Εκτίμηση, φιλία, αγάπη, έρωτας - Ιάκωβος

Εκτίμηση, φιλία, αγάπη, έρωτας

          Εκτιμώ κάποιον σημαίνει ότι τον αποδέχομαι και του αναγνωρίζω το δικαίωμα ύπαρξης, σκέψης και δράσης. Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει πάντα να συμφωνώ με τις ιδέες του ή να επικροτώ όλες τις πράξεις του. Ούτε πάλι πρέπει να σημαίνει πως παύω να αισθάνομαι εκτίμηση γι’ αυτόν αν εκφράσει διαφορετικές σκέψεις από τις δικές μου ή κάμει πράξεις με τις οποίες διαφωνώ.

          Αυτό φυσικά ισχύει σε περιπτώσεις που η νοοτροπία και οι ενέργειες ενός ανθρώπου αφορούν τον ίδιο και δεν επηρεάζουν άλλους ανθρώπους. Όμως, σε περιπτώσεις που οι πράξεις του, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό περιορίζουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες οποιουδήποτε άλλου, έχω καθήκον να επέμβω, πάντοτε με αγάπη και με τη σωστή προσέγγιση, όχι για να τον κατηγορήσω αλλά για να συμβάλω στην αποκατάσταση της δικαιοσύνης.

          Κατά συνέπεια λοιπόν πρέπει όλοι οι άνθρωποι να εκτιμούν ο ένας τον άλλο και να τον αποδέχονται με τα ελαττώματα και τις ατέλειές του γιατί κανένας δεν είναι τέλειος και ούτε μπορεί να καυχηθεί ότι δεν θα κάμει λάθη και ούτε πως κανένα πάθος δεν θα τον κυριεύσει .

          Η φιλία τώρα είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή εκτίμηση. Οι πραγματικοί φίλοι είναι δεμένοι μεταξύ τους με μια άρρηκτη και πολύ δυνατή αγάπη. Υπάρχει μια έλξη, ένας πόθος, μια οικειότητα. Ο ένας νιώθει την απουσία του άλλου, τον σκέφτεται, τον νοσταλγεί κι επιθυμεί τη συντροφιά και την παρέα του. Οι πραγματικοί φίλοι δεν βαριούνται ο ένας τον άλλο και απολαμβάνουν τις ώρες που είναι μαζί.. Ο ένας χαίρεται στις χαρές του άλλου και λυπάται μαζί του στις λύπες του. Ενθαρρύνει, ενισχύει, βοηθά και πολλές φορές θυσιάζει ακόμα και τη ζωή του για τον φίλο του. Η φιλία είναι πολύ συχνά πιο δυνατός δεσμός και από τη συγγένεια.

          Η αγάπη τώρα, που είναι ανεκτίμητο θεϊκό δώρο, πρέπει να βασιλεύει στις καρδιές όλων των ανθρώπων και να απευθύνεται πρώτιστα στον Θεό και Δημιουργό μας, στους συνανθρώπους, χωρίς καμιά διάκριση και γενικά σε όλα τα πλάσματα του Θεού, έμψυχα, άψυχα και πνευματικά.

          Η κορωνίδα της αγάπης είναι ο έρωτας. Και υπάρχουν έρωτες και «έρωτες». Έρωτες καλοί αλλά και κακοί. Με την γυναίκα –ή τον άντρα μας- δεν πρέπει να είμαστε απλά μόνο σύντροφοι αλλά να νιώθουμε πραγματικό έρωτα ο ένας για τον άλλο. Αισθανόμαστε έρωτα και μπορούμε να θυσιάσουμε ακόμα και τη ζωή μας για την Πατρίδα και την οικογένεια. Γενικά ο έρωτας είναι η μεγάλη, η ανεξάντλητη αγάπη και αφοσίωση. Και για κάθε τι για το οποίο αισθανόμαστε έρωτα θα το δούμε να ευδοκιμεί σαν αποτέλεσμα της αδιάκοπης φροντίδας μας. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και κακοί έρωτες, όπως ο έρωτας της αχαλίνωτης απόλαυσης της αμαρτίας, του πλούτου, της πολυτέλειας.

          Ο πιο μεγάλος όμως έρωτας που πρέπει να κυριαρχεί και να γεμίζει την ψυχή μας είναι η μεγάλη και ανεξάντλητη αγάπη μας προς τον Πατέρα και Δημιουργό μας Θεό και στον Μονογενή του Υιό και Κύριό μας Ιησού Χριστό. Και η μεγαλύτερη απόδειξη αυτού του ένθερμου Θεϊκού Έρωτα, της αγάπης, της αφοσίωσης και εμπιστοσύνης είναι η προσπάθειά μας να εφαρμόζουμε καθημερινά στην πράξη τις εντολές Τους.

Ιάκωβος