Συμπληρώθηκαν δύο έτη από την κοίμηση της σεβαστής μητέρας μου Ευγενίας Κωστοπούλου

Συμπληρώθηκαν σήμερα, δύο έτη από την κοίμηση 

της σεβαστής μητέρας μου Ευγενίας Κωστοπούλου. 

Το πρωί τελέσθηκε Θεία Λειτουργία και ιερό μνημόσυνο, 

υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας ψυχής της.

Σε όλη την επίγεια ζωής της με τις πνευματικές βάσεις που έλαβε από νεαρής ηλικίας από τον π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο αγωνίστηκε σκληρά στον οικογενειακό και πνευματικό στίβο με προσευχές, νηστείες, και άσκηση. Η μακαριστή μητέρα μου Ευγενία, ήταν  αρχοντική στην αναστροφή, ευγενής στον χαρακτήρα, μειλίχια, με πραότητα στην συμπεριφορά «και ταπεινή τη καρδιᾳ», σώφρων και συνετή, υπομονετική, καρτερική, φιλόστοργη, και ανεξίκακη σε όσους την πλήγωναν.

Ο Κύριος την κάλεσε κοντά Του την Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014 στις 10:10 μ.μ.. Και αυτή αφού χαιρέτησε με την ματιά της την γεμάτη στοργή και γλύκα τα παιδιά της Αγγελική και Αναστάσιο και τον γαμβρό της Κωνσταντίνο, που παρέστεκαν κοντά της, “έτεινεν ευήκοον το ούς “, έκανε υπακοή, όπως πάντοτε, στην κλήση του Κυρίου Της και έσπευσε αθόρυβα, καρτερικά, ταπεινά και ειρηνικά για να αναπαυθεί στην πατρική Του αγκαλιά με την προσδοκία της αναστάσεως και της ζωής του μέλλοντος αιώνος κάνοντας πράξη τους λόγους του Αποστόλου Παύλου «Εμοί γαρ το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος» ( Φιλ. α’, 21) και «εάν τε ζώμεν εάν τε αποθνήσκομεν, του Κυρίου εσμέν» (Ρωμ. ιδ, 8) και γνωρίζοντας καλά τους λόγους αυτούς  του Αγίου Μαξίμου του ομολογητού «Σκιά θανάτου εστίν η ανθρώπινη ζωή. Ει τις ούν εστι μετά του Θεού και Θεός μετ’ αυτού εστιν, ούτως δύναται ειπείν εναργώς το, εάν και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ’ εμού ει».

Τα παιδιά σου, κλίνουμε γόνυ ευλαβείας μπροστά στην μνήμη  σου  και σε  ικετεύουμε να παρακαλείς τον Κύριο εκεί κοντά Του πια, και για μας τους «περιλειπομένους» στη ζάλη του παρόντος βίου στην γη αυτή, να ακολουθήσουμε τα ίχνη σου στη ταπείνωση, στην αγάπη και στη πίστη που έδειξες η ίδια προς τον Κύριο και προς τους ανθρώπους. Και αυτά μέχρι τέλους.

Για να αξιωθούμε με την βοήθεια των δικών σου ευχών και αυτών του πατέρα μας Κωνσταντίνου  να σας  συναντήσουμε εκεί που τώρα «εν πλήρει ασφαλεία» βρίσκεστε , πέρα από τις μικρότητες και μικροψυχίες του «αιώνος τούτου του απατεώνος», μέσα στο εκθαμβωτικό, άκτιστο θείο φως και στην «υπέρ νουν» μακαριότητα του Παραδείσου.

 Ο καλέσας σε Κύριος αναπαύσαι την ψυχήν σου 

και αποδώσοι σοι κατά την προσφοράν και την καρδίαν σου.

Eίη η μνήμη σου αιωνία και άληστος. Αμήν.  

Αναστάσιος Κ. Κωστόπουλος