Τό θαῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή Α´Νηστειῶν

Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον

Τό θαῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας

« Μείζω τούτων ὄψει» (Ἰω. α´51)

          Ρίγη συγκινήσεως προκαλεῖ σέ κάθε καλοπροαίρετη ψυχή ὁ σύντομος διάλογος μεταξύ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ναθαναήλ. Ὁ Ναθαναήλ, ὁ «ἀγαθός Ἰσραηλίτης», ἔμεινεν ἔκπληκτος ὅταν ὁ Χριστός τοῦ εἶπε πώς τόν  εἶδε τήν ὥρα πού προσευχόταν σέ ἀθέατο ἀπό ἀνθρώπινο μάτι μέρος, κάτω ἀπό μιά συκιά. Ἐντυπωσιασμένος ἀπό τό θαυμαστό αὐτό σημεῖο ἀλλά καί φωτισμένος ἀπό τό Πανάγιο Πνεῦμα , ὁ Ναθαναήλ διακήρυξε τήν πίστη του στήν πιό μεγάλη ἀλήθεια: Τήν ἀλήθεια ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἀπό τή Ναζαρέτ εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ· ὁ βασιλιάς τοῦ κόσμου.

          Ὁ Κύριος τή δέχτηκε αὐτή τήν ὁμολογία καί τοῦ ἀπάντησε: Ἐπειδή σοῦ εἶπα ὅτι σέ εἶδα κάτω ἀπό τή συκιά πιστεύεις;  «Μείζω τούτων ὄψει». Σέ διαβεβαιώνω ὅτι ἀπό ἐδῶ καί πέρα θά ἰδεῖς ἀκόμη μεγαλύτερα καί περισσότερο θαυμαστά πράγματα ἀπό αὐτό. Ποιά εἶναι τά   μεγάλα καί συγκλονιστικά θαύματα τά ὁποῖα ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος στόν Ναθαναήλ ἀλλά καί στόν κάθε πιστό μαθητή του;

****

« Μείζω τούτων ὄψει»

          Ὁ προφητικός καί ἀποκαλυπτικός λόγος  τοῦ Κυρίου «μείζω τούτων ὄψει» ἄρχισε νά ἐπαληθεύεται μέσα σέ μικρό χρονικό διάστημα.

          Ὁ Ναθαναήλ, ὅπως καί οἱ ἄλλοι Μαθητές, εἶδαν τόν Κύριο νά ἐπιτελεῖ ἀναρίθμητα καταπλητικά θαύματα, μέ τά ὁποῖα εὐεργετοῦσε τούς ἀνθρώπους καί φανέρωνε τή θεία δύναμή του. Τόν ἄκουσαν νά διδάσκει μοναδικές ἀλήθειες καί θαύμαζαν τή θεϊκή του σοφία. Κάποτε οἱ δεδηλωμένοι οἱ ἐχθροί του, γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι, ἔστειλαν τούς ὑπηρέτες τους νά συλλάβουν τόν Ἰησοῦν. Οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι γύρισαν ἄπρακτοι. Καί ὅταν οἱ κύριοί τους τούς ρώτησαν γιτί δέν τόν συνέλαβαν, ἐκεῖνοι ἀπάντησαν: «οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος». Ποτέ ἄλλοτε δέν δίδαξε ἄλλος ἄνθρωπος μέ τόση σοφία καί δύναμη καί χάρη μέ ὅση διδάσκει ὁ ἄνθρωπος αὐτός. Συχνά οἱ ἱεροί Εὐαγγελιστές ἀναφέρονται στή μοναδικότητα τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἀναφέρει ὅτι «ὅτε συνετέλεσεν ὁ Ἰησοῦς τούς λόγους (του) ἐξεπλήσσοντο οἱ ὄχλοι ἐπί τῇ διδαχῇ αὐτοῦ» (Ματθ. ζ´28). Ὅταν ὁ Ἰησοῦς τελείωσε τούς λόγους του (ἐννοεῖ τήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία), τά πλήθη γιά πολλή ὥρα ἔμεναν ἐκστατικά καί ἔκπληκτα ἀπό τή διδασκαλία του. Ἀλλά καί ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς  σημειώνει ὅτι «ὁ λαός ἅπας ἐξεκρέμματο αὐτοῦ ἀκούων» (Λουκ. ιθ´48). Ὅλος ὁ λαός καθώς ἄκουγε τή διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ, κρεμμόταν ἀπό τό στόμα του. Τόν ἄκουγε μέ πόθο καί τόν σεβόταν.

          Τό ἀποκορύφωμα ὅμως ὅλων τῶν θαυμαστῶν γεγονότων πού ἔζησεν ὁ Ναθαναήλ καί οἱ ἄλλοι Μαθητές κοντά στόν Κύριο ἦταν τό Πάθος καί ἡ Ἀνάστασή Του. Ἐκεῖ ἀπκαλύφθηκε ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος «τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ᾽ἔχει ζωήν αἰώνιον» (Ἰω. γ´16). Πόση συγκίνηση ἔνοιωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὅταν ὁ Κύριος τούς παρέδιδε τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας τήν ὥρα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου! Ἀλλά καί δέν μποροῦσαν νά περιγράψουν τά συναισθήματά τους, ὅταν εἶδαν τόν Διδάσκαλό τους ἀναστημένο νά βρίσκεται πάλι κοντά τους! Τόν εἶδαν ὡς τόν Νικητή τοῦ θανάτου νά τούς μεταδίδει τή δική του χαρά καί εἰρήνη καί τήν ἀπόλυτη βεβαιότητα ὅτι μέ τόν θάνατο  καί τήν Ἀνάστασή του καταργήθηκε πλέον ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου. Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε καί χάρισε στούς ἀνθρώπους τήν αἰώνια ζωή, τή λύτρωση καί τή σωτηρία. Ὑπάρχει μεγαύτερη καί πιό θαυμαστή δωρεά ἀπ᾽αὐτήν;

****

          Ὡστόσο μέ τήν ἔνδοξη Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ στούς οὐρανούς, ἕνα ἄλλο μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο θαῦμα ἄρχισε νά ξεδιπλώνεται μπροστά στά μάτια τῶν μαθητῶν. Ἕνα θαῦμα ἀπείρων διαστάσεων. Καί τό θαῦμα αὐτό εἶναι ἡ Ἐκκλησία.

          Ἡ Ἐκκλησία φανερώθηκε στόν κόσμο ὡς ἡ ἐπί γῆς βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ὅταν τό Πανάγιο Πνεῦμα ἐπιφοίτησε στούς ἁγίους Ἀποστόλους. Ἀπό τότε οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ξεκίνησαν τό μεγαλειῶδες ἔργο τῆς διάδοσης τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος «πάσῃ τῇ κτίσει» (Μαρκ. ιστ´15). Ἡ ὕπαρξη τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ἐξάπλωσή της ἦταν καί εἶναι ἕνα συνεχιζόμενο θαῦμα.

          Δώδεκα ἀγράμματοι, πτωχοί, ἄσημοι κατά κόσμον ἀδύναμοι ἄνθρωποι, χωρίς κανένα ὑλικό ἐφόδιο ξεκίνησαν νά φέρουν  τό φῶς τοῦ Χριστοῦ στόν σκοτισμένο κάοσμο, νά ἐξαπλώσουν τήν πνευματική βασιλεία του σέ ὅλη τήν οἰκουμένη. Καί οἱ διάδοχοί τους καί αὐτοί χωρίς κοσμικά προσόντα οἱ περισσότεροι, χωρίς ἱκανότητες καί δυνάμεις πολλές, ἐργάστηκαν τό ἔργο τους σ᾽ἕνα κόσμο ἀντίθετο, ὅπου οἱ ἐχθροί τους αἱμοχαρεῖς καί σκληροί σάν τούς λύκους, ὠρύονταν μέ τίς ἀπειλές τους καί ζητοῦσαν νά τούς κατασπαράξουν μέ τούς διωγμούς των. Ἔκθαμβος παρακολουθεῖ τήν ἔκβαση τῆς μάχης αὐτῆς  ὁ ἐκκλησιαστικός ρήτωρ ττῶν χρόνων τῆς τουρκοκρατίας ἐπίσκοπος Κερνίκης Ἠλίας Μηνιάτης: «Τί παράδοξον θέαμα, ἀναφωνεῖ,... ἐκεῖνα τά ὀλίγα πρόβατα ἐνίκησαν, ἐδίωξαν διεσκόρπισαν καί λύκους καί λέοντας καί ὅλα τά θηρία» μέ τά ὁποῖα πολέμησαν. Δέν ὑπῆρξε θηρίο πού νά μή βρυχήθηκε καί δέν ἐπιτέθηκε κατά τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ὑπῆρξε μέσο, πού νά μή χρησιμοποιήθηκε στόν ἐναντίον της ἀγώνα. Ἡ βία, ἡ ἀπάτη, ἡ δύναμη τῶν ὅπλων, ἡ πολιτική, τό σχίσμα, οἱ φοβερές αἱρέσεις, ἡ φιλοσοφία, ὁ ὀρθολογισμός, ἡ χλεύη καί ὁ διασυρμός, ὁ διωγμός, καί ὁ θάνατος χρησιμοποιήθηκαν στόν ἀγώνα κατά τῆς Ἐκκλησίας. Πραγματικά οἱ πύλες τοῦ ἅδου, ὅλα τά μέσα  καί ὅλες οἱ σκοτειθνές δυνάμεις, πού διά μέσου τῶν αἰώνων ἡ ἀνθρώπινη κακία καί ἡ σατανική μανία τῶν ἐπιβούλων τῆς σωτηρίας μας ἐπινόησαν, ἐξεστράτευσαν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας καί δέν πέτυχαν νά τήν κλονίσουν.

          Ὁ ἀγώνα αὐτός κατά τῆς Ἐκκλησίας δέν ἐγνώρισε ποτέ περίοδο ἀνακωχῆς. Ἡ πάλη ἦταν συνεχής καί ἀδιάκοπη. Ἡ ἐπί γῆς στρατευομένη Ἐκκλησία διαρκῶς πολεμεῖται ἀπό τόν κόσμο, ἀλλά καί διαρκῶς θριαμβεύει. Ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι μάλιστα ἡ μόνη θρησκεία πού πολεμεῖται μέ ὁλοκληρωτικό πόλεμο καί ἡ μόνη θριαμβεύουσα. Στήν ἱστορία δέν ἀναφέρονται τόσο συστηματικοί καί σφοδροί διωγμοί ἐναντίον τῶν ἄλλων θρησκειῶν, πού ἔρχονται καί παρέρχονται σάν ἐφήμερα καί παροδικά σχήματα τοῦ κόσμου τούτου.

          Ἡ Ἐκκλησία πολεμουμένη νικᾶ, διακηρύσσει μέ παρρησία ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἰσχυρότερη ἀπό τόν οὐρανό. Διότι ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ θά παρέλθουν, ἐβεβαίωσεν ὁ Κύριος, ἐνῶ οἱ λόγοι του δέν θά παρέλθουν, ἀλλά θά ἐπαληθεύονται ἐπακριβῶς. «Πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» εἶχε προείπει ὁ Κύριος. Ὁ θάνατος καί οἱ ὀργανωμένες δυνάμεις τοῦ κακοῦ δέν θά ὑπερισχύσουν καί δέν θά κατανικήσουν τήν Ἐκκλησία.

          Ἡ Ἐκκλησία θεμελιώθηκε στήν πίστη τῶν Ἀποστόλων, ἑδραιώθηκε μέ τή διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων, στολίστηκε μέ τό αἷμα τῶν Μαρτύρων καί τούς ἀσκητικούς ἀγῶνες τῶν ὁσίων, ἐξαπλώθηκε μέ τούς κόπους καί τίς θυσίες τῶν ἁγνῶν ἱεραποστόλων καί παραμένει μέσα στούς αἰῶνες «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α´Τιμ. γ´15). Σάν ἄλλος στύλος καί γερό θεμέλιο ὑποβαστάζει τήν ἀλήθεια.

****

« Μείζω τούτων ὄψει»

          Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξία σήμερα. 2017 χρόνια μ.Χ. Ἡ Ἡμέρα πού ἡ Ἐκκλησία γιορτάζει τό θρίαμβο κατά τῆς Εἰκονομαχίας καί τῶν αἱρέσεων. Ἡμέρα ἀφιερωμένη σ᾽ἕνα θαῦμα διαχρονικό καί αἰώνιο: ἡ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας.

          Στήν ἐποχή πού ζοῦμε ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετωπίζει ἔντομνους κινδύνους καί πειρασμούς: συγκρητισμός, οἰκουμενισμός, ἐκκοσμίκευση, αἱρέσεις καί παραθρησκεῖες, φανεροί διῶκτες καί ὔπουλοι ἐχθροί προσπαθοῦν μέ κάθε τρόπο νά ξερρζώσουν τήν πίστη ἀπό τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί νά ἐξαφανίσουν τά ἴχνη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία» τήν ὁποία ἵδρυσεν ὁ Χριστός. Ὅμως ματαιπονοῦν.

          Ἡ δισχιλιετής ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι γενάτη θαύματα πού ἀποδεικνύουν τήν αἰώνια καί ἀκατάλυτη δύναμή της. Ἄς μή φοβόμαστε λοιπόν τίς ἐπιθέσεις τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως μέ ὅποιο τρόπο κι ἄν ἐκδηλώνονται καί ἄς μήν ἀπογοητευόμαστε. Εἴδαμε τήν ἔνδοξη ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας στό παρελθόν, ἀλλά καί «μείζω τούτων ὀψόμεθα» Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ θά ἐπικρατήσει. Ἡ ἀλήθεια καί ἡ Χάρις θά λάμψουν καί τότε θά δοῦμε λαμπρότερο τό θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας.

          Ὡστόσο ὁ θρίαμβος αὐτός ὑπαγορεύει καί τό χρέος ὅλων μας ἀπέναντι στήν ἀγωνιζόμενη Ἐκκλησία. Νά πράξουμε τό κατά δύναμη γιά τή διάδοση τῆς πίστης καί τή δόξα της. Νά τηρήσουμε τήν ἑνότητα τῆς πίστεως «ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφεσ. δ´3). Νά ζήσουμε ἐνάρετη ζωή, ὅπως οἱ στυλοβάτες καί ἀγωνιστές τῆς Ὀρθοδοξίας τούς ὁποίους μακαρίζουμε σήμερα. Νά πράξουμε τό καθῆκξον μας ἀπέναντι στούς ἀδελφούς μας πού ποθοῦν νά γνωρίσουν τό φῶς τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἱερή παρακαταθήκη πού ἀπαιτεῖ συνέχεια καί παγκοσμιότητα. Καί σ᾽αὐτό ἔχουμε ὅλοι μερίδιο εὐθύνης.

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Ἐκφωνήθηκε στόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό Ἁγίου Ἰωάννου Λευκωσίας,  Κυριακή  05.03.2017