Χωρίς Αγγέλους…
Πέρασε ήδη ένας ολόκληρος χρόνος από τότε που ο Βαγγέλης Γιακουμάκης το
νεαρό παιδί από την Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων εξαφανίσθηκε και σχεδόν ένας
χρόνος από τότε που βρέθηκε το μαρτυρικό σώμα του άπνου και ακίνητο ως νεκρό
που ήταν. Ναι ένας χρόνος και όμως φαίνεται σαν να ήταν χθες, σαν να μην πέρασε
μια ημέρα, σαν να είναι μαζί μας ακόμα ο Βαγγέλης…
Σύμπασα η Ελλάς δάκρυσε στο άκουσμα του Θανάτου του, αισθήματα πόνου
θλίψεως και οργής κυριάρχησαν στις καρδιές των Ελλήνων, ερωτηματικά
ζωγραφίστηκαν στα χείλη μας και ο θρήνος και ο κλαυθμός της μάνας ηκούσθη
εκωφαντικώς σιωπηλά μεγαλοφωνότατα εις όλην την οικουμένη. Ο Βαγγέλης της δεν
ζει πια… Ποιος θα τολμήσει να δώσει απάντηση στο ερώτημα της μάνας αυτής δια
ποιον λόγο της στέρησαν το σπλάχνο της, ποιος θα τολμήσει να απαντήσει στο δια τι
βασάνισαν ένα αθώο παιδί, στο γιατί του έκοψαν τα όνειρα και το νήμα της ζωής
του, ποια είναι αυτή η κοινωνία που δημιουργεί ανθρώπους οι οποίοι αφαιρούν
ζωές, ποια είναι αυτή η κοινωνία που δημιουργεί τέρατα, ποια είναι αυτή η
κοινωνία που δεν αφήνει τα παιδιά της να ζήσουν; ποιά;
Και όμως μέλη αυτής της κοινωνίας δάκρυσαν και πόνεσαν για τον γλυκύτατο
Βαγγέλη μας, δεν είναι όλοι ίδιοι όμως, κάποιοι είναι άνθρωποι και κάποιοι
άλλοι είναι απάνθρωποι, κάποιοι θορυβήθηκαν και κάποιοι άλλοι έκαναν απλά πως
δεν άκουσαν… γιατι όμως να τα λέω αυτά, μήπως ο Βαγγέλης θα γυρίσει; Αχ ο
Βαγγέλης, δεν τον γνωρίσαμε από κοντά κι όμως ήταν ένα γλυκύτατο πλάσμα, γεμάτο
ζωή, γεμάτο αγάπη, γεμάτο φως, μόνο χαρά έδιδε, μόνο ελπίδα και τίποτε άλλο κι
όμως εκείνο τον Μάρτιο δεν έγινε άγγελος καλής ειδήσεως (Ευάγγελος) ως μας
λέγει το όνομά του, εκείνο τον Μάρτιο μάθαμε την ποιο λυπηρή είδηση για εκείνον
και αυτή ήταν ότι ο Βαγγέλης δεν ζούσε πιά..
Χάσαμε το παιδί μας, χάσαμε τον Βαγγέλη μας, σκοτώσαμε ως κοινωνία τον
Άγγελο μας και δεν δυνάμεθα ούτε έστω έναν λόγο Συγγνώμης να αρθρώσει η γλώσσα
μας, όχι ότι θα αρκούσε απλά δεν ξέρω ούτε κι εγώ γιατί να το πούμε… ίσως
επειδή δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε… Ο Βαγγέλης μας βρίσκεται πλησίον του
Αναστάντος Χριστού, το μαρτυρικό σώμα φυλάσσεται στην ευλογημένη Κρητική Γη η
οποία αγκαλιάζει το Λεβέντη της, φυλάσσεται λοιπόν εκεί έως την ημέρα που θα
κληθεί να ξαναενωθεί με την Μακαρία Ψυχή του…
Συμπέρασμα, δεν αντέχουμε τους Αγγέλους επί της γης δι αυτό και τους
εξαφανίζουμε, το ερώτημα είναι αν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς Αγγέλους… μπορούμε
λοιπόν χωρίς Αγγέλους;; Οχι!
Μας λείπεις Βαγγέλη μας, Σε αγαπάμε πάρα πολύ!!! Καλή Ανάσταση
Άγγελε μας!!!
Χρήστος Φωτόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου