Προσφώνησις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά τήν χειροθεσίαν εἰς Ἄρχοντα Λαμπαδάριον τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τοῦ κ. Στυλιανοῦ Φλοίκου

Προσφώνησις

τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου

κ. κ. Βαρθολομαίου

 κατά τήν χειροθεσίαν εἰς Ἄρχοντα Λαμπαδάριον

τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας

τοῦ Μουσικολ. κ. Στυλιανοῦ Φλοίκου

(24 Δεκεμβρίου 2016)

          Μουσικολογιώτατε καί ἀγαπητέ Ἄρχων Λαμπαδάριε τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας,

          Ὕστερα ἀπό πολυχρόνιον διακονίαν σου εἰς τά ἀναλόγια τοῦ Πανσέπτου Πατριαρχικοῦ Ναοῦ, ἡ ὁποία ἤρχισε διά σε ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων, ἀξιοῦσαι σήμερον τοῦ ὀφφικίου τοῦ Ἄρχοντος Λαμπαδαρίου, μικρόν μετά τήν χειροθεσίαν τοῦ νέου Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου, καί τοιουτοτρόπως ἀρχίζει μέ ἀμφοτέρους ὑμᾶς μία νέα περίοδος εἰς τήν ἱστορίαν τῶν Πατριαρχικῶν μας ἀναλογίων.

          Ἐμπιστευόμεθα εἰς ὑμᾶς τήν συνέχισιν καί διαιώνισιν τοῦ περιφήμου καί πολυτίμου Πατριαρχικοῦ ὕφους καί εἴμεθα βέβαιοι, ὅ τε Πατριάρχης καί ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, ὅτι θά ἀνταποκριθῆτε σεῖς καί οἱ συνεργάται σας εἰς τήν ἐμπιστοσύνην αὐτήν καί εἰς τάς προσδοκίας ἡμῶν. Εἶναι μεγάλη ἡ τιμή καί ἀνάλογος ἡ εὐθύνη διά τούς δύο χορούς τοῦ πρώτου τούτου Ναοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὑπό τήν νέαν σύνθεσίν των καί, πρός ἐπιτυχίαν, σᾶς ἐφοδιάζομεν μέ ὁλόθυμον τήν πατρικήν καί Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐλογίαν.

          Σύ, Μουσικολογιώτατε, προέρχεσαι ἀπό θεοσεβῆ οἰκογένειαν τοῦ χωρίου τῶν πλέον εὐσεβῶν κατοίκων τῆς εὐάνδρου κοινῆς γενετείρας ἡμῶν Ἴμβρου καί ἐνθυμούμεθα μετά συγκινήσεως ὅτι ἡ Μετριότης ἡμῶν ὡς Μητροπολίτης Φιλαδελφείας ἐτελέσαμεν εἰς τά Ἀγρίδια τήν βάπτισίν σου εἰς τήν νηπιακήν σου ἠλικίαν. Ἔκτοτε ἐνηλικιώθης, ἐσπούδασες, ἠνδρώθης, ἐδημιούργησες μίαν χαριτωμένην χριστιανικήν οἰκογένειαν μέ τήν ἐκλεκτήν τῆς καρδίας σου, ἀλλ᾿ οὐδέποτε ἔπαυσες νά ἀσχολῆσαι, καί δή καί μετά ζήλου, μέ τήν πατρῴαν ἐκκλησιαστικήν μουσικήν, τῆς ὁποίας καί κατέστης μύστης καί μάλιστα εἰς τήν καλυτέραν καί πλέον παραδοσιακήν ἔκφρασίν της, τήν Πατριαρχικήν. Σέ συγχαίρομεν καί σέ εὐλογοῦμεν καί εὐχαριστοῦμεν, ἔστω καί ἀπόντας, τούς ἐνταῦθα καί ἐν Θεσσαλονίκῃ διδασκάλους σου, διότι προσέφερον εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἕνα ἄξιον μύστην καί ἐκτελεστήν τῆς βυζαντινῆς ἡμῶν μουσικῆς. Καί ἐπειδή ἡ γνῶσις δέν ἔχει ὅρια καί τέλος, σέ προτρέπομεν πατρικῶς νά συνεχίζῃς μέ τόν ἴδιον ζῆλον τήν ἐνασχόλησίν σου μέ τήν ἱεράν ταύτην τέχνην, ὥστε νά ἀναδειχθῇς κορυφαῖος εἰς τόν χῶρον αὐτῆς καί νά καταγραφῇς εἰς τήν ἱστορίαν της ὡς ἐπώνυμος καί δακτυλοδεικτούμενος, εἰς τόν ὁποῖον θά παραπέμπουν οἱ μεταγενέστεροι καί θά τόν ἔχουν ὡς πρότυπόν των καί ὡς παράδειγμα πρός μίμησιν.

          Καί με αὐτά κατακλείομεν τήν προσφώνησιν ἡμῶν καί ἀναφωνοῦμεν ἀπό καρδίας «Ἄξιος!».