Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά (;) - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Της νύχτας τα καμώματα 

τα βλέπει η μέρα και γελά (;)

Κυριακή της Τυρινής

Είναι περίεργες οι ώρες της νύχτας. Έχουν μια περίεργη δυναμική καθώς σε αυτήν ο άνθρωπος ξεκινά να προγραμματίζει την επόμενη ημέρα ενώ ταυτόχρονα στην ησυχία της ξεκουράζει το πνεύμα του. Στις αντιθέσεις της επιλέγει να εκφράσει ή καλλίτερα να αποκαλύψει τον εαυτό του. Ο μοναχός στο κελλί ξαγρυπνά στην προσευχή, στην εναγώνια αναζήτησι του Θεού, αγιάζει ενώ κάποιος άλλος επιλέγει να ξαστοχήσει, να κρύψει το πάθος του, έχει την εντύπωσι ότι το σκοτάδι της τον καλύπτει.

Την αντίθεσι νύχτας και ημέρας χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος ώστε να συγκρίνει την παρούσα ζωή με την αιώνια. Έχει διαφωτίσει τους Χριστιανούς με την αποκάλυψι της Αλήθειας του Χριστού. Τους έχει εισάγει στην πίστι. Και τώρα τους προετοιμάζει με τον άρτιο τρόπο για την αυριανή ημέρα της Βασιλείας του Θεού. Πώς θα γίνει αυτό ή μάλλον ποιος είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να φέρει κανείς τη μέρα μέσα στη νύχτα; Μα φυσικά με το να ντυθεί το φως! Με το να φέρει το φως μέσα στη ζωή της.

Στην νύχτα της καθημερινής μας ζωής, της πρόσκαιρης,σαν φωνή σάλπιγγος έρχονται οι προτροπές του Θείου Παύλου για να μας αφυπνίσουν. Διότι το φως με το οποίο θα διώξουμε το σκοτάδι που κάνει δύσκολη τη νύχτα και με το οποίο θα προετοιμαστούμε για την αιώνια μέρα δεν είναι άλλο από τις αρετές. Σε αυτές μας προτρέπει ο Απόστολος να επικεντρωθούμε. Σαν όπλα της περιγράφει. Και όντως! Είναι η δυναμική της ψυχής μας, φανερώνουν την παρουσία του Θεού, καλλιεργούνται από τον αγώνα μας και μας θωρακίζουν ενάντια στον πειρασμό που επιχειρεί να επιβάλει το σκοτάδι του και τώρα και πάντα.

Την ερχόμενη Δευτέρα ξεκινά η Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Είναι μια ιδανική ευκαιρία να  επαναπροσδιορίσουμε τη σχέσι μας με τον Χριστό, να Τον αναζητήσουμε, να Τον αγαπήσουμε, να Τον ακολουθήσουμε στον Παράδεισο. Η νύχτα της ζωής μας ξαφνικά μπορεί να ξημερώσει. Ας φροντίσουμε το συντομότερο, με σύμμαχο τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, να αφήσουμε ό τι μας βαραίνει δηλαδή τα πάθη και τις αδυναμίες και να ριχτούμε στο αγώνα για την αρετή, με περισσότερη νηστεία όχι μόνο τροφών αλλά εγωισμού, με περισσότερη προσευχή όχι μόνο σαν μουρμουρητό ή σαν φολκλόρ, με περισσότερη ελεημοσύνη όχι μόνο για να φαινόμαστε, και με περισσότερη δίψα για την αβράδιαστη μέρα που θα ακολουθήσει εκείνην την ανοιξιάτικη νύχτα της "μιάς των Σαββάτων".

Για να μη δει η μέρα της αληθινής ζωής τα όσα εργαστήκαμε στην νύχτα της παρούσας και...γελά ενώ εμείς κλαίμε τότε άδικα...καλόν αγώνα!

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή:  Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως