεύχεται για μας. Το νιώθουμε, το ζούμε».

Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο πρ. Υπουργός  κ.Αναστάσιος Νεράτζης, ο οποίος μιλώντας για την προσωπικότητα και το έργο «του μακαριστού παπα-Γιώργη από τους Αγίους Αναργύρους», τόνισε πως «ο λόγος του στήριζε τις πράξεις του και οι πράξεις του δικαιολογούντο από το λόγο του». «Ανησυχούσε βαθύτατα για την πορεία αυτού του τόπου», είπε ο κ.Νεράτζης, προσθέτοντας ότι «είχε αγωνία για το πως θα πορευθεί η πίστη και οι πιστοί. Είχε μια ανυπότακτη φροντίδα για αυτό που λέμε συνεπής και συνετή πορεία».

Λίγο πριν την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, το λόγο έλαβε ο κατά σάρκα υιός του μακαριστού Γέροντα, Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος Κρητικός, ο οποίος ευχαρίστησε τους συνεργάτες του προγράμματος «Ενορία εν δράσει…» και ειδικότερα τον π.Γεώργιο Γεωργακόπουλο για την πρωτοβουλία τους, τονίζοντας ότι «η Δοξολογία, η τιμή και η αγάπη, αναφέρεται στον ίδιο το Χριστό μας».

Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε σχετικό video και φωτογραφικό υλικό.