ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ, ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ‘’ΕΜΦΥΛΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ’’ - Β. Χαραλάμπους

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ, ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΣΤΑΣΗΣ  ΣΤΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ‘’ΕΜΦΥΛΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ’’

Του  Β. Χαραλάμπους

Εξ αφορμής της πρόσφατης διάψευσης του Υπουργείου Παιδείας, έρευνας και θρησκευμάτων της Ελλάδας, δημοσιευμάτων που ανεφέροντο στο θέμα της κατάργησης της διδασκαλίας της Αντιγόνης του Σοφοκλέους που διδάσκεται στη Β΄ Λυκείου, ίσως είναι σκόπιμο να αναφερθούμε στο κατ’ εξοχή κατά την άποψή μου μήνυμα που δίδεται από τη διδασκαλία μαθήματος αυτού.  Είναι γεγονός ότι το έργο αυτό αποτελεί πηγή δημοκρατικών διδαγμάτων, γι’ αυτό και τα κείμενα που είχαν δημοσιευτεί τις μέρες αυτές, γύρω από το θέμα τούτο είχαν περιστραφεί. 

Αντί άλλης επεξηγηματικής αναφοράς στο κατ’ εξοχή κατά την άποψή μου μήνυμα που δίδεται από τη διδασκαλία μαθήματος αυτού, θα αναφέρω κάτι ενδιαφέρον που διάβασα πολύ παλιά, για την Πανευρωπαϊκή συνάντηση θεατρολόγων, σκηνοθετών, παιδαγωγών κ.ά., τόσο Δυτικοευρωπαίων όσο και Ανατολικοευρωπαίων  (με βάση την τότε πολιτική διάκριση) που πραγματοποιήθηκε το 1972.  Κατά τη συνάντηση αυτή ο  Σοβιετικός Ταΐρωφ (αν δεν κάνω λάθος στο όνομά του), ανέφερε επαιρόμενος ότι «στη Σοβιετική Ένωση έχουμε τους καλύτερους σκηνοθέτες και θεατρικούς συγγραφείς».  Του απάντησε όμως αποστομωτικά Άγγλος θεατρολόγος με τα εξής λόγια : «στην Αθήνα δημιουργήθηκε το θέατρο και όχι στη Σπάρτη.  Μόνο ένας λαός που αντιτάσσει το νόμο της ηθικής απέναντι στην πολιτική εξουσία, μπορεί να γράψει ένα θεατρικό  έργο σαν την Αντιγόνη του Σοφοκλέους». 

Απλά να υπενθυμίσουμε ότι η Αντιγόνη παρά την απαγόρευση του Κρέοντα, ενταφιάζει στο τέλος το νεκρό αδελφό της Πολυνείκη, αψηφώντας τους Κρεόντειους νόμους.  Αυτό δεν αποτελεί ένα απλό μάθημα δημοκρατίας, αλλά ένα μάθημα στάσης ζωής και αντίταξης του ‘’νόμου της ηθικής απέναντι  στην πολιτική εξουσία’’, για να χρησιμοποιήσουμε το εύστοχο και αποστομωτικό επιχείρημα του Άγγλου θεατρολόγου.

Στη διάκριση ‘’βιολογικού και κοινωνικού φύλου’’, στην ‘’αποδόμηση  των έμφυλων στερεότυπων’’ και στην  ‘’ομοφοβία και τρανσοφοβία στην κοινωνία και το σχολείο’’, θεματικές που δεν είναι σύμφωνες με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, σίγουρα θα αντιμετωπίσουν την πρόταξη του Ορθόδοξου ήθους, καθότι η Εκκλησία μας  καταδικάζει τις ομοφυλοφιλικές πράξεις ως θανάσιμα αμαρτήματα και ως εκ τούτου δεν μπορεί να συνηγορήσει σε τέτοια θεματολογία.

Η ορθή στάση της Εκκλησία μας απέναντι στην υλοποίησης της θεματικής εβδομάδας, όπου θα γίνει αναφορά στις ‘’έμφυλες ταυτότητες’’ και που αφορά όλα τα Γυμνάσια της Ελλάδας, δεν αποτελεί απλά στάση δημοκρατικής έκφρασης, αλλά στάση Ορθόδοξου ήθους απέναντι στην πολιτική εξουσία που προσπαθεί να επιβάλει μια θεματολογία που αντιβαίνει στη διδασκαλία της.