Μήνυμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου κατά τήν ὀργανωθεῖσαν Ἡμερίδα μέ θέμα «μετά τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον»

 Μήνυμα

τῆς Α. Θ. Παναγιότητος

τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου

κατά τήν ἐν τῇ Ἱερᾷ Πατριαρχικῇ καί Σταυροπηγιακῇ Μονῇ τῶν Βλατάδων

ὀργανωθεῖσαν Ἡμερίδα μέ θέμα «μετά τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον»

Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε Ἀμορίου, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀγαπητέ ἀδελφέ καὶ συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Νικηφόρε, Ἡγούμενε τῆς Ἱερᾶς καθ᾽ ἡμᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῶν Βλατάδων, χάρις εἴη τῇ ὑμετέρᾳ Θεοφιλίᾳ καὶ εἰρήνη παρὰ Θεοῦ.

Μετ᾿ ἐπιπόνων προσπαθειῶν, μετ᾿ ἀγάπης καὶ ὑπομονῆς, μὲ κριτήριον καὶ γνώμονα πάντοτε τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία προσλαμβάνει ποικίλας ἐθνικὰς μορφὰς καὶ σέβεται τὰ τοπικὰ στοιχεῖα, διασώζουσα τὴν ἑνότητα ἐντὸς τῆς «ἐν μέτρῳ» ποικιλίας καὶ μὴ ἀπομακρυνομένη τοῦ ἱστοῦ τῆς κοινῆς παραδόσεως, καὶ ὑπερβαίνει ἐν Χριστῷ τὰς ἐπὶ μέρους ἐκφράσεις τῶν λαῶν ὑπὸ τὸ ἄπλετον φῶς τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, διωργανώθη κατὰ τὸ τρέχον ἔτος, τῇ Χάριτι τοῦ Κυρίου καὶ τῷ ἀμετρήτῳ ἐλέει Αὐτοῦ, καὶ συνεκλήθη ἐν εὐλογίαις ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος ἐν τῇ μεγαλονήσῳ Κρήτῃ.

Ἡ Σύνοδος αὕτη, παρὰ τὰ προβλήματα τὰ ὁποῖα προεκλήθησαν πειρασμικῶς ἀμέσως πρὸ αὐτῆς καὶ παρὰ τὴν μὴ ἀναμενομένην ἀπουσίαν, παρὰ τὰ συμπεφωνημένα πανορθοδόξως, ὡρισμένων ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν καὶ τὰς ἀνθρωπίνας ἀτελείας τῶν συμμετασχόντων, ἀποτελεῖ ἁπτὸν σημεῖον συμπορείας πάντων τῶν Ὀρθοδόξων καὶ κέντρον ἀναφορᾶς ὅσων ἀσπάζονται τὴν ὀρθόδοξον πίστιν «ἐν τῷ σώματι τοῦ Χριστοῦ».

Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος, πέραν τῶν ληφθεισῶν ὁμοφώνως ἀποφάσεων ἐπὶ τῶν θεμάτων τῆς ἡμερησίας διατάξεως, ἀποδεικνύει ἐμπράκτως τὴν διαρκῆ μέριμναν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἵνα διασώζηται ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότης καὶ ἡ πνευματικὴ ὁμοήθεια διὰ τῆς κοινῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν ἀπασχολούντων τὸν Ὀρθόδοξον λαὸν ποιμαντικῶν καὶ συγχρόνων κοινωνικῶν προβλημάτων.

Ἐξ ἄλλου, κατὰ τὴν Ὀρθόδοξον Πατερικὴν Παράδοσιν, κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἀποτελοῦμεν, διὰ τοῦ ἑνὸς κοινοῦ Βαπτίσματος, ζῶντα καὶ ἰσότιμα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἡ μοναδικὴ διαφορὰ μεταξὺ ἡμῶν εἶναι ἡ χάρις τῆς ἱερωσύνης, ἡ μεταδιδομένη εἰς τοὺς κληρικοὺς διὰ τῆς χειροτονίας, καθὼς «τὸ πᾶν ὁ Θεὸς ἐργάζεται» (Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ὁμιλία εἰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, P.G. 60, 116). Διὰ τοῦτο καὶ πάντα τὰ προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι κοινὰ καὶ ἐπιλύονται ἐν Συνόδῳ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι: «Ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν», ὡμολόγησαν οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Σωτῆρος κατὰ τὴν πρώτην ἐκείνην ἀποστολικὴν σύνοδον ἐν Ἱεροσολύμοις.

Αἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου ταύτης, πεποίθαμεν, ὅτι ἀποτελοῦν ἐφόδια διὰ τοὺς πιστοὺς Ὀρθοδόξους, ὥστε, βιοῦντες τὴν συνοδικὴν πραγματικότητα καὶ τὰ οὕτω δόξαντα τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν τοῖς μετασχοῦσιν αὐτῆς Πρωθιεράρχαις καὶ λοιποῖς Ἱεράρχαις, νὰ αὐξάνουν ἐν Χριστῷ καὶ νὰ καθίστανται τέκνα Ἰησοῦ, σκεύη τίμια οὐχὶ εἰς ἀπώλειαν, ἀλλ᾿ εἰς σωτηρίαν, τέκνα «ἄξια τῆς ἐπουρανίου κλήσεως φρονεῖν, καὶ ἀξίως τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθαι», ἑλκόμενα ἀπὸ τῶν τοῦ Θεοῦ θελημάτων καὶ κριμάτων (πρβλ. Μ. Βασιλείου, Περί τελειότητος βίου μοναχῶν, P.G, 32, 288). Ἡ ἀναζήτησις τοῦ θελήματος τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ ἀσφαλῶς τὸν σκοπὸν τῆς ζωῆς ἑκάστου χριστιανοῦ, ἐφ᾿ ᾧ καὶ ἡ Σύνοδος αὕτη ἀποτελεῖ πρᾶξιν Ὀρθοδόξου μαρτυρίας καὶ Ὀρθοδόξου φρονήματος, φανεροῦσα τὴν ὑπακοὴν τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν καὶ ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ὀφείλομεν, λοιπόν, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ βιοῦντες ἐν ἐκστάσει τὸ γεγονὸς τοῦτο καὶ ἰδόντες νοεροῖς ὀφθαλμοῖς τὸν Ἀστέρα τὸν φαεινὸν ἱστάμενον ἀοράτως ἐπάνω τοῦ Συνοδικοῦ ὑπερώου καὶ διά τοῦ Ἀγγέλου Κυρίου ἀνοίξαντα τὰς φυλακὰς τῶν καρδιῶν ἡμῶν καὶ προτρεψάμενον ἡμᾶς πάντας καὶ δι᾿ ἡμῶν τῶν ἐλαχίστων πάντας τοὺς Ὀρθοδόξους «πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ πάντα τὰ ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης» (πρβλ. Πράξ. ε΄, 20), νὰ πορευώμεθα τὴν ἀένναον Ὀρθόδοξον βιοτὴν καὶ πολιτείαν, ἵνα χαρὰ ᾖ παντὶ τῷ λαῷ καὶ πάσῃ τῇ ἀνθρωπότητι. Ὀφείλομεν, δηλαδή, νὰ ἐργαζώμεθα διὰ πασῶν τῶν δυνάμεων ἡμῶν διὰ τὸ συνοδικὸν τοῦτο γενονός, ἀπορρίπτοντες πᾶσαν φυλετικὴν διάκρισιν καὶ ἀνταγωνισμὸν ὡς ξένα πρὸς τὸ οἰκουμενικὸν πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε ἀεὶ νὰ ἐπικρατῇ ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ τὸ ἑνωτικὸν συνοδικὸν πνεῦμα διακονίας καὶ αὐταπαρνήσεως, ἐπὶ τῷ τέλει τῆς κοινῆς ἀδελφικῆς πορείας, διὰ νὰ κατοικῇ ὁ Χριστὸς ἐν ἡμῖν καὶ νὰ ὦμεν σκεύη τίμια εἰς ὑπακοήν.

Τὸ συνοδικὸν τοῦτο γεγονὸς ἐν Κρήτῃ καὶ ἀπὸ τῆς Κρήτης ἀποτελεῖ τὸν μεγαλύτερον θησαυρὸν τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν πολυτιμοτέραν συνεισφορὰν αὐτῆς εἰς τὸν σύγχρονον ἀλληλοσπαρασσόμενον κόσμον, ὅτι δηλαδὴ διασώζεται τὸ ἐσχατολογικὸν βίωμα εἰς πᾶσαν ἐποχήν, ἤτοι ἡ δυνατότης ἀναβάσεως τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἡ ἀποκάλυψις τοῦ Θεοῦ ἐντὸς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας. Ἡ Μεγάλη Σύνοδος τὴν δύναμιν ταύτην τῆς παραδόσεως καὶ τὴν ἰσχὺν τοῦ πνευματικοῦ σπέρματος τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων καὶ τῆς ἀδιακόπου Ὀρθοδόξου συνοδικῆς πορείας διὰ τῶν αἰώνων ἀπεκάλυψε, μαρτυρήσασα ὅτι ὁ Ἀγαθὸς Κύριος εἶναι τὸ Φῶς καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή, ὁ μόνος γινώσκων τὸ ἀσθενὲς τῆς ἡμετέρας ἀνθρωπίνης φύσεως, τὸν Ὁποῖον καὶ ἐν Συνόδῳ παρεκαλέσαμεν καὶ μετὰ τὴν Σύνοδον ταύτην ἱκετεύομεν, οἷς Ἐκεῖνος μόνος ἐπίσταται κρίμασι, νὰ σώζῃ πάντας τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ τὸν λίαν καλὸν κόσμον Αὐτοῦ.

Ἐν τῷ συνοδικῷ τούτῳ γεγονότι τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνος καὶ ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ δι᾿ αὐτοῦ χαιρετίζομεν τὴν ἡμερίδα ταύτην, τὴν ὀργανουμένην ὑπὸ τῆς ὑπὸ τὴν ὑμετέραν ἀγαπητὴν Θεοφιλίαν, ἀδελφὲ ἅγιε Ἀμορίου κύριε Νικηφόρε, καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Βλατάδων ἐπὶ τοῦ ἐπικαὶρου θέματος: «Μετὰ τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον», εὐχόμενοι πᾶσαν ἐπιτυχίαν, εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ ἐκπλήρωσιν πάσης δικαιοσύνης (πρβλ. Ματθ. γ΄,15).

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, ἡ Χάρις καὶ τὸ ἄπειρον Ἔλεος τοῦ φιλανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ φωτισμὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴησαν μετὰ πάντων τῶν ἐκλεκτῶν καὶ ἀγαπητῶν ὁμιλητῶν καὶ συνέδρων. Ἀμήν.

,βις’ Νοεμβρίου ι’