Ήμουν πρωτοετής της Θεολογίας, εκείνος τεταρτοετής, όταν συναντηθήκαμε ως
εργαζόμενοι φοιτητές κατάντικρυ στην Αντρεσσογκράφ και άλλα τμήματα της
Διεκπεραίωσης του Τυπογραφείου της «Ζωής». «Ήταν ωραίο παιδί», που θα έλεγε ο
Ελύτης, και εδώ σημαίνει, ήταν ωραία ψυχή! Απαλός, ήρεμος, διακριτικός,
παρουσία ως αύρας πνοή. Έλεγε πιο πολλά με το φωτεινό του πρόσωπο και μιλούσε
πιο καλά με τη σιωπή!
Ήταν από τα διαμάντια που «η παλιά
Ιεραρχία» απέκλειε ρητά από βαθμό Επισκοπικό. Ευδιάκριτο το γιατί. Και
στρατεύτηκε στο Λειτούργημα του Επισκόπου Χαλκίδας από τον «αλιέα
μαργαριταριών» μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Α΄, σε ώρα για αμφοτέρους ατυχή! Διό και στάλθηκε στο σπίτι του από την ανωτέρω Ιεραρχία που είχε το
«δαχτυλίδι» το Ιωαννιδικό!
Προσωπικά του οφείλω ευχαριστίες για
την έκδοση του βιβλίου μου: «Ο Τουρισμός και η Χριστιανική Μαρτυρία», που
άγγιζε για πρώτη φορά έτσι αυτό το καίριο πρόβημα. Ως Τήνιος είχε αντιληφθεί
εγκαίρως το κρίσιμο του θέματος, και το είχε κατ’ αρχήν συζητήσει πολύ
προσεκτικά με τον εξαίρετο π. Ηλία Μαστρογιαννόπουλο.
Αθανάσιος Κοτταδάκης
2 σχόλια:
Αγνός και άγιος ιεράρχης πραγματικό «παιδί της Παναγίας». Τον έφαγαν τα συμφέροντα των κατά επάγγελμα δεσποτάδων.
Όλοι έχουν να πουν τα καλύτερα για τον Μητροπολίτη Χαλκίδος κυρό Νικόλαο. Η ζωή του ήταν αγνή και αγία. Μακάρι να υπήρχαν και σήμερα δεσποτάδες όπως ο Νικόλαος.
Δημοσίευση σχολίου