Οἱ ἄνθρωποι συνασπίζονται, ἀλλά δέ συναδελφώνονται - Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος (Γκατζιρούλης)

Ἡ τραγικότητα τῆς ἐποχῆς μου: Οἱ ἄνθρωποι συνασπίζονται, ἀλλά δέ συναδελφώνονται. Συγκροτοῦν τή μάζα τῆς διαμαρτυρίας ἐνάντια στήν κατεστημένη ἐξουσία καί δέ στήνουν κεραῖες προσωπικῆς, ἀδελφικῆς κοινωνίας, ὡς μέλη τῆς ἴδιας, ἀνθρώπινης οἰκογένειας. Ἐγγράφουν τά κοινά αἰτήματα, στά μεγάλα, ἐντυπωσιακά πανώ καί συντονίζονται στίς κραυγές τῆς ἀντιπαλότητας, ἀλλά δέν ἁπλώνουν χέρι ἐγκάρδιας, ἀγαπητικῆς συμπορείας στή χαρά καί στόν πόνο. Ἡ ταύτιση τῶν ὁραμάτων τους εἶναι συμβατική. Ἐνορμητική προσχώρηση στό σύστημα καί στό ἀπατηλό σύνθημα τῆς μιᾶς ἤ τῆς ἄλλης πολυδιαφημισμένης παράταξης. Ἐπιπόλαιη ἀγορά ἐλπίδας ἀπό τίς τράπεζες τῆς ἀλόγιστης ἐκμετάλλευσης καί παγίδευση στό γλωσσάριο τῆς κοινωνικῆς ἀπάτης.

  Δέ θά δυσκολευτῶ νά ἐπισημάνω καί νά ὁμολογήσω, ὅτι τό σύνδρομο τῆς ἀποστασιοποίησης καί τῆς ἀποξένωσης τῶν ἀνθρώπων μέσα στόν πνιγηρό περίγυρο τῆς σύγχρονης ἀνάπτυξης, ἔχει ἐπηρεάσει καί αὐτούς ἀκόμα τούς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας, πού ἔχουν ὡς πνευματική κληρονομιά καί ὡς πατρογονική ἐμπειρία τήν ἐνσωμάτωση στήν κοινωνία τῆς Εὐχαριστιακῆς ἀγάπης καί ὡς ἐντολή καί διάγραμμα βίου τό λόγο τοῦ Κυρίου μας: «ἐντολήν καινήν δίδωμι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς, ἵνα καί ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰωάν. ιγ΄ 34) καί τήν ἐρωτηματική ἐπισήμανση τοῦ μαθητή τῆς ἀγάπης, τοῦ Εὐαγγελιστή Ἰωάννη: «ὁ γάρ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν ὅν ἑώρακε, τόν Θεόν ὅν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;» (Α΄ Ἰωάν. δ΄ 20).

Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος (Γκατζιρούλης)