Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος: Η Παναγία, μας περιμένει στο τέλος του δρόμου, για να μας χαρίσει το ίδιο Της το παιδί, τον ίδιο Της τον εαυτό.

 Η Εκκλησία παραδίδει μόνο ότι παρέλαβε. Παρέλαβε ένα μυστήριο και ένα θαύμα και συνεχίζει να το διαιωνίζει στους αιώνες.

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι.Ν.Ευαγγελιστρίας

Στην 1η ακολουθία της Α΄ Στάσεως των Χαιρετισμών στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Παρασκευή 3 Μαρτίου, προεξήρχε και μίλησε προς τους πιστούς, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος. Ο Σεβ. λίγο νωρίτερα, είχε συνοδεύσει στο Ναό, την Ιερά Εικόνα της «Παναγίας της Κοσμοσώτειρας», προστάτιδας της Θράκης και των απανταχού Θρακιωτών.

Η ιερά εικόνα θα παραμείνει στο Ναό προς προσκύνηση και αγιασμό των πιστών έως την Κυριακή 2 Απριλίου και η παρουσία Της εντάσσεται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ 2017», που διοργανώνει ο Ναός για 19^η συνεχή χρονιά.

Ξεκινώντας τον λόγο του, ο Σεβ. σημείωσε πως ο Θεός μιλάει στον άνθρωπο καθημερινά, μέσω των μυστηρίων Του. Και η ίδια η ζωή του καθενός μας είναι ένα μυστήριο. Το πώς γεννηθήκαμε, το γιατί τώρα κι όχι αύριο, γιατί εδώ κι όχι αλλού, είναι αποτέλεσμα της πρόνοιας του Θεού, προκειμένου ο καθένας από μας να ζήσει μια μυστηριακή σχέση με τον Θεό. Μια σχέση κατά την οποία ο Θεός επισκέπτεται τον άνθρωπο διαρκώς και προσπαθεί να γίνει κατανοητός από τον άνθρωπο, μέσω όμως των μυστηρίων.

Για να κατανοήσουμε οι άνθρωποι ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος πέρα από την λογική μας, που δεν μπορούμε παρά μόνο να τον ψηλαφήσουμε με την πίστη.
Αναφερόμενος στο γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, τόνισε ότι η Εκκλησία πάνω σε αυτό το υπέρλογο για εκείνην και παράλογο για τον κόσμο γεγονός, στηρίζει το οικοδόμημα της.
«Εάν η Εκκλησία ήθελε να στοχεύσει στην λογική του ανθρώπου, δεν θα μας έλεγε τέτοια πράγματα. Αλλά η Εκκλησία παραδίδει μόνο ότι παρέλαβε. Παρέλαβε ένα μυστήριο και ένα θαύμα και συνεχίζει να το διαιωνίζει στους αιώνες. 
Και μας ζητά μέσα από το μυστήριο και πίσω από το θαύμα, να διαπιστώσουμε το θέλημα και την πρόνοια του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου.»
Ποια είναι αυτή η πρόνοια και αυτό το θέλημα; Μέχρι τον Χριστό οι άνθρωποι ήξεραν διαφορετικά πράγματα. Ότι μπορεί ένας άνθρωπος να πράξει θεάρεστα έργα και να θεωρηθεί ημίθεος, όπως στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Αρετές ανθρώπων που τους κατέστησαν ημίθεους και τους ανέβασαν στον Όλυμπο.
Δεν μπορούσε όμως να φανταστεί ο άνθρωπος μια αντίθετη κίνηση. Ο ίδιος ο Θεός να κατεβαίνει στον κόσμο. Να δανείζεται ένα ανθρώπινο σώμα, αυτό που Εκείνη, ο καθαρότερος άνθρωπος που έζησε ποτέ πάνω στη γη μέχρι και σήμερα, του ετοίμαζε επί εννέα μήνες μέσα στην κοιλιά Της.
Και συμπλήρωσε σχετικά:
«Γι’ αυτό κατεστάθη Θεοτόκος. Γέννησε τον ίδιο τον Θεό, καλυμμένο με ένα ανθρώπινο σώμα, ώστε να μπορούμε να τον δούμε.
Η ανθρώπινη σκέψη πίστευε ότι δεν μπορεί να υπάρχει σχέση ουσιαστική ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. Κι εκεί που σταμάτησε η ανθρώπινη σκέψη, απάντησε ο ουρανός. Θεός εφανερώθη εν σαρκί δια της Υπεραγίας Θεοτόκου.»
Πάντοτε ο άνθρωπος αναζητούσε να έχει υπαρξιακή σχέση με τον Θεό. Αυτό κάνει η Παναγία. Κάνει το σώμα Της μία γέφυρα για να μπορεί ο άνθρωπος να ανεβεί στον ουρανό.
Γι’ αυτό και όπως τόνισε ο Σεβασμιώτατος, αν θέλουμε να έχουμε σχέση με τον Θεό, μπορούμε. Μέσω του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Αυτός είναι ο ρόλος τον οποίον έπαιξε η Παναγία στη ζωή μας.
Συνεχίζοντας σημείωσε:
«Η σχέση μας με τον Θεό είναι ένα ωραίο παιχνίδι. Προσπαθούμε να τον δούμε πίσω από τα ευχάριστα και πίσω από τα δυσάρεστα. Κρύβεται πολλές φορές, όπως παίζουν τα παιδιά και προσπαθούμε να τον βρούμε. Και εμφανίζεται και πάλι χάνεται. Και πάλι τον αναζητούμε. Κι αυτή η σχέση είναι η όμορφη μυστηριακή σχέση του κάθε ανθρώπου με τον Θεό.
Αρκεί ένα πράγμα. Να τον εμπιστευόμαστε! Και τότε θα καταλάβουμε ότι ακόμα κι όταν σηκώνουμε τον σταυρό μας, δεν τον σηκώνουμε εμείς αλλά Εκείνος για χάρη μας.»
Ποιος μπορεί να πει ότι πόνεσε, ότι βασανίστηκε, όταν βλέπουμε το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, αναρωτήθηκε ο Σεβασμιώτατος. Ποιος πόνεσε παραπάνω από Εκείνη τη γυναίκα που στάθηκε κάτω από τον βράχο του Γολγοθά βλέποντας το παιδί Της κρεμασμένο σαν κακούργο, υβριζόμενο και βλασφημούμενο από όλους όσους είχε ευεργετήσει. Και υπέμεινε σιωπηλά.
Ο λόγος της Παναγίας στον γάμο της Κανά, είναι αυτό που λέει και στον καθένα από εμάς: «ότι σας πει ο Γιος μου, να το κάνετε»! Αυτός είναι ο λόγος που θα μπορεί να είναι για εμάς φως στην πορεία μας, δύναμη στην αδυναμία μας, ελάφρυνση στο σήκωμα του σταυρού μας.
«Αυτής της γυναίκας που βρίσκεται πάντοτε δίπλα μας σιωπηλή, σκουπίζει τον ιδρώτα μας, μας χαμογελάει και μας περιμένει στο τέλος του δρόμου, για να μας χαρίσει το ίδιο Της το παιδί, τον ίδιο Της τον εαυτό.»
Κλείνοντας έκανε μία ακόμη αναφορά στην εικόνα της «Παναγίας Κοσμοσώτειρας», την οποία και κόμισε στο Ναό. Η λέξη κόσμος σημαίνει στολίδι.
Γι’ αυτό και καταλήγοντας τον λόγο του, σημείωσε:
«Ας καταλάβουμε κάποτε οι Έλληνες, ότι στολίδι για τον Ελληνισμό είναι η πίστη μας, η παράδοση μας, ο πολιτισμός μας. Γι’ αυτό και την ονομάζουμε «Κοσμοσώτειρα», επειδή σώζει τα στολίδια των Ελλήνων και κυρίως την ελπίδα που μας κρατάει ζωντανούς σε τέτοιες δύσκολες στιγμές.»